Πως καποιοι ανθρωποι βρισκουν συντροφο ευκολα κ αλλοι ανθρωποι (καλη ωρα εγω) ειναι καιρο σινγκλ κ δεν μπορουν να βρουν καποιον? Θα μου πειτε μπορει οι αλλοι να εχουν χαμηλα στανταρς σχετικα με το τι ειναι ιδανικο γ αυτους. Μα εγω ευτυχισμενους τους βλέπω, δηλαδη δεν ειναι οτι καταπιεζονται. Εχω φτασει αισιως τα 29 μου χρονια κ εχω περασει τοσο μεγαλες περιοδους μονη μου(μονη εννοω χωρις συντροφο, γιατι σεξ, δε λεω, εκανα) κ με λυπει λιγο οτι δεν εχω πχ συγκατοικησει ακομα με καποιον ή εστω δεν ειχα καποια σχεση που να ηταν σοβαρη. Η μονη μακροχρονια σχεση που ειχα ηταν η πρώτη μου, οταν ημουν 17 κ κρατησε μεχρι τα 21. Αλλα ηταν η πρωτη μου σχεση, τι ηξερα απο σχεσεις, ιδεα δεν ειχα. Δεν την θυμαμαι δηλαδη σαν κατι ουσιαστικο, παρολο που με τον ανθρωπο αυτο εχουμε καλες σχέσεις. Επισης ειχα πριν 2χρονια μια σχεση που κ οι δυο νιώθαμε πολυ εντονα συναισθήματα ομως εληξε αδοξα λογω (μεγαλης) αποστασης. Ε και ημασταν μαζι μονο 4 μηνες μ αυτο τον ανθρωπο οποτε παρολο που εχω ομορφες αναμνησεις μαζι του, ε απο 4 μηνες δεν εχω τοσα πολλα να θυμάμαι. Με οσους αλλους κατι προσπάθησα να ξεκινησω, παντα εληγε γιατι συνειδητοποιουσαμε οτι δεν ταιριαζουμε ή επειδη ο ενας γουσταρε περισσοτερο απ τον αλλον κλπ. Πχ με τον τελευταιο συντροφο ημασταν μαζι 4 μηνες κ χωρισαμε γιατι ηταν αρκετα μικροτερος απο μένα κ ως εκ τουτου αρκετά ανώριμος κ φαινοταν αυτο στη συμπεριφορα του.
Αλλοι άνθρωποι στην ηλικια μου είχαν τουλαχιστον 3-4 σοβαρες σχεσεις. Αλλοι στην ηλικια μου ειναι παντρεμενοι. Κ δεν ειναι οτι μ αρεσει να συγκρινω τον εαυτο μου με αλλους, αλλα οσο να ναι απορω, ειμαι τοσο περίεργη? Τοσο απαιτητικη? Σιγουρα καταλαβαινω οτι οι σχεσεις απαιτουν συμβιβασμο κ καταλαβαινω οτι κ γω δεν ειμαι τελεια κ οτι οποιος κ να βρω θα εχει ελαττωματα, αλλα απο την αλλη ειναι κ καποια πραγματα που δεν θα ηθελα να εχει ο σύντροφος μου οποτε εκει δεν μπορω να συμβιβαστω. Κ απο τη μια οταν βλέπω πχ φιλες μου να μενουν σε σχεσεις που δεν τις ικανοποιουν νιωθω περηφανη για τον εαυτο μου που ποτε δεν ημουν ετσι κ που παντα εφευγα απο σχεσεις που δεν με ικανοποιουσαν, απο την αλλη πολυ συχνα νιωθω οτι μου λειπει να εχω εναν σύντροφο. Καλοι οι φιλοι, αλλα μερικες φορες θελεις να εχεις εναν ανθρωπο που να ξερεις οτι σε σκεφτεται κ χαμογελαει. Μου λειπει να νιωσω αυτο το συναισθημα γ καποιον αλλον αλλα κ να νιωσει κάποιος αλλος ετσι για μένα. Ολες οι φιλες μου αυτο το καλοκαιρι ειναι σε σχεση κ εγω απλα νιωθω τοσο μονη. Κανονιζουν διακοπες με τα αγορια τους κ εγω.. εγω τιποτα.