Αρχικά θα έλεγα να το συζητήσεις μαζί της με σκοπό να την κατευθύνεις για κάποια ψυχοθεραπεία, αν τελικά σου πει ότι της έρχονται στο μυαλό οι αναμνήσεις συνεχώς. Αν συμβαίνει κάτι άλλο, δηλ. αν έχει φτιάξει έναν φανταστικό κόσμο ή αν σκέφτεται δέκα σενάρια για ένα γεγονός (στο παρελθόν ή κάτι που μέλλει να γίνει), τότε μάλλον είναι έτσι "καλωδιωμένο" το μυαλό της. Πολύ πιθανό να υπάρξει περισσότερη αφηρημάδα από μεριάς της στην πορεία, οπότε θα ζοριστείς πολύ να την προσγειώσεις. Σίγουρα, δεν μοιάζεις για κάποιον που θέλει την κοπέλα βδέλλα πάνω του, όμως είναι απολύτως ανθρώπινο ν' αποζητάς αμοιβαιότητα και μια έστω βασική ικανότητα της κοπέλας να ζει τη στιγμή, να είναι εκεί μαζί σου, όπου κι αν είναι αυτό το "εκεί." Ειδάλλως, όπως γράφτηκε, καταλήγεις εσύ να είσαι ο γελωτοποιός την υπόθεσης και να είσαι ο "one-way contact" τύπος. Μην υποτιμάς τη "συναισθηματική πείνα" σε μια σχέση. Μπορεί να είσαι μ' ένα άτομο δίπλα σου, να είσαι κορεσμένος από άποψη φυσικής επαφής, να ταιριάζετε στα γούστα σας ή σε κάποιες απόψεις, να μπορείς να δεχτείς τον άνθρωπο με το emotional baggage του, αλλά να μη λαμβάνεις τη συναισθηματική ανταπόδοση όταν την έχεις ανάγκη. Καλή ώρα, θέλεις η κοπέλα να σε ακούει, να σε αντιλαμβάνεται δίπλα της όταν πηγαίνετε στο πάρκο ή την καφετέρια που διάλεξες για ρομαντζάδα, έτσι ώστε να νιώθεις ότι επιδιώκει κι εκείνη επαφή μαζί σου, ότι περνάει όμορφα ειδικά μαζί σου. Διαφορετικά, θα νιώθεις σα να έβγαλες μια γιαγιά με άνοια για βόλτα. Κατεύθυνέ την, μίλησέ της γι' αυτό, κι αν δεν αλλάζει, μην το κουράζεις.
28.8.2022 | 14:11
Ονειροπόληση
Κάθε φορά που βγαίνουμε βόλτα, την βλέπω να "χάνεται" κάπως στις σκέψεις της.. δε ξέρω τι σκέφτεται, άμα είναι αναμνήσεις των περασμένων ή σχέδια για εμάς, επειδή τις περισσότερες φορές απορροφιέται τόσο από την ονειροπόλησή της που όταν την διακόπτω τα ξεχνάει, σαν υπνοβάτης που τον ξύπνησαν.. π.χ καθόμαστε σε ένα παγκάκι ή σε ένα καφέ με θέα τη θάλασσα και τη βλέπω να τη κοιτάει και δεν μιλάω επειδή το σέβομαι όταν ο άλλος κοιτάει κάτι/απολαμβάνει τη θέα, και μετά από λίγο τη κοιτάω να παρατηρεί έντονα, με μάτια γουρλωμένα το τίποτα, ακολουθώ τη οπτική της πορεία και ευθυγραμμίζεται π.χ με μία κολώνα ή με ένα σκουπιδοτενεκέ, οπότε είμαι σίγουρος πως δε κάνει σκέψεις για το ίδιο το αντικείμενο που κοιτάει αλλά για κάτι άλλο, το θέμα είναι πως δε ξέρω τι, δε μπορώ να την "διαβάσω".. είχε μία ταραγμένη ζωή, έναν πατέρα βίαιο και μέθυσο, μία μητέρα που συνέχεια τη μάλωνε α αργούσε να γυρίσει από το σχολείο, πέρασε όλη τη ζωή της στην επαρχία και μετά ήρθε στη Θεσσαλονίκη όπου και τη γνώρισα όταν ήμασταν πρωτοετείς και οι δύο στην ίδια σχολή.. φοβάμαι μην αυτά που σκέφτεται είναι αναμνήσεις οι οποίες την πλήγωσαν και στεναχώρησαν τόσο πολύ ωστέ ακόμα και όταν περνάμε χρόνο μαζί, αυτή να τις ξαναζεί μέσα στο μυαλό της.. πάντα όταν το κάνει φαίνεται λίγο στεναχωρημένη -ή βασικά, έχει αυτή την έκφραση στο πρόσωπο που την αποκαλούν "poker face" όπου δεν ξέρεις τι νιώθει/σκέφτεται ο άλλος, τελείως ουδέτερη- και προσπαθώ να της φτιάχνω το κέφι και να τη κάνω να ξεχνιέται αλλά νιώθω πως έτσι κάτι χάνεται..επειδή όσο καλά και αν είμαστε μαζί, άμα σκέφτεται πάντα το παρελθόν, δε μπορεί να ζήσει στο τώρα.. και το χειρότερο είναι πως έχουμε τόσα πράματα να κάνουμε, από διαβάσματα και επαναλήψεις μέχρι εξόδους, ταξίδια, κτλπ, άμα δηλαδή καταφέρνει και ονειροπολεί μέσα σε όλα αυτά που εμένα προσωπικά δεν μου αφήνουν χρόνο ούτε να σκεφτώ τι θα φάω, που και όταν τελειώσουμε τη σχολή και βρει ο καθένας κάποια δουλειά και έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο.. φοβάμαι πάρα πολύ μην έχει "κολλήσει" η σκέψη της και δεν καταφέρουμε να είμαστε ποτέ πραγματικά μαζί, ως ζευγάρι.. δηλαδή και με οποιονδήποτε άλλον να τα είχε, πάλι τα ίδια θα γινόταν, πάλι θα χανόταν μέσα στις σκέψεις της, πάλι θα περνούσε η μία μέρα μετά την άλλη χωρίς τίποτα το εξαιρετικό που θα τη κάνει να ζήσει τη στιγμή.. σκέφτομαι να της προτείνω να πάμε για ομαδική ψυχοθεραπεία ή το άλλο που κάνουν τα ζευγάρια μαζί, αν και συνήθως σε αυτά πηγαίνουν όσα ζευγάρια έχουν πρόβλημα-πρόβλημα μεταξύ τους ενώ σε εμάς δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, δηλαδή αυτό εμένα με προβληματίζει αλλά δεν θα το θεωρήσει πρόβλημα κάποια ψυχολόγος που συνήθως αυτά που ακούει είναι σε στυλ "δεν με ακούει όταν μιλάω" ή "αδιαφορεί για μένα" ,κτλπ... πραγματικά δε ξέρω τι να πω ακόμα και αν πάμε εν τέλει..απελπισία..
12
