ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω καιρό τις εξομολογήσεις εδώ και ήθελα να γράψω τη δικιά μου, καθώς όμως δεν έχει κάτι συγκεκριμένο, δεν σκέφτηκα κάποιο τίτλο.. όλα πάνε τέλεια στη ζωή μου...τα έχω όλα, όλα όσα θα έκαναν έναν άνθρωπο ευτυχισμένο στην ηλικία μου (25) , καλή δουλειά, καλή κοπέλα, γονείς χωρίς σοβαρά προβλήματα υγείας, έμπιστους φίλους.. δεν μου λείπει κάτι..και όμως νιώθω άδειος...σαν κάποιος σε ένα party που περιτριγυρίζεται από πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους και δεν ζει τη στιγμή, κάτι τον προβληματίζει, έτσι με βλέπω.. δεν νιώθω πως έχω υψηλές προσδοκίες ή τελειομανία, ξέρω πολύ καλά (και η κάθε εξομολόγηση εδώ μου το υπενθυμίζει) πως πολλοί άνθρωποι δεν έχουν όσα εγώ και είμαι ευγνώμων για όλα.. απλά δεν νιώθω πλήρης...λείπει κάτι.. και το γεγονός οτί δε μπορώ να το προσδιορίσω με αναστατώνει περισσότερο, δε μπορώ να πω π.χ πως μου λείπει ο έρωτας επειδή έχοντας σχέση, θα τον νιώθω αργά ή γρήγορα είτε με τη σχέση μου είτε με άλλη, αναπόφευκτα θα συμβεί και αυτό..ούτε μου λείπει κάποιο ταξίδι μακρινό επειδή όλα πιθανά είναι.. απλά νιώθω μία έλλειψη.. ποτέ δεν υπήρξα χωρίς φίλους και σχέση, δε ξέρω αν φταίει αυτό ακριβώς, δηλαδή η κενή γνώση γύρω από τη μοναξιά, επειδή ποτέ δεν ήμουν πραγματικά μόνος ωστέ να ανακαλύψω εμένα, πάντα ήμουν με κάποιον, ποτέ δεν πέρασα χρόνο (παραπάνω από 2-3 μέρες) ολομόναχος να ανακαλύψω τον εαυτό μου.. η μουσική που ακούω, οι ταινίες που μ'αρέσουν, τα ενδιαφέροντα και οι δραστηριότητές εκτός δουλειάς, όλα είναι κοινά είτε με αυτά των φίλων/γνωστών είτε της σχέσης μου, δεν έχω κάτι να ασχοληθώ αποκλειστικά μόνος μου, όλα είναι μία κοινή εμπειρία...δε ξέρω αν φταίει αυτό, μία υπόθεση κάνω..τέλος πάντων, ευχαριστώ που το διαβάσατε και εύχομαι να βρω την άκρη..