ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επηρεάζει πολύ το τι ρόλο έπαιζες ως παιδί στην οικογένεια. Για παράδειγμα, μπορεί να μεγάλωσες με αδέρφια που ήταν πιο έντονης ιδιοσυγκρασίας (π.χ. αδερφός/-ή σου που ήταν ο διασκεδαστής της οικογένειας ή "το αστέρι" των γονιών με καλές επιδόσεις στο σχολείο ή/και η ελπίδα να συνεχίσει την επιχείρηση του πατέρα), γι' αυτό κι εσύ ν' ανέλαβες αυτόματα το ρόλο της σιωπηλής και χαμηλών τόνων αδερφής που μένει σχεδόν πάντα στο παρασκήνιο. Μπορεί, από την άλλη, να είχες το ρόλο του "αποδιοπομπαίου τράγου" στην οικογένεια, π.χ. αν κάτι δεν πήγαινε καλά, να σου χρέωναν εύκολα τις ευθύνες για επανόρθωση, όσο τ' αδέρφια σου να τη γλίτωναν φθηνά. Και στις δυο περιπτώσεις, συχνά ως αντανακλαστικό δημιουργείται στο παιδί η τάση ν' αποτραβιέται στη γωνιά του, γιατί νιώθει την όποια προσοχή πάνω του ως απειλή. Αργότερα, μεγαλώνοντας, μπορεί να νιώθεις υποσυνείδητα ότι μέλλει "να απογοητεύσεις" κάποιον που πάει να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα, γιατί έχεις ταυτίσει την προσοχή προς το πρόσωπό σου με κάτι που αυτομάτως συνεπάγεται επίκριση και άνιση ταύτιση με "κάτι καλύτερο," οπότε πιστεύεις εξαρχής ότι θα βγεις χαμένη. Γι' αυτό και διατηρείς τον εαυτό σου σε δεύτερο πλάνο και απομακρύνεσαι πρώτη λόγω φοβίας ότι θα σε απομακρύνουν αργότερα. Από τη μια η εσωστρέφεια δεν είναι διαταραχή και η Zhara παρακάτω είχε δίκιο ότι δεν πρέπει να πιέζεις τον εαυτό σου να γίνει μια πανταχού παρούσα happy-go-lucky νεράιδα αν δεν νιώθεις πρωτίστως να σε εκφράζει μια τέτοια εικόνα. Κι ωστόσο, εφόσον κάπου νιώθεις να κωλύεσαι, κανείς δεν μπορεί να σου πει "όχι δα, μη σκας, δεν πρόκειται για πρόβλημα." Αν νιώθεις ότι κάτι στις αντιλήψεις σου ή στη συμπεριφορά σου μπορεί να σου βάλει τρικλοποδιές στη ζωή, είναι υπ' ευθύνη σου να προσδιορίσεις το πρόβλημα και να το δουλέψεις. Εξέτασε και το ενδεχόμενο ν' ανήκεις στον σπάνιο τύπο ιδιοσυγκρασίας που λέγεται supine. Είναι ο "εσωστραμμένος εξωστρεφής," είναι εκείνοι οι άνθρωποι που, όταν απαλλαγούν από κάποια εσωτερικά τους κωλύματα, γίνονται καταπληκτικοί σύμβουλοι, αναλυτές, μέχρι και γκουρού, προσφέροντας βοήθεια και αρμονία σε ανθρώπους που έχουν την τύχη να συναναστρέφονται και να δουλεύουν μαζί τους.

Θεωρω οτι ειναι αδικο που στοιχεια της ιδιοσυγκρασίας, όπως το να ειναι καποιος εσωστρεφης ειναι τοσο κατακριτεα απο μεγαλο κομματι της κοινωνίας. Το να μη θες να μιλας ολη την ωρα πχ ερμηνευεται απο πολλους ως "κατι εχεις, δεν εισαι καλα", ενω εσυ μπορει να εισαι τρισευτυχισμενη καθισμενη στη γωνιτσα σου σιωπηλη κ ακουγοντας τους αλλους να μιλανε. Το να μη θες να βγεις εξω κ να θες να κατσεις σπιτι μπορει να το ερμηνευσουν οι αλλοι οτι εχεις καταθλιψη. Γενικα δεν υπαρχει καμια κατανοηση απο πολλα ατομα στο οτι δεν ειμαστε ολοι ιδιοι κ οτι δε λειτουργουμε ολοι με τον ιδιο τροπο. Μπορει καποιος να περναει καλα βγαινοντας με μια παρεα, μπορει αλλος να προτιμαει να καθεται σπιτι. Δεν υπαρχει τιποτα κακο σε αυτο. Κ το γεγονος οτι θελεις να απευθυνθεις σε ψυχολογο δειχνει το ποσό κατακριτεο ειναι το να εισαι εσωστρεφης απο τους αλλους (δηλαδη λογω των αλλων θεωρεις οτι δεν ειναι φυσιολογικο να εισαι ετσι). Εχεις φτασει στο σημειο να νιωθεις οτι εχεις καποιο προβλημα απλα επειδη οι γυρω σου σε κανουν να νιωσεις ετσι.
Εγω προσωπικα θεωρω οτι δεν έχεις τίποτα που πρέπει να λυσει ενας ψυχολόγος κ αν οι γυρω σου σε κανουν να νιωσεις ετσι, τοτε μαλλον αυτοι εχουν πρόβλημα αποδοχης του διαφορετικου. Δεν προκειται ενας ψυχολογος να σου αλλαξει την ιδιοσυγκρασία, ετσι εισαι. Αν η φυσικη σου ταση ειναι να κρατας πραγματα μεσα σου, ετσι θα μεινεις. Αν εσυ η ιδια θες να αλλαξεις, καλα θα κάνεις, αλλα μην το κάνεις απλα επειδή 5 ανθρωποι σου ειπαν ετσι. Μαθε να μην επιτρέπεις στους αλλους να οριζουν το πως θα συμπεριφερθεις. Αν με τη συμπεριφορά σου δεν προσβάλλεις ή ενοχλεις κανέναν γιατι να ενοχλειται καποιος?

Δεν χρειαζεται να εισαι ανοιχτη σε ολους τους ανθρωπους, οπως επισης δεν χρειαζεται να απομακρυνεσαι απο ολους τους ανθρωπους. Βαλε την σχολη στην ρουτινα σου και πηγαινε συχνοτερα για περισσοτερες ωρες για να ερχεσαι σε επαφη με περισσοτερο κοσμο. Να σκεφτεσαι πως αυτη ειναι η ζωη σου και εσυ εχεις τον ελεγχο να βαλεις αλλους μεσα σε αυτην. Αν στην τελικη δεν λειτουργησει, σκεψου αν τα στανταρς σου ειναι εκλογικευμενα. Οσο για τις εμπειριες, να σκεφτεσαι τις δικες σου αναγκες, μην σε συγκρινεις με το τι εχουν κανει αλλοι...

Παιδιά σε τέτοιες ηλικίες δεν πρέπει να προβληματίζεστε. Τι θα κάνετε στα 50 δλδ?