ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φιλε εξομολογουμενε,
αν νιώθω καλά σε βασανίζει κάτι στο παρόν ή δέχεσαι πολλή πίεση από το εργασιακό σου περιβάλλον ακόμα και από το στενο συγγενικο σου περιβάλλον. Έτσι οι ευθύνες και υποχρεώσεις που έχεις αναλάβει βιώνονται δυσκολότερες στη διαχείριση. Είμαι λίγο μεγαλύτερή σου και έχω περάσει παρόμοιο στάδιο σε μια εποχή αρκετά καθοριστική αναφορικά με τις επαγγελματικές μου αποφάσεις. Δε θα νιώθεις πάντα το ίδιο. Οπως πολύ εύστοχα επεσήμανε και μια άλλη αναγνώστρια της στήλης , μη σταματάς να ακούς το παιδί που κρύβεις μέσα σου. Αυτο το παιδί που έχει ανάγκη να βγει έξω, να παίξει,να γελάσει, να πέσει κάτω, να ξανασηκωθεί, να ερωτευτεί, να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να ζήσει χωρίς ορια. Στο τέλος της κάθε ημέρας αυτο το παιδί έχεις να φροντίζεις να πέφτει για ύπνο και να ξυπνάει με τα πιο όμορφα όνειρα, ακόμα κι όταν δεν κοιμάται. Μην κολλάς στις ηλικίες,μια ταμπέλα είναι. Έχεις πια ωριμάσει σωματικά και συναισθηματικα κι ίσως αυτό σε τρομάζει. Μην αφήνεις αυτό το συναίσθημα να σε καταβάλλει.
Κάνε στην άκρη τα prestige και ο,τι άλλο σού επιβάλλει η επαγγελματικη σου κατάσταση. Κανείς δε θα σε κρίνει ούτε θα σε παρεξηγήσει για το πώς νιώθεις κι αν ακόμα τρως αυτά τα υπέροχα χρωματιστά haribo ζελεδακια. Ίσα ίσα δείχνεις ανθρωπος χωρίς κόμπλεξ και ταμπού.
Αφεσου ελεύθερος και ζήσε σαν ένα παιδί
Καλή τύχη 🙂

Σε καταλαβαίνω απόλυτα μόλις μπήκα στα 20 και από τώρα έχω το φόβο για το γνωστό μεγαλώνω. Και επείδη είμαι αγχώδεις άνθρωπος στα γενέθλια μου περνάω αρκετά δύσκολα . Δεν μπορώ να θυμηθώ πως ένιωθα όταν πήγαινα γυμνάσιο ξέρω όμως ότι ήμουν χαρούμενη ή τουλάχιστον έτσι ένιωθα. Δεν ξέρω αν μπορώ να σε συμβουλεύσω σωστά μπορώ να σου πω τι λέω στον εαυτό μου κάποια βράδια που δεν μπορώ να κοιμηθώ επειδή ανησυχώ που μεγαλώνω. . Το πσιδί μέσα μας το χάνουμε όταν σταματάμε να το ακούμε . Για παράδειγμα εγώ πάντα ήμουν ένας άνθρωπος πιο ώριμος και σοβαρός απο την ηλικία του πράγμα το οποίο μου στέρησε τα ανέμελα χρόνια της εφηβείας μου ή της πρώτης νιότης μου. Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις και σίγουρα δεν είναι εύκολο να χάνεις το ενθουσιασμό σου. Αλλά στο χέρι σου είναι να βοηθήσεις το παιδί που κοιμάται μέσα σου ,ακόμα και αν τα ταξίδια σε ενθουσιάζουν κάνε ταξίδια δεν είναι κακό αυτό σε βοηθάει αυτό κανε . Αν θέλεις να πας σε παρτυ 17χρονων και να φύγεις πρωι κάντο. Μην σκέφτεσαι αν θα επηρεαστεί η εικόνα σου . Κάντο για σένα για να είσαι ΕΣΥ καλά . Η ζωή είναι μια και δυστυχώς περνάει πολύ γρήγορα μη την αφήσεις να χαθεί ζήστο ό,τι θες εσύ αλλα κάντο τωρα που μπορείς . Και που ξέρεις ίσως σε κάποια χρόνια από τώρα θα παίζεις ξανά με τα παιδιά φίλων συγγενών ή τα δικά σου και θα καταλάβεις οτι το παιδί μέσα σου τα καάτεφερε τελικά και έζησε!

Κάθε ηλικία έχει τα χούγια της, πρέπει να συμβαδίσεις.

Καθε ηλικια εχει την ομορφια της και στο λεω εγω που περασα το μισο της ζωης μου, που περασαν διπλα μου και μεσα μου λυπες , θανατοι αλλα και χαρες. Σου επιφυλασσει πολλα ομορφα η ζωη! Υ.Γ. Μαθητρια?? Ουτε καν ξανα!!