Καλησπέρα αγαπητή παρέα των εξομολογήσεων. Σε έναν κόσμο που τα έξοδα ανεβαίνουν όλο και περισσότερο, πώς την παλεύετε οικονομικά;
Ειδικά τώρα η ακρίβεια είναι τεράστιο πρόβλημα.
Προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια ως μόνος που είμαι και πάλι τα βγάζω ικανοποιητικά πέρα αλλά λόγω του ότι είμαι μόνος και δεν κάνω περιττά έξοδα. Όταν λέω ικανοποιητικά εννοώ δεν χρωστάω. Ως εκεί.
Αλλά δεν μπορώ να κάνω ταξίδια και περιττά έξοδα.
Από τη μία σκέφτομαι με υπεύθυνο τρόπο και λέω ευτυχώς που είμαι μόνος και δεν έχω υπό την ευθύνη μου οικογένεια ή κάποια αγαπημένη αλλά από την άλλη η μοναξιά που ώρες-ώρες είναι αβάσταχτη με οδηγεί στο να σκέφτομαι πως ίσως είμαι το ''κορόιδο'' της ζωής. Και θα σας εξηγήσω γιατί.
Βλέπω και γνωρίζω ανθρώπους που χρωστάνε παντού, έχουν του κόσμου τα δάνεια (προσωπικά δεν έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου δάνειο κι ούτε πρόκειται) κι όμως παρ όλα τα οικονομικά βάρη αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια κανονική ερωτική ζωή. Δεν τους εμποδίζει αυτό από τη γνωριμία και τη δημιουργία σχέσης. Και λέω πώς γίνεται αυτό, πού το βρίσκουν τόσο θάρρος και τόση αυτοπεποίθηση;
Έχω ένα φίλο (γνωστός είναι περισσότερο όχι φίλος γιατί δεν κάνουμε κολλητή παρέα, είναι χαμηλών τόνων άνθρωπος αλλά σοφός για μένα, οξυδερκής και με διεισδυτική σκέψη και τον θαυμάζω) και μου είπε μια μέρα ότι δεν υπάρχει νεοέλληνας που να παραδέχεται ότι είναι φτωχός, αν είναι δυνατόν, είναι κάτι σαν στίγμα κι ότι οι νεοέλληνες είναι οι άνθρωποι που μπορούν να περάσουν δίπλα από ένα ακριβό αυτοκίνητο στο δρόμο κι αντί να προσπεράσουν θα σταθούν για να βγάλουν φωτογραφία δίπλα του και να την ποστάρουν στα σόσιαλ μίντια κι ότι πλέον φλεξάρουν κι αυτοί που δεν έχουν κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα.
Τι Θεός, συμφώνησα εκατό τοις εκατό μαζί του, το βλέπω να συμβαίνει.
Δεν το πάω στο φύλο, όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως ερωτικής προτίμησης είτε gay είτε straight είτε bi, αν έχουν οικονομική δυσκολία το ίδιο πράγμα σκέφτονται και διστάζουν να προχωρήσουν σε κάποια γνωριμία. Είναι κι αυτός δηλαδή ένας ανασταλτικός παράγοντας μεταξύ άλλων.
Θα μου πείτε, θες έναν άνθρωπο να μοιραστείς τη φτώχεια σου; Τι σου φταίει ο άλλος;
Όχι, σε καμία περίπτωση δεν θέλω κάτι τέτοιο γι' αυτό και κάτι μέσα μου με σταματάει κι από τις γνωριμίες και όσο μεγαλώνω το βρίσκω όλο και πιο συχνά μπροστά μου.
Θέλω έναν άνθρωπο να μοιραστώ τον έρωτα και την αγάπη που έχω μέσα μου και με κατακλύζει.
Ναι δεν κάνουν μόνο οι πλούσιοι σχέσεις, το ξέρω, η πλειοψηφία μάλιστα είναι από φτωχοί έως μεσαία τάξη.
Αλλά πώς το καταφέρνουν, αυτό θέλω να μάθω.
Θα ήθελα πραγματικά να μου απαντήσετε αν νιώθετε αυτό που θέλω να πω.
Δεν έχω κανέναν να συζητήσω τους προβληματισμούς μου (πέρα από αυτό τον γνωστό μου άνθρωπο που ανέφερα πιο πάνω) γι' αυτό τα γράφω εδώ στην όμορφη και φιλόξενη παρέα των εξομολογήσεων.
Η κυρία ψυχολόγος την οποία επισκεπτόμουν παλιότερα μού είπε να μην αναλύω τόσο πολύ τα πράγματα, να μην σκέφτομαι τόσο πολύ ώστε να μη γεννάω προβλήματα, να σκέφτομαι πάντα με θετικό τρόπο κι ότι ειδικά στις ερωτικές σχέσεις πρωτεύοντα ρόλο παίζει το πόσο από τον εαυτό σου είσαι διατεθειμένος να δώσεις, η διάθεση να μοιραστείς την παρουσία σου αρχικά κι όχι τόσο η ύλη κι ότι η καλή συμπεριφορά θα με οδηγήσει στη γνωριμία και στη δημιουργία σχέσης.
Μού είχε δώσει και κάτι σημειώσεις προς ανάγνωση.
Όσο την άκουγα σκεφτόμουν από μέσα μου να της προτείνω να είναι μπροστά να τα λέει δυνατά όλα αυτά όταν θα είμαι στη μέση μιας γνωριμίας εκεί έξω για να δω πόσο λειτουργικά θα είναι όλα αυτά στην πράξη. Επίσης σκεφτόμουν το χαρτονόμισμα που θα αποχωριζόμουν στο τέλος της συνεδρίας.
Τέλος πάντων, δεν λέω ότι είχε άδικο αλλά πόσο στ' αλήθεια ισχύει η ωραιοποίηση και η θετικότητα εκεί έξω;
Αν πατήσετε ότι δεν ταυτίζεστε, θα ήθελα να διαβάσω πώς τα βλέπετε εσείς τα πράγματα, να μου υποδείξετε το λάθος στον τρόπο σκέψης μου.
Θα χαρώ να διαβάσω τις ευγενικές απαντήσεις σας και τις συμβουλές σας.
Ευχαριστώ πολύ.