ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι συμβιβασμοι ειναι απαραιτητοι στη ζωη, γιατι δε γινεται οι γυρω σου να σκεφτονται ακριβως οπως εσυ, δεν γινεται να εχουν τα ιδια βιωματα με σενα κ να θελουν τα ιδια πραγματα με σενα. Οποτε πρεπει να εισαι διατεθειμενος να κανεις ενα βημα μπροστα για να τους πλησιασεις, το ιδιο κ κεινοι. Ομως αλλο το "συμβιβαζομαι" και αλλο το "κραταω στη ζωη μου σκαρτους ανθρωπους που συστηματικα μου φερονται ασχημα χωρις να θετω τα ορια μου". Βλεπω γυρω μου τοσους ανθρωπους που κρατανε στη ζωη τους ατομα που τους εχουν επαναλαμβανομενα πληγωσει κ τους εχουν φερθει ασχημα. Βλεπω ζευγαρια που παραμενουν μαζι ενω ενας απο τους δυο ασκει συστηματικα οποιουδηποτε ειδους βια στον αλλον, βλεπω "φιλους" που συνεχιζουν να κανουν παρεα παρολο που εχουν αποδεδειγμενα προσπαθησει να βλαψουν ο ενας τον αλλον. Κ αναρωτιεμαι, που ειναι τα στανταρτς μερικων ανθρωπων? Δεν ντρεπονται να χρησιμοποιουν τη λεξη "φιλος" ή "συντροφος" για να αναφερθουν σε ανθρωπους που δεν δινουν δεκαρα για τους ιδιους? Εγω που βαζω ορια στους ανθρωπους γυρω μου κ που αν καποιος μου φερθει ασχημα τον βγαζω απο τη ζωη μου ειμαι η εξαιρεση κ οχι ο κανονας οπως θα επρεπε? Μα ειναι δυνατον? Τι να κανω στη ζωη μου εναν ανθρωπο που μου εχει δειξει με πραξεις οτι δεν ενδιαφερεται για μενα? Γιατι να τον κρατησω? Απο ανασφαλεια? Μα ειναι δυνατον? Πιο πολλη ανασφαλεια θα ενιωθα βαζοντας καθημερινα στο σπιτι μου καποιον που με τις πραξεις του μου εχει δειξει οτι δε σημαινω τιποτα για κεινον. Ειναι δυνατον να αναζητας στηριξη σε εναν ανθρωπο που σου αποδεικνυει καθημερινα οτι δε νοιαζεται για σενα? Που σου αποδεικνυει οτι δε δισταζει να σε βρισει, να σε προσβαλλει, να σε υποτιμησει με την πρωτη ευκαιρια? Παντα το εβλεπα γυρω μου οτι υπαρχει πολυς συμβιβασμος αλλα ειδικα στην ηλικια που ειμαι τωρα (29) βλεπω πως συνομηλικοι μου γινονται ολο και χειροτεροι σ' αυτο το κομματι. Λες κ επειδη μεγαλωνουν νιωθουν πιο εντονη την απειλη της μοναξιας. Μωρε μια χαρα ειναι η μοναξια μπροστα στο να εχεις τους λαθος ανθρωπους γυρω σου. Κ δεν μιλαω εκ του ασφαλους εχοντας χιλιαδες φιλους, εχω ελαχιστους για την ακριβεια. Αλλα τουλαχιστον νιωθω ηρεμη οτι αν τους χρειαστω ειναι εκει κ οτι δεν ειναι φιλοι απλα για να βγαινουμε κ να πηγαινουμε εκδρομες. Ναι, ολοι θελουμε να εχουμε ανθρωπους γυρω μας, αλλα τους σωστους ανθρωπους! Ανθρωπους που θα θυσιασουν τον ελευθερο χρονο τους για να σε βοηθησουν οταν το χρειαστεις, ανθρωπους που θελουν το καλο σου κ θα κανουν ο,τι περναει απο το χερι τους για να το πετυχεις αυτο, ανθρωπους που ειναι εκει να σε στηριξουν συναισθηματικα οταν το χρειαστεις, ανθρωπους που χαιρονται να σε βλεπουν να προοδευεις!!! Ολοι οι αλλοι ειναι για τα σκουπιδια. Κ κρατωντας σκουπιδια στη ζωη σου δειχνεις οτι εισαι κ συ ενα σκουπιδι. Γιατι οπως λεει κ το λαικο ρητο "δειξε μου το φιλο σου να σου πω ποιος εισαι".