ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπητή παρέα των εξομολογήσεων ελπίζω να είστε καλά. Χάθηκα από τη στήλη αυτές τις μέρες γιατί έπεσε δουλειά και το βράδυ καλλιτεχνικές έξοδοι, πολύ σινεμά, ξεκινούν και τα θέατρα που με ενδιαφέρουν, έχω γεμάτη ατζέντα. Αφορμή να γράψω παίρνω από ένα άρθρο που διάβασα και έλεγε ότι είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τι θεωρούμε φλερτ κι ότι είναι η κατάλληλη εποχή να το κάνουμε τώρα αυτό που η κοινωνία γύρω βράζει. Αναφερόταν και σε συμπεριφορές που φαινομενικά μπορεί να είναι αθώες ή να έχουν σκοπό τη γνωριμία και δεν έχουν σκοπό να βλάψουν τον αποδέκτη ωστόσο τον φέρνουν σε δύσκολη θέση, προκαλούν αμηχανία και θεωρούνται παρενοχλητικές. Πράγματα που όπως έγραφε παλιότερα μπορεί να δίνονταν και ως συμβουλές προσέγγισης από γονείς, φίλους, από το περιβάλλον του καθενός. Ανέφερε χαρακτηριστικά το σφύριγμα στο δρόμο ή το να επιχειρήσεις να γίνεις κολλιτσίδας σε κάποια ή κάποιον ξεκινώντας μια συζήτηση χωρίς ειρμό και χωρίς νόημα. Ή όταν κάνεις ένα κομπλιμέντο, λαμβάνεις κάποια απάντηση -συνήθως θετική- κι αντί να αποχωρήσεις ωραία και καλά χρησιμοποιείς το κομπλιμέντο ως δίχτυ ώστε να αρχίσεις να κάνεις στον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου ερωτήσεις κουτσομπολίστικες και προσωπικές. Ή ανέφερε ας πούμε για τις φωνές που εκστομίζουν ένα δήθεν κομπλιμέντο άκομψα και περιμένουν να έχει ανταπόκριση. Κι έλεγε ότι μπορείς εννοείται να πλησιάσεις, να πεις μια όμορφη κουβέντα σε έναν συνάνθρωπο αλλά να μην έχεις προσδοκίες που φτιάχνεις στο μυαλό σου ότι θα συμβεί κάτι παραπάνω, θα κλείσεις κάποιο ραντεβού ή ότι θα θέλει ο άλλος άνθρωπος να σε βάλει στη ζωή του. Λοιπόν αυτά τα αυτονόητα που κάποιοι τα μαθαίνουν τώρα και χρειάζεται να γραφτούν άρθρα και να γίνουν συζητήσεις ώστε να μάθουν κάποιοι να φέρονται, τα τηρώ μια ζωή απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Τα είχα στο μυαλό μου πάντα, τα θεωρούσα αυτονόητα αλλά για μεγάλη μερίδα ανθρώπων δεν είναι καθόλου έτσι.. Εννοείται πως έχω κάνει κομπλιμέντα σε κοπέλες που μου άρεσαν είτε στα μαθητικά είτε στα φοιτητικά και μετέπειτα χρόνια αν τύχαινε και υπήρχαν πρόσωπα που με ενδιέφεραν σε κοινή παρέα αλλά ποτέ δεν έκανα τίποτα τέτοιο όταν ήμουν μόνος. Και πάμε στο θέμα της έλλειψης παρέας που θίγουν πολλοί κι εδώ μέσα. Δηλαδή αν δεν έχεις φίλους, παρέα και κύκλο ανθρώπων ώστε να γίνει κάποια γνωριμία, τότε τι κάνεις, μένεις έτσι; Ναι, η απάντησή μου είναι μένεις έτσι και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Εννοείται ότι μπορείς (αν δεις ότι είναι ευνοϊκές συνθήκες, κατάλληλος ο χώρος και δεν πρόκειται να δημιουργήσεις αμηχανία στον αποδέκτη) να κάνεις ένα κόσμιο σχόλιο με ευγένεια σε κάποιον άνθρωπο που σου αρέσει αλλά μετά να αποχωρήσεις ευγενικά κι ωραία χωρίς να περιμένεις τίποτα. Σημασία σε αυτή τη ζωή έχει η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός των άλλων και κυρίως ο αυτοσεβασμός. Πράγματα που μια ζωή τα ήξερα απ' όταν ήμουν μικρός αλλά δεν ήξερα τις λέξεις τότε για να τα εκφράσω. Προσωπικά είμαι πολύ ευγενικός όταν μού απευθύνουν το λόγο αλλά ποτέ δεν κάνω πρώτος προσέγγιση γιατί θεωρώ το σεβασμό και το να νιώθουν οι συνάνθρωποί μου ασφαλείς και καθόλου αμήχανοι απέναντί μου ως πρωτεύον ζήτημα. Υπάρχουν άτομα που έχουν καθίσει δίπλα μου σε παγκάκι στάσης λεωφορείου να περιμένουμε μαζί ή σε θέση δίπλα μου σε μεταφορικό μέσο ή μού έχουν κάνει τράκα αναπτήρα ή με έχουν ρωτήσει κάποια πληροφορία και πάντα αισθάνονται άνετα μαζί μου, ακόμα και όμορφες κοπέλες που κάποιοι κάγκουρες απ' αυτούς που ζούμε ανάμεσά τους θα τις είχαν πιάσει στο εκνευριστικό κουβεντολόι αν δεν ήταν χυμαδιά και αγενείς στην προσέγγιση όπως είναι οι περισσότεροι. Αν λοιπόν είμαστε μόνοι στη ζωή χωρίς παρέα (ακόμα και παροδικά) ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε να υπάρξει κάποια προσέγγιση με προοπτική καλύτερης γνωριμίας ή δημιουργίας σχέσης τότε ναι η άποψή μου είναι να μην κάνουμε τίποτα, να μένουμε μόνοι. Σημασία έχει να χτίσουμε ένα ασφαλές μη βλαπτικό περιβάλλον. Προσωπικά σε τρεις μήνες, τη νέα χρονιά δηλαδή που έρχεται, το 2023 θα κλείσω δέκα χρόνια που δεν υπάρχει τίποτα ερωτικό στη ζωή μου ούτε περιστασιακό ούτε μόνιμο ούτε τίποτα. Πριν δέκα χρόνια έτυχε και ήταν ευνοϊκές οι συνθήκες σε έναν κατάλληλο χώρο και με πρώτη προσέγγιση από μια υπέροχη κοπέλα (αν το διαβάζει τώρα την ευχαριστώ πολύ αλλά μού είχε πει τότε ότι δεν ασχολείται καθόλου με το ίντερνετ) είχε μπει για λίγο ο έρωτας στη ζωή μου κι ήταν υπέροχα γιατί ούτε πριν είχα κάτι. Αυτά είχα να πω τώρα που πλησιάζω τα σαράντα μέσα από την καρδιά μου και χαίρομαι που σκεφτόμουν έτσι μια ζωή, δεν άλλαξα τώρα. Πολλοί θα μπουν στη διαδικασία να αλλάξουν λόγω της εποχής με το λανθασμένο τους σκεπτικό να είναι ότι πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και τρόπους για να μη ''μπλέξουν'' ενώ παλιά ήταν φουλ κάφροι. Όχι δεν αισθάνομαι ούτε ανώτερος ούτε περήφανος ούτε χρήσιμο μέλος της κοινωνίας ούτε τίποτα τέτοιο. Αισθάνομαι ένα ασφαλές, μη βλαπτικό άτομο για τους γύρω μου και ήμουν πάντα έτσι. Με κάνει να αισθάνομαι απλά χαρούμενος το γεγονός ότι ήμουν ανέκαθεν έτσι και δεν χρειάζεται να αποκηρύξω τον παλιό εαυτό μου ούτε από τύψεις ούτε λόγω μόδας της μεταμέλειας. Η κυρία ψυχολόγος στην τελευταία συνάντηση που κάναμε και δεν ξαναπήγα και το συμφωνήσαμε από κοινού, δεν εξαφανίστηκα δηλαδή, μού είπε ότι έχω ορθό τρόπο σκέψης μαζί με διάφορες κοινοτοπίες βέβαια ότι καλό θα ήταν να γνωρίσω τον εαυτό μου στους άλλους και όσα έχω να δώσω κι ότι θα αισθανόταν όμορφα κάποια που θα βρισκόταν στη ζωή μου γιατί παρά τις αδυναμίες μου και τα λάθη και τους δισταγμούς μου (που εκπορεύονται βέβαια κι από δυσκολίες της καθημερινότητας) ο πυρήνας της προσωπικότητάς μου δεν αποπνέει κανενός είδους τοξικότητα και δεν είμαι άτομο που προσποιείται και δεν έχω δεύτερες σκέψεις. Όταν της είπα ότι προτιμώ να χάσω κάτι παρά να κάνω έστω κι έναν συνάνθρωπό μου που θα συναντήσω σε αυτή τη ζωή να νιώσει αμήχανα ή ότι ενοχλείται από μένα κι ότι είναι θέμα αρχής αυτό για μένα μού είπε ''δεν έχεις κι άδικο''. Αυτά είχα να πω. Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Υγεία να έχετε.