Το όνειρό μου είναι να γνωρίσω μια κοπέλα φιλότεχνη και θαυμάστρια της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου.
Ξέρω ότι υπάρχουν πολλές κι εκεί που συχνάζω και περιστασιακά γνωρίζω κιόλας αλλά κάποια θεματάκια μου με κρατούν πίσω από το να ζητήσω κάτι παραπάνω.
Μού αρέσουν πολύ τα ζευγάρια που πάνε σε καλλιτεχνικά δρώμενα μαζί, προσέχουν την ώρα του δρώμενου, είναι πιστοί στην τέχνη κι ερωτοτροπούν στο διάλειμμα ή πριν ξεκινήσει το καλλιτεχνικό έργο που έχουν επιλέξει.
Εγώ συνήθως είμαι ο μόνος που τούς ρίχνω μια φευγαλέα ματιά όταν κάθονται μπροστά μου ή βρίσκονται στο οπτικό μου πεδίο, τούς ζηλεύω λίγο (όχι χαιρέκακα) και κάνω από μέσα μου ευχή να είναι πάντα μαζί αν το επιθυμούν.
Είμαι λίγο (ή πολύ) φλώρος, σκεφτείτε το, δεν πειράζει, υπάρχουμε κι εμείς κι έχουμε ψυχή.
Θα ήθελα να είμαι ο Ορέστης που έδωσε στην Κλέλια το βιβλίο του Καραγάτση, εκείνης της άρεσε πολύ κι αυτός πήγε και της πήρε και τα υπόλοιπα βιβλία του.
Αχ, ο έρωτας κι η Κυριακή.
Είστε τυχεροί εσείς οι ερωτευμένοι.
Πόσο πολύ θα το επιθυμούσα αυτό που σας γράφω τώρα, κι ας με κράξετε.
Δυστυχώς όμως το τρένο έφυγε για μένα.
Τέλος πάντων. Υγεία να υπάρχει.