Είμαι 21 χρόνων και δεν είμαι καλά. Ψυχικά. Έχω περάσει πολλά στην ζωή μου δεν θέλω να τα αναλύσω αυτή την στιγμή. Ενώ ο κύκλος μου βλέπει ότι κάθομαι άπραγη κ δεν κάνω πράγματα μου λένε «τι κάθεσαι;» Γιατί δεν κανεις το ένα γιατί δεν κανεις το αλλο ενώ στην πραγματικότητα για να φανταστείτε σε τι θέση βρισκομαι δεν παίρνω την πρωτοβουλία να ζητήσω ψυχολογική υποστήριξη ενώ ξέρω ότι χρειάζομαι άμεσα. Δεν με γεμίζει τιποτα κ ότι κάνω μέσα στην ημέρα τα κάνω για να αποδείξω στον ευατο μου ότι δεν έχω τιποτα κ είναι στο μυαλό μου. Θα μου πείτε αν δεν βοηθήσεις μόνη σου τον ευατο σου δεν θα το κάνει κανένας. Αυτό με έχει κουράσει. Η ανεξαρτησία, να σώζω τον ευατό μου μόνη μου κάθε φορά. Πραγματικά το να με επαιρνε κάποιος από το χέρι κ να μου ελεγε πάμε σε εναν ψυχολόγο θα το εκτιμούσα πιο πολύ κ από ενα πανάκριβο δωρο.