ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας. Θα ήθελα να σας πω κάτι. Είμαι φοιτήτρια 22 χρονών τελειόφοιτη και θέλω να μείνω εδώ Θεσσαλονίκη και να βρω μια καλή δουλειά για να μπορώ να βιοποριζομαι. Σκεφτόμουν πολλά σήμερα. Τι ήθελα να κάνω και πώς ήρθαν εν τέλει τα πράγματα. Ήθελα να κάνω παρέες να έχω φίλες. Τελειώνω ξενόγλωσση φιλολογία και απ την σχολή δεν έκανα ούτε μια φίλη παρά μόνο μια κοπέλα την οποία δεν εμπιστεύομαι ιδαίτερα. Ειχε να μου στείλει μήνυμα μήνες και της είδα στείλει πριν καιρό το διάβασε και δεν απάντησε. Με πιάνει στεναχώρια το ότι δεν έχω καταφέρει να κάνω φίλους με τους οποίους να έχω κοινές ιδέες , κοινά βιώματα ή έστω να ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες και να παίρναμε καλά. Δεν είναι ότι δεν έχω βρεθεί σε τραπέζια αλλά αυτό έγινε ξαφνικά και όπως ξαφνικά ερχόντουσαν παρέες έτσι ξαφνικά χανοντουσαν. Έχω μόνο μια φίλη την οποία την βλέπω μια φορά τον μήνα και η αλήθεια είναι ότι έχει τώρα τελευταία κάτι θέματα που την ταλαιπωρούν και γι'αυτό έχουμε κάπως απομακρυνθεί. Το θέμα είναι ότι δεν έχω κάνει καθόλου παρέες και φίλες καινούργιες και αυτό με θλίβει. Μόνο που ανταλλάσσω μια κουβέντα με έναν άνθρωπο νιώθω μια στιγμιαία χαρά. Γιατί είμαι γενικώς κοινωνικό άτομο δεν κάνει διακρίσεις τις απεχθάνομαι όσο τίποτα εξάλλου. Αλλά δεν μπορώ να βρω εύκολα παρέες. Είμαι πολύ καλή σε αυτό που επέλεξα αλλά απ' την σχολή το μόνο που εισπράττω είναι αρνητική ενέργεια και κακία. Και πραγματικά δεν ξέρω τι θα γίνει με αυτό και σε ποια ηλικία θα μαι γεμάτη στο θέμα παρέας. Τα αισθηματικά μου απ' την άλλη είναι χαώδη μόνο μια φορά έκανα κάτι φέτος με έναν που μαρεσει αλλά ούτε μήνυμα δεν με έχει στείλει εδώ και δύο εβδομάδες. Δεν ξέρω ποια τι να κάνω. Και σε γυμναστηρίο πήγα και εθελοντισμό έχω κάνει και έξω βγαίνω ( τις περισσότερες φορές μόνη τον τελευταίο καιρό). Δεν ξέρω τι θα γίνει και αγχώνομαι. Εδώ κ χρόνια όταν με πιάνει νευρικότητα κουνάω την γλώσσα μου νευρικά η τεντωνομαι κάτι που θέλω να σταματήσω να το κάνω.