ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το αγορι μου ειμαστε περιπου 7 μηνες μαζι. Προσφατα αλλαξε δουλεια κ στη νεα δουλεια δουλευει Δευτερα με Παρασκευη απο 8 το πρωι μεχρι 6-7 το βραδυ. Μετα τη δουλεια ειναι δυσκολο να βρεθουμε γιατι ειναι συνηθως κουρασμενος κ πεφτει για υπνο πολυ νωρις (θελει να κοιμαται αρκετες ωρες για να εχει ενεργεια στη δουλεια). Ακομα κ να βρεθουμε, θα θελει να κοιμηθει μεσα στο πρωτο 2ωρο το πολυ. Εν τω μεταξυ, μενουμε 45 λεπτα αποσταση ο ενας απ τον αλλον κ αυτος μενει με τους γονεις του, ενω εγω με μια φιλη, οποτε γενικα ειναι πιο βολικο να ερχεται αυτος σε μενα, γιατι οταν η φιλη λειπει εχουμε το σπιτι δικο μας. Αλλα δε θελει να κοιμαται σε μενα γιατι το σπιτι μου ειναι μακρια απο κει που δουλευει κ αν μεινει, θα πρεπει να ξυπνησει πιο νωρις το πρωι για να παει δουλεια. Οποτε κ οταν ερχεται καθεται για 2 ωρες κ μετα γυριζει σπιτι του. Οσες ωρες ειναι στη δουλεια δε μιλαμε πολυ, ακομα κ αν του στειλω μου απανταει οταν σχολασει, γιατι ειναι συνηθως πολυ απασχολημενος. Εγω επισης δουλευω καποια ΣΚ οποτε κ τοτε μερικες φορες ειναι δυσκολο να βρεθουμε. Πριν απο αυτη τη δουλεια ειχε δουλεια με βαρδιες, οπως εγω, οποτε οταν ειχαμε ιδιες μερες ρεπο βρισκομασταν κ γενικα ειχαμε πιο πολυ χρονο. Πλεον νιωθω οτι με το ζορι μπορουμε να βρουμε 2 μερες την εβδομαδα να βρεθουμε. Δεν γκρινιαζω, καταλαβαινω οτι η δουλεια του τρωει πολλη ωρα απο τη μερα του κ ειναι κουραστικη κ χαιρομαι τουλαχιστον που ειναι μια δουλεια που του αρεσει κ δεν την κανει αγγαρεια, απλα ταυτοχρονα νιωθω οτι δεν μπορω να περναω οσο χρονο μαζι του θα ηθελα. Δεν ειναι οτι δεν προσπαθει, προσπαθει να βρει χρονο. Μπορει ετσι οπως τα περιεγραψα παραπανω να φαινεται οτι με εχει γραμμενη ή κατι τετοιο, αλλα οχι, δεν νιωθω ετσι. Απλα μερικες φορες μου λειπει να μιλαμε με μηνυματα λιγο πιο πολυ μεσα στη μερα για να ξερω εστω τι κανει, αν ειναι καλα κλπ. Κ επισης μου λειπει να κοιμομαστε μαζι και να περναμε ουσιαστικο χρονο μαζι. Μου τη δινει το οτι η δουλεια μερικων ανθρωπων τρωει τοσο χρονο απο τη ζωη τους που πραγματικα δεν τους μενει χρονος να κανουν σχεδον τιποτα. Ειναι αδικο το οτι δουλευουμε τοσο πολυ για να μπορουμε να εχουμε χρηματα για να απολαυσουμε ο,τι μας ευχαριστει κ τελικα ακομα κ αν εχουμε τα λεφτα (που συνηθως δεν τα εχουμε) δεν εχουμε ενεργεια ή χρονο να κανουμε τιποτα.