ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καινούρια χρονιά, καινούριες διαψεύσεις . Εύχομαι υγεία και αγάπη και χαρά σε όλους. Το 2023 λοιπόν κλείνω δέκα χρόνια χωρίς έρωτα στη ζωή μου. Εννοώ καθόλου. Καλά και πριν το 2013 δεν ήμουν φανατικός του έρωτα, μια ευκαιρία όμως την είχα. Δεν πίστευα ότι θα περάσουν δέκα χρόνια κι όμως πέρασαν. Και μου φαίνεται παράξενο αυτό. Ούτε ένα φιλάκι, ούτε ένα άγγγμα χεριών, ούτε μια αγκαλιά. Η επικοινωνία μου με το άλλο φύλο όλα αυτά τα χρόνια ήταν με ερωτήσεις που μου έκαναν για πληροφορίες στο δρόμο ή όταν με ρωτούσαν αν είμαι κάποιος για τον οποίο με περνούσαν ή σπανιότατα για κάποια τράκα τσιγάρου ή αναπτήρα. Ή με κάποιες κυρίες που μιλάμε σε κάποια κοινά μέρη αν τύχει και βρεθούμε. Δεν έχω απαιτήσεις ιδιαίτερες στον έρωτα ούτε απορρίπτω επειδή δεν συμβιβάζομαι. Η αλήθεια είναι πως δεν έψαξα και ιδιαίτερα και τα χρόνια πέρασαν, πλέον μεγάλωσα, τριανταοχτάρισα κι άρα δεν έχω και την ευκαιρία που μου προσέφερε η νεότητά μου να προσεγγίσω κάποια σε μέρη ή σε ευνοϊκές συνθήκες που βρέθηκα. Πλέον δε γίνεται, είναι και ανόητο να προσεγγίσω κάποια π.χ. στη στάση του λεωφορείου ή στο δρόμο και να της πω πως μου αρέσει. Θα με ευχαριστήσει, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν κάποιες σπάνιες φορές και τέρμα. Δηλαδή τώρα μεγάλος άνθρωπος να διακόψω κάποια από το σκρολάρισμα ή την ακρόαση μουσικής ή το διάβασμα ή την αναμονή για να της πω ότι μου αρέσει, είναι και γραφικό στην ηλικία μου, άλλο όταν είμαστε νέοι. Ωστόσο σκέφτομαι αν βρεθώ σε μέρη που να είναι ευνοϊκές οι συνθήκες να επιδιώξω την επικοινωνία γιατί θέλω να βρω το ταίρι μου (εκείνο δεν ξέρω αν θέλει να βρει εμένα). Δεν έχω κύκλο ανθρώπων ούτε παρέες για να μου δοθεί η δυνατότητα γνωριμίας από εκεί. Τέλος πάντων. Το 2033 θα ξαναγράψω τέτοια εξομολόγηση γιατί τίποτα μάλλον δεν πρόκειται να γίνει όμως πιστεύω πως κάπου υπάρχει η αγάπη μου. Και πιστεύω πως ίσως τη βρω σε μεγαλύτερη ηλικία, ναι, πιστεύω στα θαύματα. Προς το παρόν λείπουμε ο ένας από την άλλη. Υγεία και χαρά σε όλους και στην μελλοντική αγάπη μου που είναι κάπου εκεί έξω.