Λες οτι εχεις καταλαβει το λαθος σου, αλλα δεν το δειχνεις. Αποδιδεις τη συμπεριφορα σου στην πιεση που ειχες λογω δουλειας. Αρχικα πρεπει να ξεκινησεις συνειδητοποιωντας οτι οχι, δεν εφταιγε η πιεση απο τη δουλεια για τη συμπεριφορα σου προς την κοπελα σου, εφταιγες εσυ. Ακομα κ οταν εισαι πιεσμενος ή εχεις νευρα οφειλεις να εχεις την ικανοτητα να διαχειριζεσαι το θυμο σου κ να τον ξεσπας με υγιεις τροπους. Αν δεν μπορεις να το κανεις αυτο κ ξεσπας πανω σε ανθρωπους, τοτε μην τους ζητας μετα να σε συγχωρεσουν, γιατι δεν οφειλουν να το κανουν. Ολοι πιεζομαστε απο τη δουλεια, δεν γυρναμε ολοι σπιτι κ αρχιζουμε να βριζουμε αδερφια, συντροφους, μανα, πατερα κλπ. Δε ζουμε στη ζουγκλα!
Επισης, στις τελευταιες γραμμες προσπαθεις εμμεσως να κατηγορησεις την κοπελα οτι ειναι σκληρη που δεν σου δινει δευτερη ευκαιρια. Ε μαλλον θα εχει τους λογους της!
Οταν τα συνειδητοποιησεις ολα αυτα, τοτε μπορει να καταλαβεις οντως το λαθος σου. Προς το παρον απλα λες οτι το καταλαβες ετσι για τα ματια του κοσμου.