ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα είναι από τις μέρες που νιώθω έντονα την ανάγκη να είχα μια σύντροφο. Να περπατούσαμε χέρι-χέρι ή να ήμασταν όπου ήθελε εκείνη, σπίτι της ή σπίτι μου ή σε κάποιο μέρος ή κατάστημα, οπουδήποτε. Να χωνόμουν στην αγκαλιά της και να την κοιτούσα στα μάτια όταν μου μιλούσε. Να χαμογελάγαμε ή να προβληματιζόμασταν μαζί. Βασικά κάθε μέρα το σκέφτομαι αυτό, έστω για λίγο μέσα στη μέρα, αλλά σήμερα το νιώθω πολύ έντονα. Οι απαντήσεις θα 'ναι ''και τι σε εμποδίζει;'' ή ''βγες και ζήσε'' ή ''μην αφήνεις το χρόνο να περνάει'' ή ''καλά τα λόγια αλλά χρειάζονται και πράξεις, βγες και γνώρισε κάποια''. Σαν όλα να είναι εύκολα και γίνονται κατά παραγγελία. Ποτέ δεν είχα στη ζωή μου, εκτός από μία φορά για κάποιο διάστημα οπότε από την άλλη σκέφτομαι ότι δεν έγινε και τίποτα, ποιό το πρόβλημα; Πολλοί θα πουν για προβλήματα υγείας ή άλλα προβλήματα σημαντικότερα. Συμφωνώ. Ας σκεφτούν μόνο πως παρά τα προβλήματά τους, πιθανόν να έχουν κάποιον άνθρωπο έστω για μια αγκαλιά, ένα φιλί και μια κουβέντα. Επίσης όσοι επιθυμούν ερωτικό/ή σύντροφο, δε σημαίνει πως είναι ανέμελοι και δεν έχουν άλλα προβλήματα, απλά όσοι έχουν αδυνατούν να καταλάβουν την αξία. Εδώ η απάντηση θα είναι ''φτιάξε πρώτα τα προβλήματα που έχεις και μετά βρες σύντροφο'' γιατί ως γνωστόν όλες οι σχέσεις, περιστασιακές ή μόνιμες γίνονται όπως βλέπουμε και γύρω μας από φτασμένους και ανθρώπους χωρίς προβλήματα. Θεωρητικά πάντως δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα ώστε να το φτιάξω, η ζωή κυλάει όμορφα μέσα στη ρουτίνα της. Συγνώμη αν δε σας άρεσε η εξομολόγησή μου, αυτό νιώθω εδώ που είμαι τώρα. Για όσες κι όσους μπορούν να καταλάβουν και να συναισθανθούν.