ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα γραψει τις γιορτες οτι ειχα χωρισει πριν 2 μηνες απο σχεση 7 χρονων (πρωτη μας σχεση) με ασχημο τροπο, ουσιαστικα εφυγα κακην κακως απο το σπιτι μας ενω συγκατοικουσαμε γιατι δεν πηγαινε αλλο και ο πρωην μου ηθελε να βρεθουμε να τα πουμε απο κοντα. Εγω δεν ηξερα τι να κανω οταν σας εγραφα γιατι φοβομουν μηπως λυγισω. Ε λοιπον βρεθηκαμε και λυγισα. Απο ολες τις μεριες. Εγω ολον αυτον τον καιρο νομιζα οτι ηδη ειχε προχωρησει και πηγαινε παρακατω. Εκεινος μου ειπε καποια πραγματα που δεν περιμενα να ακουσω. Οτι ουσιαστικα ηθελε μια παυση απο αυτη τη σχεση γιατι ηθελε να μεινει με τον εαυτο του, ειχε φτασει στα ακρα και δεν ηξερε πως να χειριστει τις καταστασεις, οτι ενιωθε πιεση απο παντου και σταθηκε αδυναμος των περιστασεων και η μονη λυση ηταν αυτο το ακραιο συμβαν, το να φυγω δηλαδη με αυτον τον τροπο και να χωρισουμε. Μου είπε ότι θελει να δουλεψει καποια θεματα που τον περιοριζουν σαν ανθρωπο και οτι θεωρει οτι τωρα δεν μπορει να ειναι σωστος στη σχεση, οπως και αποδειχθηκε τον τελευταιο καιρο στη συγκατοικηση μας. Εκτος αυτου μου ειπε οτι θελει να δουλεψουμε κ οι δυο ωστε στο μελλον να ξανα ειμαστε μαζι αλλα να μην κανουμε τα ιδια λαθη και να προσπαθησουμε οσο καιρο ειμαστε χωρια να δουλεψουμε ορισμενα θεματα με τους εαυτους μας και να επανελθουμε οποτε ειμαστε ετοιμοι... αλλα να γινει σωστα. Και ειπε οτι ο ιδιος ξερει τι και πως πρεπει να δουλεψει αλλα φοβαται οτι εγω δεν θα το κανω. Μου εκανε εντυπωση ολο αυτο, δεν περιμενα να ακουσω οτι σκεφτεται ετσι για εμας υστερα απο ολα αυτα τα ασχημα. Στο μυαλο μου ειχα οτι εληξε οριστικα και πιστευα οτι το ιδιο ισχυει και για τον ιδιο. Μου αλλαξε τελειως την οπτικη που το εβλεπα. Ωστοστο εγω του ειπα απο μεριας μου οτι θα ηθελα πολυ να σκεφτομαι ετσι αλλα δεν μπορω να τον περιμενω, πηρε μια αποφαση την οποια σεβομαι αλλα δεν μπορει να εχει δεδομενο οτι θα ειμαι εκει οταν εκεινος αποφασισει. Φυσικα προχωραμε και εξελισσομαστε σαν ανθρωποι ως προς το καλυτερο και εγω παντοτε κοιταω να παω παρακατω και να δουλεψω με τον εαυτο μου. Αλλα του ειπα οτι δεν μπορω να του εγγυηθω οτι θα ειμαι εκει στο μελλον για αυτον. Περασα πολυ ασχημα τους τελευταιους μηνες, μου δημιουργηθηκαν πολλα τραυματα τα οποια δεν μπορουν να ξεχαστουν ή να λυθουν... και επισης δεν θεωρω οτι ο ανθρωπος αλλαζει, θελει παρα πολυ προσπαθεια. Προτιμω να το αφησουμε ως εχει, στο κατω κατω μπορει να μην ταιριαζουμε, δεν μπορω να μπω στη διαδικασια να υποστω καταστασεις για να ειμαι στη σχεση πλεον... θελει μεγαλη προσπαθεια και δεν ξερω αν εχω την υπομονη, ή την θεληση εν τελει. Ξενερωσα με την συμπεριφορα του, απογοητευηκα απο τον τροπο που μου φερθηκε, δεν το αξιζα και τωρα δεν ξερω αν θα μπορεσω να τον εμπιστευτω ξανα, θα πρεπει να κανει μεγαααλη προσπαθεια. Οταν του το ειπα αυτο, τον ειδα οτι στεναχωρηθηκε γιατι σκεφτεται ενα μελλον μαζι μου, ξανα απο την αρχη. Αλλα δεν μπορουσα να κρυφτω και να του πω κατι αλλο. Ωστοσο τωρα τι κανουμε; Τον αγαπαω παρα πολυ αλλα πλεον νιωθω οτι εχει ραγισει το γυαλι, οσος καιρος και να περασει, οση προσπαθεια και να πει οτι εκανε, πιστευω οτι θα βρεθω στην ιδια ακριβως θεση και ξανα τα ιδια. Ξανα στεναχωρια, Ξανα τοξικοτητα. Δεν το θελω. Φυσικα δεν θα περιμενω, καιρος να κανω πραγματα για εμενα, προχωραμε και βλεπουμε τι μας επιφυλασσει το μελλον αλλα και αυτος τι περιμενει; Οντως θελει χρονο οπως μου λεει να δουλεψει με τον εαυτο του; ή απλως με εχει καβατζα στο κατω κατω επειδη ημουν η πρωτη του σχεση και δεν μπορει προς το παρον να το δει αλλιως; και θελει να με εχει δεδομενη μεχρι εκεινος αποφασισει, αν αποφασισει, να ξανα ερθει; Μου ειπε μαλιστα οτι αν προχωρησω με καποιον αλλον θα θελει να το ξερει για να μην ελπιζει οτι υπαρχει μελλον μεταξυ μας... Αυτο βγαζει μια ανασφαλεια η οποια δεν ξερω απο που πηγαζει. Οταν τον ρωτησα αν ολον αυτον τον καιρο δεν εκανε κατι αλλο με αλλη μου απαντησε πως "θα στο ελεγα, ετσι κ αλλιως δεν ειχαμε κατι". Αυτο με νευριασε καπως γιατι δεν συνδεεται με ολα τα παραπανω. Δηλαδη πως πρεπει να το δω; οτι δεν εχουμε κατι αλλα παραλληλα πρεπει να του ειμαι και πιστη γιατι αυτος θα αποφασισει καποτε να ερθει; και την πιτα ολοκληρη και τον σκυλο χορτατο; οχι οτι με ενδιαφερει το ερωτικο κομματι, προς το παρον ειναι το τελευταιο που σκεφτομαι γιατι εχω αλλα θεματα να ασχοληθω, αλλα δεν μπορω να καταλαβω αν ειναι ειλικρινης και πως το βλεπει τελος παντων. Δηλαδη πηρε μια αποφαση να εχει την ελευθερια του, να παρει μια ανασα οπως λεει, να κανει ολα οσα ελεγε οτι δεν μπορει οταν ηταν μαζι μου και θελει και την επιβεβαιωση οτι θα ειμαι εκει για αυτον; ενω λεει κιολας οτι "εισαι ελευθερη να προχωρησεις αν θες, αλλα δουλεψε με τον εαυτο σου". Καπως ανωριμο δεν ακουγεται; Εσεις τι λετε να σκεφτεται εν τελει; Γενικα ολα αυτα τα χρονια ηταν αρκετα πονηρουλης, σε πολλα θεματα ωστοσο ο ιδιος λεει οτι μαζι μου παντοτε προσπαθουσε να ειναι ειλικρινης και οτι μονο με εμενα αφεθηκε και ειδα τον πραγματικο του εαυτο κλπ κλπ Δεν ξερω ρε παιδια, τι να πω; τι να κανω;