Είναι πραγματικά λυπηρό και εκνευριστικό. Αλλά είναι μια συνηθισμένη συμπεριφορα σε νεαρές ηλικίες.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Είναι πραγματικά λυπηρό και εκνευριστικό. Αλλά είναι μια συνηθισμένη συμπεριφορα σε νεαρές ηλικίες.
Πάλι καλά που στο ξέκοψε γιατί θα μπορούσε να σε γλεντάει για πλάκα και μετά να μείνεις εντελώς στα κρύα του λουτρού απορώντας τι στραβό έκανες.
Είτε βρήκε κάποια άλλη είτε δεν θεωρεί ότι αξίζεις έστω λίγο από το χρόνο του για να βρεθείτε. Κι επειδή καμιά φορά επιφέρει πολύ λιγότερα δράματα αν το παίξουμε χαζοί ή αλλοπρόσαλλοι ("άλλαξα γνώμη" και "τρελός/τρελή είμαι, ό,τι θέλω κάνω"), πιο απλό ήταν να σου πει κάτι τέτοιο παρά να σου παράσχει όλη την εξήγηση.
Ξέρω ότι είναι ξενερωτικό. Απλά το δέχεσαι και προχωράς.
Δεν έχεις καταλάβει πόσο γλύτωσες.... Δεν σε πολυήθελε εξαρχής και φαντάσου να έπαιζε κιαλλο μαζί σου και να έλεγε "άλλαξα γνώμη " αφότου είχατε κάνει πολλά πολλά πράγματα...
Προφανώς είδε ότι δεν ταιριάζετε ενώ βιάστηκε να δείξει ενθουσιασμό
Τι γίνεται στη περίπτωση που κάποιος σου έχει πει μεγάλα λόγια και έχει δείξει από νωρίς ενθουσιασμό; ενώ εσύ ξέρω γω του έχεις ξεκαθαρίσει ότι θες να δεις πως θα πάει το πράγμα και ότι καλό θα ηταν να μην λέμε γενικά μεγάλα λόγια. Και αφού ΗΔΗ έχετε κάνει πολλά πράγματα, στο τέλος να σου λέει "δεν θέλω να συνεχίσουμε επειδή δεν είμαι καλά. Όντως η χημεία μας ήταν εξαιρετική. Δεν φταις εσύ";
Σίγουρα δεν ήξερε τι ήθελε ή του έφυγε ο ενθουσιασμός ή ή ή ή. Πολλά ή. Το ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ μπαίνουν σε διαδικασία να σου λένε ότι σε θέλουν, ότι σε θέλουν, ότι τους αρέσει τρελά αυτό που υπάρχει μεταξύ σας, ξαφνικά ένα πρωί να απομακρυνονται και μετά από μέρες να σου στέλνουν ένα κατεβατό μήνυμα τύπου "δεν θέλω να βλεπόμαστε. Δεν φταις εσύ. Δεν είμαι καλά"; Ποιος ο λόγος; Δεν έμαθαν ακόμη ότι δεν πρέπει να παίζουν με τα συναισθήματα μας; Ήταν κι εκείνος 30 ετών. Αυτό δεν θα το καταλάβω ποτέ.
Υγ. Δεν είμαι η εξομολογουμενη απλά έχω ζήσει κάτι παρόμοιο πιο παλιά με την εξομολογουμενη.
Κάποιοι άνθρωποι είναι τρομερά ανασφαλής,επιπόλαιοι και χωρίς ικανότητα αυτογνωσίας. Βλέπουν ξαφνικά μια όμορφη ύπαρξη και προβάλλουν πάνω της την σωτηρία τους, την τέλεια γυναίκα , αυτό που έχουν στο κεφάλι τους. Φυσικά μόλις δουν ότι αυτό δεν είσαι εσύ, αλλά είσαι αυτή που είσαι ,ένας ατελής άνθρωπος με τον δικό σου χαρακτήρα , τότε γυρίζουν πίσω στην κακή ψυχολογία που είχαν. Δεν έχουν τη λογική να περιμένουν και να μην πούνε όλα αυτά τα λόγια εξαρχής. Τα νιώθουν και τα λένε. Ενώ δεν έχουν καμία βάση. Είναι ό,τι να ναι οι τύποι με λίγα λόγια. Δεν αξίζει έναν αδύναμο άντρα εσύ να τον κάνεις σημαντικό στο μυαλό σου επειδή σου έριξε ένα άκυρο και νομίζεις και οτι κάτι έχασες. Έναν ασταθή, χωρίς ενσυναισθηση και αυτογνωσία άρα κουτό και επιφανειακό άνθρωπο έχασες. Έχει συμβεί σε όλες μας. Απέκτησε καλύτερα κριτήρια κ συ γιατί δεν είναι νορμάλ να μην μπορούμε να ξεχάσουμε τέτοια άτομα. Φταίει η δική μας αυτοπεποίθηση που "πέφτουμε " με τις αρχικές τους κολακείες. Λίγη λογική και από το μέρος μας θέλει. Ένας άνθρωπος που λεει πολλά από την αρχή δεν είναι σοβαρός .