ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να, γι' αυτό είμαι κατά τους τατουάζ συλλήβδην, γιατί αλίμονο αν χτυπούσαμε μελάνη στο δέρμα για κάθε μας σχέση ή χαρμόσυνο γεγονός ή τσιτάτο που μας μίλησε στην καρδιά... Θα έπρεπε να είμαστε τιτάνες με μέσο όρο ζωής τα 40 χρόνια για να χωρέσουν όλα αυτά (και να μην προλάβουμε να το μετανιώσουμε κιόλας). Κοίτα, εφόσον είχε τόσο άσχημη κατάληξη ο χωρισμός της κοπέλας με τον πρώην της, αναρωτιέμαι πώς κι έτσι δεν έχει ανάγκη να εξαλείψει το "στίγμα" (κυριολεκτικά) του αρχικού του στο δέρμα της. Δεν είπαμε να κόψει το χέρι της. Αν δεν θέλει να κάνει αφαίρεση, τουλάχιστον ας χρησιμοποιούσε το αρχικό για να γράψει μια λέξη με σημασία, ξέρω 'γω. Πάντως, αν ο άλλος με μια προδοσία τίναξε στον αέρα μια εξαετή σχέση, στην οποία "πέρασαν τόσα πολλά," όπως λέει εκείνη, ενώ αυτή επιμένει να μην σβήνει μια τέτοια απτή ανάμνηση όπως το τατουάζ, τη βλέπω να διακατέχεται από ένα κρυφό απωθημένο ή δεν έχει θεραπεύσει το τραύμα της (γιατί ήταν τραυματική εμπειρία για εκείνη, όσο κι αν δεν το συνειδητοποιεί πλήρως). Είναι σαν εκείνους που επέστρεφαν από το Βιετνάμ με διαταραχή μετατραυματικού στρες κι ενώ είχαν περάσει τόσο άσχημες εμπειρίες και καταλάβαιναν πόσο κακό πράγμα είναι ο πόλεμος, εντούτοις δεν μπορούσαν να επικεντρωθούν στις οικογένειές τους, στον όμορφο κόσμο εκεί έξω με το πράσινο γκαζόν, το γαλανό ουρανό και στα νεογέννητα παιδάκια τους. Με το μυαλό τους βρίσκονταν ακόμη στον πόλεμο, στις φλόγες από το ναπάλμ, στα ναρκοπέδια και στα άψυχα σώματα των συντρόφων τους· ήταν λες και ο πόλεμος τους έδινε μια ταυτότητα, όσο τραυματικός κι αν ήταν. Ξέρω ότι ακούγεται άστοχη η σύγκρισή μου, γιατί η κοπέλα δεν γύρισε από πόλεμο, κι ωστόσο έχεις να κάνεις με ένα άτομο κυριολεκτικά και μεταφορικά "στιγματισμένο". Οποιοδήποτε άτομο με υγιή αυτοεκτίμηση θα έκανε το παν να ξεφορτωθεί ό,τι "σουβενίρ" του πρώην μετά από μια τέτοια προδοσία, όμως η κοπέλα προφανώς και κάπου μέσα της δεν έχει θεραπευτεί. Δεν είσαι ο ψυχοθεραπευτής της, οπότε έχεις κάθε δικαίωμα να παραιτηθείς από αυτή τη σχέση τώρα που γνωρίζεστε σχετικά λίγο, παρά να περιμένεις ώσπου να ξενερώσεις απ' όλη τη φάση αργότερα, που θα σε πειράζει όλο και περισσότερο όχι μόνο το τατουάζ, μα και άλλα σχετικά που θα βγουν στην επιφάνεια. Μεταξύ σοβαρού και αστείου, η μόνη της ελπίδα είναι να βρει κάποιον με το ίδιο αρχικό γράμμα ονόματος όπως ο λεγάμενος.