Πριν απο 1.5 χρόνο παντρεύτηκαμε με τον αντρα μου με τον οποίο ειμασταν μαζί 3 χρόνια και αποφασίσαμε να κάνουμε σύμφωνο συμβίωσης. Ειμασταν παρα πολυ καλά με ελάχιστους τσακωμούς για χαζά. Πριν μια 10 ημέρες μάλωσαμε άσχημα γιατί ανακάλυψα κάτι που το κρατούσε κρυφό (δνε έχει να κάνει με απιστία) και εγώ έφυγα από το σπίτι για να παρω αερα και να ηρεμήσω. Μου πηρε τα κλειδιά από το σπίτι, με άφησε απο έξω χωρίς να μου επιτρέπει να μπω στο σπίτι. Το ίδιο βράδυ πηγα στη μητερα μου και έμεινα εκεί. Την επομένη μέρα με πήρε τηλ για να μου πει το τηλ του δικηγόρου του και πως το διαζύγιο κοστίζει τόσο. Έκλαιγα, τον επαιρνα τηλ να γυρίσω και πως δεν θέλω να χωρίσουμε και αυτός γελούσε. Εμενε στο σπίτι που καναμε μαζί, που πλήρωσαμε τα πάντα μαζί και το καινούριο αυτοκίνητο και εγώ με μια αλλαξια φόρμες στο σπίτι της μαμας μου. Ουτε ρούχα για να βάλω στη δουλειά δεν είχα. Ένιωθα απαισια, χάλια, έρηπιο. Καθώς περνούσαν οι μέρες και δεν έδειχνε ίχνος ενδιαφέροντος αντιθέτως κάθε βράδυ ήταν εξω για ποτάκια αποφασισα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου, να μαζέψω τα πάντα και να πάω απο την επαρχιακή πολη που μεναμε για χαρη του στην Αθηνα καθώς κάνω διδακτορικό και πηγαινοερχομαι 2 φορες καθε εβδομάδα σίγουρα έχοντας την ικανότητα να μεταφερω και τη θέση εργασίας μου. Η μαμα μου θέλωντας να με βοηθήσει με εφερε σε επαφή με ενα δικηγόρο ο οποίος με ενημέρωσε πως φυσικά δεν μπορεί να με πετάξει έξω από το σπίτι, πως τα μισά είναι δικά μου και ακόμη περισσότερα αφού πολλές πληρωμες και αγορές είναι απο δικους μου λογαριασμούς. Μέχρι πριν δεν με ενδιαφέραν τα πράγματα αλλα μόλις μου τα είπε ολα αυτά ένιωσα τόσο μαλακας.. Εγω να περνάω απαισια και αυτός να κάνει τη ζωουλα του εις βάρος μου. Ένιωσα να ξυπνάω πόσο χαζή!! Τον πήρα τηλ του τα είπα ολα αυτά και εχασε τη γη κάτω απο τα πόδια του. Τωρα με παίρνει τηλ να τα ξαναβρούμε. Δεν θέλω να τον δω μπροστά μου, ονειρεύομαι ήδη την καινούρια μου ζωή. Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως είμαι 27 και θα είμαι χωρισμένη. Οποιον γνωρίζω θα πρέπει να τον ενημερώνω πως έχω έναν αποτυχημένο γάμο στο ιστορικό μου. Αυτό με στεναχωρει, νιώθω οτι θα το έχω ταμπέλα