Εγώ θα σταθώ σε αυτες τις προτάσεις "βλέπω άτομα στην ηλικία μου 22-23-24 να έχουν κάνει πράγματα, ταξίδια κλπ και να φοβάμαι πως εγώ χαραμίζω τη ζωή και τα χρόνια μου". Γιατί κάποιος να βιαστεί να κάνει τα πάντα στις ηλικίες 22-24; Δε θέλω να σε σοκαρω αλλά υπάρχει ζωή και μετά τα 24, 30, 40, 50 κλπ. Τα ταξίδια και τα υπόλοιπα που κάνουν οι συνομήλικοι σου, μπορείς να τα κάνεις αργότερα αφού έχεις ολοκληρώσει τις σπουδές σου και έχεις κατασταλάξει επαγγελματικά. Αν τα κάνεις όλα μικρή, θα είναι πολύ βαρετή η ζωή σου σε μεγαλύτερες ηλικίες. Χαλάρωσε και μη συγκρινεις τον εαυτό σου με τους αλλους. Σου εύχομαι να βρεις σύντομα το δρόμο σου!
2.5.2023 | 12:12
Κατεβαίνοντας από το συννεφάκι μου
καλημέρα ή καλησπέρα σου,
αρχίζω και αντιλαμβάνομαι, όσο χαζό ίσως και αν σου ακούγεται, πως η ζωή μετά την αποφοίτηση(όχι σε όλες τις περιπτώσεις προφανώς, μιλάω προσωπικά) είναι όντως όπως έλεγε η μάνα μου σα να βγαίνεις στη ζούγκλα. αλλά πλέον υπάρχει τόσο μεγάλος "θόρυβος" παραπάνω στη ζωή μας που είναι πολύ πιο δύσκολο να βρεις τη κατεύθυνση σου.
για κάποιους που σπούδασαν συγκεκριμένα αντικείμενα π.χ. ψυχολόγος, ψυκτικός, ξέρουν προς ποιά κατεύθυνση θα πάνε. προσωπικά, έχοντας κάνει κοινωνικές επιστήμες, ειλικρινά δεν έχω ιδέα. δεν ήταν καν το όνειρο μου. και να βλέπω άτομα στην ηλικία μου 22-23-24 να έχουν κάνει πράγματα, ταξίδια κλπ, και να φοβάμαι πως εγώ χαραμίζω τη ζωή και τα χρόνια μου και μήπως κάνω κάτι λάθος εν τέλει; στα 22 μου και δε ξέρω τι θέλω να κάνω, μια γενική ιδέα έχω, και δεν ξέρω καν αν θέλω αυτή την ιδέα 100%. αλλά το να το ρισκάρω σημαίνει ρισκάρω παραπάνω χρόνο,χρήματα από τη ζωή μου που πλέον, δεν μπορώ να βασιστώ σε άλλους για να τα πάρω πίσω. φοβάμαι η αλήθεια είναι να κυνηγήσω όσα θέλω επειδή νιώθω πως ήδη στα 22 μου έπρεπε να είμαι έτοιμη για αυτά, και πως είναι αργά..
3
