ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι εδώ και 7 μήνες με ένα παιδί..και οι δυο είμαστε από χωρια..εκείνος μένει μόνος του και είχε πριν κανένα χρονο δυο χρόνια σχέση με την οποία συγκατοικουσε..εκείνος δουλεύε σε ένα ηλεκτρολογικό κατάστημα στο κέντρο πριν πάει στο χωριό και από τότε ποτ πήγε στο χωριό δουλεύει στα χωράφια του πατέρα του όλη μέρα κάθε μέρα χωρίς ρεπό..μόνο τον χειμώνα να κάθεται καμία φορά αν βρέχει ή σε καμία γιορτή..ο πατέρας του είναι πολύ αυσταρχικος και συνεχώς τον μειώνει..τον έχει σαν σκυλάκι στη δουλειά και εκείνος κάθεται και δεν σηκώνεται να φύγει και ούτε εγώ μπορώ να επέμβω στα οικογενειακά του..όταν τιυ έκανα συζήτηση τις προάλλες για να πάμε κανένα διήμερο σε κανένα νησάκι τώρα τ καλοκαίρι είδα ότι αγχώθηκε λίγο και πιστεύω γιατί δεν μπορεί να πατήσει πόδι στον πατέρα του και να του το πει..παρόλα αυτά μου είπε ότι θα πάμε όταν βρει την ευκαιρία με την δουλειά κ αν δεν είναι Αύγουστος θα είναι Σεπτέμβρης..είναι ένα άτομο με πολλές ανασφάλειες..σήμερα μου έλεγε πως νιώθει λίγος για εμένα και μήπως ντρέπομαι για αυτόν και πως επειδή όταν τον ενοχλεί κάτι τα λέει χύμα σε όλους μετά δεν του μιλάει κανεις κ φοβάται μην με χάσει..την μια είναι μέσα στα μέλια και είμαστε μια χαρά γιατί και εγώ νιώθω πράγματα για αυτόν και την άλλη είναι λίγο απότομος λες και τον απασχολεί κάτι ή ξενέρωσε και με μπερδεύει ..αλλά σκέφτομαι εγώ που είμαι 23 και αυτός 24 πως ναι μπορεί να τον αγαπάω και να τον νοιάζομαι αλλά αν συνεχίσει να είναι το σκυλάκι του πατέρα του και δεν γίνει πιο δυναμικός ώστε να κάνουμε και περισσότερα πράγματα για εμάς..δεν ξέρω τι να κάνω μαζί του πραγματικά