ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολλοί και πολλές λένε ότι η καλύτερη δεκαετία ενός ανθρώπου είναι αυτή των 20(από τα 20 έως τα 29).Είμαι 29 και λόγω οικονομικών προβλημάτων αλλά και προβλημάτων υγείας,θα τολμήσω να πω ότι αυτή η δεκαετία δεν μου πήγε και πολύ καλά...Δεν έβγαινα πολύ έξω,ταξίδευα ελάχιστα(1 φορά στα 4 χρόνια και αν),μόνο μία σχέση με κοπέλα,οι παλιοί φίλοι και φίλες σκόρπισαν,δουλειά έτσι και έτσι...Ενώ έβλεπα άλλους και άλλες να βγαίνουν έξω κάθε Σάββατο,να έχουν παρέες-σχέσεις,να δουλεύουν,να ταξιδεύουν τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο,να έχουν την υγειά τους και όλα τα καλά.Τις νύχτες πλέον με το ζόρι κοιμάμαι.Σκέφτομαι ότι αν είναι όντως έτσι,έχασα την ωραιότερη δεκαετία της ζωής μου.Και πότε τα αναπληρώνεις όλα αυτά?Στα 30?Στα 40?Στα 50?Στα 60?Και πως θα το δουν οι καινούριοι άνθρωποι που θα σε γνωρίσουν αν τους πεις πχ ότι από τα 20 έως τα 29 έβγαινες έξω μια φορά το μήνα ή ταξίδευες μια φορά στα τρία-τέσσερα χρόνια?Τι θα νομίζουν?Θα πουν ΟΚ no problem ή θα πουν άντε γειά?Και αν πχ θες να πας σε κάποιο μαγαζί που λίγο πολύ όλοι έχουν πάει αρκετές φορές ή σε ένα μέρος που και πάλι λίγο πολύ έχουν πάει όλοι μια-δύο φορές πχ Μύκονος ή Αράχωβα,θα καταδεχτούν να ξαναπάνε ακόμα μια φορά με εμένα,ειδικά επειδή δεν έχω πάει εγώ ή θα κόψουν λάσπη?Να μου κάνουν εμένα τέτοια τιμή?Δεν το νομίζω...Τεσπά,ισχύει ότι η δεκαετία των 20 είναι η ωραιότερη δεκαετία ενός ανθρώπου?Αν ναι,μπορώ να σώσω την κατάσταση ή είναι πλέον πολύ αργά?Αν και υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που,όταν βρισκόντουσαν στην ηλικία μου,πέρναγαν τα ίδια με εμένα ή και χειρότερα από εμένα,πχ ουσίες και μετά από μερικά χρόνια πέτυχαν σε πολλούς τομείς και πέρναγαν πολύ καλύτερα από πολλούς...Άδικα ανησυχώ ότι μειονεκτώ?Μήπως ολονών στο τέλος θα μας έρθει ο λογαριασμός και όχι στα 29? Υ.Γ.Έχω και κάτι άλλο που δεν ξέρω αν θεωρείται πρόβλημα.Δεν δέχομαι να "καθυστερώ" σε πράγματα σε σχέση με την πλειοψηφία.Πχ εδώ και πολλά χρόνια,από τα 19,ήθελα να πάρω ένα αμάξι μιας συγκεκριμένης μάρκας,αρκετά γνωστό μοντέλο.Με κάποιες οικονομίες και βοήθεια από συγγενικά πρόσωπα κατάφερα και το πήρα στα 27,μεταχειρισμένο εννοείται.Ενώ είναι πολύ καλό και το χαίρομαι καθημερινά,ακόμα και σήμερα στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει η σκέψη ότι γιατί εγώ έφτασα 27 χρονών να το πάρω όταν κάποιοι άλλοι το είχαν από τα 18-20-22-23 ξέρω'γω(είτε τον γονιών τους και απλώς το δανείζονταν είτε τους το αγόρασαν οι γονείς τους)?Δηλαδή αν πχ αύριο το πρωί πάω στη Μύκονο,αφενός μεν θα είναι κάτι ωραίο,αφετέρου στο πίσω μέρος του μυαλού μου θα υπάρχει η σκέψη:Γιατί εγώ να πάω σε αυτό το μέρος στα 29,όταν κάποιοι άλλοι (πρώτο)πήγαν στα 18-20-22-23-25?Αυτό πως το εξηγείτε? I am so confused...