Ο άντρας μου από τότε που τον γνωρίζω σχεδόν 10ετια δουλεύει από μικρό παιδί. Επέλεξε να έρθει στο χωριό που είχα καταγωγή ώστε να γνωρίσει τους δικούς μου. Βρήκε δουλειά άλλαξε τα πάντα από χαμάλης κυριολεκτικά δοκίμασε τα πάντα. Βρεθήκαμε σε μια δύσκολη κατάσταση και έχασε τη δουλειά του .Οπότε και επιστρέψαμε στο πατρικό μου .Και εδώ ξεκίνησε η αρχή του τέλους. Ο σύζυγος μου δεν ξέρει από φρούτα και όλοι οι καλοθελητες το απέδιδαν στο ότι δεν ήθελε. Βρίσκεται ταμείο αυτή τη στιγμή και με βοηθάει με το παιδι στο σπίτι μιας και περιμένω και δεύτερο . Ο μπαμπάς μου ότι πιο τοξικό κυκλοφορεί τον βρίζει συνέχεια και τον υποτιμαει και εγώ σε προχωρημένη εγκυμοσύνη να βρίσκομαι στη μέση με ένα νήπιο. Έχουμε φτάσει σε σημείο να μη λέμε ούτε καλημέρα μεταξύ μας στο ίδιο σπίτι.. θέλουμε να φύγουμε αλλά να εξαντλήσει το διάστημα της ανεργίας του. Αυτό τους λέμε κάθε φορά και τον βρίζουν. Απλώς ήθελα να τα πω κάπου γιατί είμαι και εγκυος και από την στεναχώρια επειδή είμαι στη μέση και τα ακούω από όλους και είμαι να σκασω