ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
29.7.2023 | 09:42

Αυτές τις μέρες

Είχα άδεια και είχα ανάγκη να καθαρίσει το μυαλό μου. Έτυχε λοιπόν να δω μια παλιά μου συμμαθήτρια που έχουμε να βγούμε από τα 18 και μου είπε ότι χώρισε και θέλει να βγούμε να τα βγάλει από μέσα της να ξελαμπικαρει. Εγω είμαι πνιγμένη από πρήξιμο στη δουλειά μου και τον καθένα που λέει τα ψυχολογικά του και δεν είμαι σε φάση να ακούω την κλάψα κανενος. Επίσης μια φίλη μου με έχει πρήξει με τα δικά της και δεν αντιλαμβάνεται τα όρια που έχω βάλει επανειλημμένα. Πραγματικά κουράστηκα, αν έχουν πρόβλημα ας πάνε σε ψυχολόγο. Αλλά ξεχασα, θέλουν δωρεάν ψυχολόγους.
4
 
 
 
 
σχόλια

Καταλαβαίνω ότι ίσως να είσαι πνιγμένη και πιεσμένη όπως αναφέρεις αλλά να μιλάς για φίλη σου ετσι απαξιωτικά είναι λάθος για μένα,εξάλλου για αυτό δεν είναι οι φίλοι;Οκ για την κοπέλα που δεν έχετε επαφές αλλά για φίλη σου που σου λέει τα προβλήματα της για πιο λόγο;Είναι άσχημο γιατί θα μπορούσες να είσαι στην θέση της κ να λέει αντίστοιχα ότι λες εσύ θα σου αρεσε;Εννοείται ότι έχεις κάθε δικαίωμα να μην θες αλλά όταν χρειαστείς φίλες κ φίλους τότε μην παραπονεθείς αν σου γυρίσουν την πλάτη με αυτή την συμπεριφορά..Οι φίλοι είναι εδώ για να σε βοηθάνε και να σε κάνουν να νιώσεις ίσως λίγο καλύτερα από όλη αυτή την τρέλα που λέγεται ζωή..Όπως και να χει καλή υπομονή κ σέ εσένα

Αγαπητή κάποια, στη συγκεκριμένη φίλη έχω σταθεί πολλές φορές και πολλά χρόνια όπως επίσης και την περασμένη εβδομάδα μιλούσαμε συνέχεια για ένα συγκεκριμένο ζήτημα που την απασχολεί, άνθρωπος είμαι και γω δεν άντεξα παραπάνω.

Παντα παρεχοε δωρεαν το ψυχοθεραπευτιλικι στους φιλους και στις φιλες μας, αλλα στους καλους φιλους και φιλες μας ωστε να εχουμε υποσυνειδητα την ελπιδα οτι θα μας το ανταποδωσουν με τη σειρα τους (επειδη και η φιλια ενα δουναι και λαβειν ειναι, κακα τα ψεμματα, αμα δε δωσεις ενω δινει ο αλλος/η αλλη, αυτος/η καποτε θα φυγει, και αμα μονο εσυ δινεις και ο/η αλλος/η οχι, θα σου κακοφανει και θα τερματισεις καποτε αττη τη σχεση) . Δε ξερω ποσο εισαι αλλα γραφεις "παλια" συμμαθητρια και οτι εχετε να βγειτε απο τα 18 σας, αρα λογικα τοσο καιρο τα λεγατε για τα τυπικα αλλα δεν υπηρξε ουσιαστικη επικοινωνια σε σημειο να της μιλας για εσενα και αυτη να σου μιλαει για εκεινη, ειχατε ψιλοχαθει απλα τιμης ενεκεν τα x χρονια γνωριμιας σας, δεν ειχε μπει το οριστικο block μεταξυ σας, αυτο που αποκαλω "νεκροζωντανη φιλια, κατι που κατα η γνωμη μου δε θα επρεπε να υπαρχει (επειδη πιστευω πως καλως ή κακως, σε μερικα πραματα και σε μερικες καταστασεις δεν μπορεις παρα να εισαι των ακρων, αναποφευκτα. Δε γινεται π.χ να προσκαλεσεις στο γαμο σου εναν "φιλο" που εχετε να μιλησει δεκαετια και βαλε, δε γινεται να πεις οτι μολις χωρισες σε καποια που τοσο καιρο αγνοουσες την υπαρξη της, που ειναι και πως περναει, τι κανει. Αυτο βεβαια επιδεχεται μεγαλη συζητηση απλα να ξερεις πως το σχολιο μου το γραφω εχοντας αυτη την αποψη) και οδηγει πολλους ανθρωπους σε ενα μεγαλο διχασμο σχετικα με το ποιον να εχουν στη ζωη τους και ως τι, και ποιον οχι. Αυτο που μπορεις να κανεις ωστε και να μην πληγωνονται οι φιλες σου που δεν εχεις χρονο να ανταποκριθεις σε αυτες επειδη πνιγεσαι στη δουλεια, ειναι να το ξεκαθαρισεις. Μερικες φορες πιστευουμε πως επειδη καποτε καποιος ηταν διαθεσιμος στο να του μιλησουμε/ανοιχτουμε/εξομολογηθουμε κατι , αυτο ισοδυναμει με 24ωρη ψυχολογικη υποστηριξη, λες και εισαι απο αυτες τις τηλεφωνικες γραμμες που δεν κλεινουν ποτε. Παρε παραδειγμα εμενα. Εχω εναν γνωστο (οχι φιλο) που οποτε ειναι να μου πει για κατι που του εγινε, οτιδηποτε, το υπεραναλυει φουλ. Ενω εγω οταν κανω το ιδιο, αυτος ή θα το αφησει στα Διαβάστηκε, ειτε απλα δε θα ασχοληθει αρκετα ωστε να γραψει μια απαντηση, ή ενα σχολιο, που να με παρηγορησει ή συμβουλευσει. Και για αυτο ακριβως τον λογο δεν τον φιλο αλλα "γνωστο". Κανε ενα ξεκαθαρισμα ποια εχεις φιλη (που να τιμαει αυτον τον τιτλο) και ποια απλη γνωστη. Αφιερωσε χρονο στις φιλες και μη διστασεις σε οποια δεν αφιερωσει χρονο σε σενα, να ανταποδωσεις την αδιαφορια με αδιαφορια. Δουναι και λαβειν, τιποτα παραπανω. Ειδικα οταν εχεις αδεια, δε θα επρεπε να βαζεις προτεραιοτητα ξεχασμενες "φιλες" που εχετε να βγειτε τοσα χρονια.Ωραιο το να βοηθας δε λεω, σε εναν ουτοπικο κοσμο που ολοι φοραμε μπερτες και πεταμε τριγυρω και σωζουμε γατες απο τα δεντρα. Στην πραγματικοτητα, δεν ειναι εφικτο κατι τετοιο και δεν θα μπορουσες ποτε να εχεις ψυχικη υγεια αμα ησουν απλα ενας αποδεκτης αρνητικης ενεργειας και συναισθηματικων προβληματων των αλλων (λεω συναισθηματικα επειδη μαλλον για τετοια θα σου λεει, μπορει να κανω και λαθος). Και ποτε μην ντραπεις να πεις την τελευταια σου προταση, δεν ειναι αγενεια ουτε κυνικοτητα αλλα εκφραση του πως εσυ νιωθεις. Πολλες φορες ξεχναμε πως η ανθρωπινη επικοινωνια δεν ειναι σκακι, οπου κανεις απλα επιθεση και αμυνα. Ειναι αλληλεπιδραση. Κανεις μια κινηση επειδη πισω απο αυτη κρυβονται 10,100,1000,10000 αφανεροι λογοι για τους οποιους επελεξες να την κανεις. Μην πραττεις συμφωνα με το "ποιο ειναι το δικο τους σωστο" ή "ποιο ειναι το κοινωνικο μου χρεος" γενικα, απεβαλλε καθε peer pressure που ισως εχεις και απλα σκεψου πως αυτο (που σου εστειλε) σε κανει να νιωθεις. Δεν εχεις καμια ευθυνη σε κανεναν αμα δε το θελεις πραγματικα, φιλια ειναι, ανιδιοτελης πραξη, οχι νομος δικαιου ή συμβολαια. Καμια υποχρεωση, καμια ηθικη ενοχη. Ή θα απαντησεις επειδη το θελεις πραγματικα, ή δε θα απαντησεις επειδη δε το θελεις πραγματικα. Αυτες που σου εστειλαν δε νομιζω να εχουν μονο εσενα στη ζωη τους. Απλα εσυ περνας το μηνυμα του οτι εισαι διαθεσιμη και γι'αυτο και σε σενα στελνουν. Αμα δε το περνας τοσο προθυμα, απλα θα πανε αλλου να τα πουνε. Θα ψυχρανθει λιγο το μεταξυ σας αλλα και τι με αυτο; Ποιος και ποτε ορισε πως "πρεπει οι φιλοι μεταξυ τους να συζητανε παντα τα προβληματα του αλλου" ; Η καθε φιλια βασιζεται στην ανιδιοτελεια και στην αμοιβαια αγαπη, αλληλοσυμπαρασταση και, συνηθως, ενα παρομοιο background, κοινα γουστα ή κοσμοθεωριες, κατι τελος παντων. Θα τα πουνε σε αλλες αμα δε τα πουνε σε σενα και εξαλλου μη ξεχνας πως καθε φιλια ειναι διαφορετικη, αναλογα την σχεση που εχεις με τον ανθρωπο που την μοιραζεσαι. Μπορει απλα να βγαινετε για εναν καφε, καμια βολτα, κανα σινεμα, και μεχρι εκει. Μπορει μονο να ειστε μαζι για εξοδους και girls night. Μπορει μονο να μιλατε και ετσι αλλα να μην βγαινετε ποτε. Υπαρχουν απειρες παραλλαγες και δε θα επρεπε να την βλεπει καποιος μονοδιαστατα και στερεοτυπικα σε στυλ "α ειναι φιλη σου, πρεπει να την ακουσεις και αμα δε θελεις". Κλεινοντας θα πω κατι τελευταιο που αφορα την πρωτη περιπτωση, που κανατε παρεα στα 18. Δε ξερω τι προηγηθηκε μεταξυ σας, σιγουρα επηρεαζει το τωρα αλλα εστω και χωρις να γνωριζω θα πω το εξης: οι ανθρωποι αλλαζουν μεγαλωνοντας. Μπορει οταν στα 18 κανατε παρεα να ησουν σε περιοδο που να μην ειχες θεμα και να σε παιρνει τηλ στις 3 το πρωι νσ σου λεει τις ερωτικες της απογοητευσεις και οποιαδηποτε ανησυχια της. Μπορει και εσυ να της τα ελεγες τοτε και εφοσον χαθηκατε, να εμεινε αυτο το "θα ειμαι παντα εδω για σενα" να αιωρειται μεταξυ σας. Δε ξερω ποσο εισαι τωρα, αλλα σιγουρα δε θα εισαι το ιδιο ατομο που ησουν στα 18, τοτε που εκανες παρεα μαζι της. Στα 18 ειμαστε ολοι ανεμελοι, ειμαστε ολοι παιδια, με ανησυχιες τυπου "να της τα ζητησω ή θα φαω ακυρο;" και "το Σαββατο εχει γενεθλια ο κολλητος μου αλλα ειχαμε κανονισει να βγουμε, τι να κανω;" και τετοια διλημματα. Το μονο απαιτητικο ειναι οταν προετοιμαζεσαι για πανελληνιες, για μερικους μηνες απλα δεν εισαι τοσο κοινωνικος. Και καμια σχεση συγκριτικα οι πανελληνιες με οποιαδηποτε εκπαιδευση ακολουθησουμε μετα, καμια προετοιμασια για δουλεια, τοσο μαλλον για την αληθινη ζωη που μας περιμενει. Εισαι μια 18χρονη με μηδεν αληθινες ανησυχιες, απειρο ελευθερο χρονο (συγκριτικα με τωρα) , και παρα πολυ καλυτερη θετικη ενεργεια/ενθουσιασμο, γενικα αν επρεπε να το συγκρινω θα ελεγα πως η ζωη στα 18 ειναι ενας αθρωπος που ετοιμαζεται να ξεκινησει την προπονηση στο γυμναστηριο, τρεξιμο, βαρη, κτλπ, και η ζωη στα μετα-τα-18 ο ιδιος ανθρωπος μετα απο 1 ωρα γυμναστικης. Εχει παλι ενθουσιασμο, εχει παλι ενεργεια αλλα οχι στον ιδιο βαθμο. Δεν ειναι κακο που μεγαλωσες, δεν ειναι κακο που δεχεσαι πιεση στη δουλεια σου (υπαρχει αραγε δουλεια εκει εξω χωρις καποια αμεση ή εμμεση πιεση; ) , δεν ειναι κακο που τρεχεις και δεν προλαβαινεις. Ειναι η ζωη αυτη. Ποτε μη νιωσεις ασχημα που ειναι τα πραματα οπως ειναι, δεν εισαι ο Πητερ Παν να μεινεις παντα στην ιδια ηλικια. Ξεκαθαρισε το (επειδη πολλες φορες οι ανθρωποι ενω ξερουν πως καποια πραματα ισχυουν, θελουν να φορανε την μασκα του αφελη) μεχρι να γινει αντιληπτο στην φιλη σου με την οποια εχετε να βγειτε απο τα 18 σας και σχετικα με την αλλη, προσπαθησε να μιμεισαι το πως σου μιλαει αυτη. Αμα ετυχε (που σιγουρα θα ετυχε καποια στιγμη) να της πεις κατι σοβαρο, και αυτη απαντησε σε 2 σελιδες κειμενο με 2-3 προτασουλες, προφανως δε μπορει να εχει απαιτηση εσυ να εισαι ο ψυχολογος της και να κανετε ολοκληρες συνεδριες οποτε σε χρειαστει. Καλο ξεκαθαρισμα λοιπον.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon