Πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου και να κοιτάξεις να μπορείς να περνάς καλά μόνη σου.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου και να κοιτάξεις να μπορείς να περνάς καλά μόνη σου.
Θεωρώ πως ακόμη και αν κάποιος αυτοχαρακτηρίζεται ως μοναχικος (και εγώ δε θα με χαρακτήριζα κοινωνική αν με ρωτουσες κάποτε ) στη βάση όμως οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα χρειαζόμαστε την αλληλεπίδραση,την παρέα, το γέλιο. Και εγώ δεν τα έχω εδώ και πολλά χρόνια.
Να σου πω, λέμε, δεν χτυπάει το τηλέφωνο, δεν με παίρνει κανείς κτλπ. Καλά είναι να παρακινούμε εμείς τα πράγματα, δλδ αν δεν σου κάνει πρόταση κανείς για έξοδο κάνε εσύ, δεν μπορεί κάποιους γνωστούς που είστε πιο κοντά θα τους έχεις, έναν καφέ μια βόλτα. Το έχω παρατηρήσει πως όταν δεν περιμένω απο τους άλλους και κάνω εγώ το πρώτο βήμα η κοινωνική μου ζωή είναι πολύ πιο ενεργεί. Και αν δεν τσιμπήσει ο πρώτος πήγαινε στον δεύτερο, κάντο κ σαν πείραμα αν θες! Κάπως έτσι ξεκινάνε κ οι φιλίες, από μικρά καθημερινά πράγματα
Κι όμως δεν έχω κανέναν , ή μάλλον καλύτερα έχω κάποιους γνωστούς (2-3 που θα είχα άνεση να στείλω για έναν καφέ)άλλα όπως είπα λόγω της δουλειάς μου (δάσκαλος ίσον νομας)είναι σκορπιοί σε όλη την Ελλάδα και όχι εδώ που ζω πλέον. :-( εδώ πλην του συντρόφου δεν έχω κανέναν....
Συμφωνώ τόσο πολύ!
Κι ακόμα κι αν δεν είσαι τύπος που σηκώνει το τλφ να κάνει την πρώτη κίνηση, πρέπει να γίνεις. Δράση αντίδραση είναι.
Εκπαιδευτικός κι εγώ, με αλλαγή τόπων. Οι σχέσεις θέλουν συντήρηση και φροντίδα είτε για να τις δεις να αθίζουν είτε για να τις διατηρείς.
Σίγουρα θα βρεις και άνθρωπο/συνάδελφο που αξίζει απλώς όσο μεγαλώνουμε αρχίζουν οι υποχρεώσεις, κι όντως μπορεί να μην είναι τόσο έυκολη μια έξοδος αλλά αν είναι ουσιαστική η σχέση μπορεί και να προκύψει.
Θέλει δουλειά κι από τις δυο πλευρές! <3
Σκεψου το, δούλεψε με τον εαυτό σου και θα δεις την αλλαγή.