Καμιά φορά άκουγα τη φράση "οι μεγάλοι έρωτες δεν φοράνε νυφικό" και δεν καταλάβαινα. Από αυτά που βλέπω γύρω μου, όμως, τώρα καταλαβαίνω. Ζευγάρια που ξεκίνησαν μαζί για το "γιατί όχι" και χωρίς ρομαντισμούς και μελοδράματα στην αρχή, παραδόξως αντέχουν περισσότερο στο χρόνο, σε σύγκριση με ζευγάρια που ξεκίνησαν από έρωτα και στην πορεία δημιουργήθηκαν οι απογοητεύσεις που οδήγησαν στο χωρισμό. Για να καταλάβεις, πιο μεγάλη απογοήτευση φέρνει η ανικανότητα του συντρόφου να σταθεί σαν πατέρας στο παιδί παρά η διαφορετικότητά του στον τρόπο ντυσίματος ή στο είδος μουσικής. Άσε που ίσως κάπου να συμπληρώνετε ο ένας τον άλλον, όχι μόνο στο ταμπεραμέντο και στην προσωπικότητα (φαντάσου να ήσαστε αμφότεροι μελαγχολικοί και μόνιμα αφηρημένοι, "πέρα βρέχει" τύποι, στο σπιτικό σας θα επικρατούσε χάος), αλλά και στο ότι έχετε να διδάξετε πράγματα ο ένας στον άλλον. Μπορεί να μην τον ενδιαφέρουν οι ταινίες που βλέπεις, αλλά ίσως να βρίσκει συναρπαστικά τα νοήματα που παίρνεις από αυτές εσύ και του τα διηγείσαι. Δεν βρίσκομαι στη θέση σου, ούτε και μπορώ να φανταστώ (ίσως όχι ακόμα, δεν ξέρουμε πώς θα μου τα φέρει η ζωή), γι' αυτό και το βρίσκω υπεροπτικό το να σε "κράξω" ή να σε νουθετήσω. Απλώς εκφράζω μια άποψη, αναγνωρίζοντας, όμως, πόσο δύσκολο είναι να κάνεις τον εαυτό σου να ερωτευτεί κάποιον, ιδίως όταν έχετε καθημερινή τριβή και δεν μας δίνονται στοιχεία κιόλας για κάποιες λεπτομέρειες όπως το αν κυκλοφορεί ατημέλητος στο σπίτι ή αν σ' εκνευρίζουν πολύ κάποιες συνήθειές του και ο τρόπος που κάνει κάποια πράγματα. Κάτι ακόμα: υπάρχει η θεωρία ότι η πλήρης απουσία συγκρούσεων σ' ένα ζεύγος μειώνει τη λίμπιντο. Δεν λέμε ότι πρέπει να σφάζεστε και να τα κάνετε όλα λίμπα, μα το να μένετε μαζί εντός πλήρους συμφωνίας σαν αδερφάκια που μεγάλωσαν μαζί αφαιρεί το "αλατοπίπερο," το οποίο οφείλει να μη βρίσκεται ούτε σε έλλειψη ούτε σε υπερβολή. Σκέψου το κι αυτό. :-) Ίσως θα σου έκανε καλό μια ψυχανάλυση, όμως με την προϋπόθεση ότι ο/η ψυχολόγος δεν θα σε επικρίνει μεν, αλλά ούτε και θα παίρνει το μέρος σου σε όλα σα να είναι φιλαράκι σου. Θα πρέπει να σε κατευθύνει κατάλληλα για να βρεις μόνη σου απαντήσεις και λύσεις. Αν, πάντως, θέλεις να ξεκινήσεις μόνη με τον εαυτό σου, θα σου πρότεινα τη μέθοδο των "Πέντε Γιατί." Διάβασε για εκείνη και εφάρμοσέ την, ίσως βρεις απαντήσεις! Ελπίζω να βοήθησα κάπως. :-)
8.8.2023 | 08:16
θέλω να ερωτευτώ
λοιπόν πριν κάποια χρόνια χώρισα πολύ άσχημα και επέστρεψα Ελλάδα (ζούσα εξωτερικό με τον πρώην)
Στο μεσοδιάστημα, έφτιαξα τα εργασιακά και τα οικονομικά μου, γνώρισα έναν άνθρωπο με τον οποίο έκανα παιδί πάρα πολύ γρήγορα, καλά καλά δεν τον ήξερα (το παιδί προέκυψε, λατρεύω τα παιδιά αλλά δεν είχα στο νου μου να μείνω με τον συγκεκριμένο) και τώρα τι γίνεται;
για την κοινωνία έχω φτιαχτεί μια χαρά: μου αρέσει η δουλειά μου, βγάζω χρήματα, έκανα παιδί, έχω σύντροφο που είναι ο πατέρας του παιδιού, από υγεία καλά, τι άλλο θες χριστιανή μου;
Εδώ πάμε στο ψητό: δεν με ενδιαφέρει ερωτικά ο μπαμπάς του παιδιού και τον αποφεύγω σταθερά στο ερωτικό κομμάτι. Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει και βλέπω ρομαντικά και ερωτικά όνειρα με διάφορους πρώην μου που υπήρχε το συναίσθημα και το πρωί ξυπνάω με μια νοσταλγία, μια διάθεση να ερωτευτώ και να "νιώσω" αυτή τη δύναμη και την έμπνευση που μου έδινε ο έρωτας κάτι χρονάκια πριν.
μετά κοιτάω το παιδάκι μου και επιστρέφω στην καθημερινότητα μου.
με φίλες μου που το συζήτησα, μου είπαν ότι ίσως τώρα επιτέλους ξεπερνάω εκείνον τον πρώην, με τον οποίο ήμουν στα αλήθεια ερωτευμένη, είχαμε σοβαρή σχέση και το έζησα στο φουλ ευτυχώς (το δυστυχώς είναι ότι εξαιτίας μου χωρίσαμε, αλλά πάει αυτό τώρα)
ίσως τώρα να "ξυπνάει" ο οργανισμός μου και να νιώθω πάλι συναισθήματα; σκέφτομαι να το συζητήσω και με ψυχολόγο...
με τον μπαμπά του παιδιού μου δεν έχω κοινά σημεία, με κρατάει το παιδί και η καθημερινότητα μας (είναι καλός πατέρας γενικά), ωστόσο δεν έχω συναισθήματα ούτε αγάπης ούτε ερωτικά τον βλέπω. Σε πολλά πράγματα δεν τον καταλαβαίνω, δεν τρώμε τα ίδια, δεν του αρέσουν οι ταινίες που βλέπω, η μουσική που ακούω, δεν μου αρέσει ο τρόπος που ντύνεται και πάρα πολλά άλλα. Θα μου πεις γιατί βγήκες μαζί του και έκανες παιδί κυρά μου, πας καλά; Γιατί εκείνη την περίοδο είχαμε κοβιντιάσει και είχαν περιοριστεί οι επιλογές μου, ξεκάθαρα. Το λέω με ειλικρίνεια και κράξτε ελεύθερα.
Στην καθημερινότητα πάλι, κάθε μέρα χαίρομαι που περνάω όμορφα με το παιδί μου και κάνω ενδιαφέροντα πράγματα στη δουλειά μου, αλλά πραγματικά δεν το βλέπω να τραβήξει πολύ ακόμα με τον μπαμπά του παιδιού και απλά ήθελα κάπως να το αποτυπώσω γραπτώς για να ξεμπλοκάρει λίγο το μυαλό μου.
2
