ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες κάθισα σε μια καφετέρια μόνη μου και άκουγα τις συζητήσεις των κοριτσιών πίσω μου. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο έχω αφήσει την ζωή μου και δεν προσπαθώ για το μέλλον μου. Έχω βολευτεί σε μια δουλειά που είναι καλή, αλλά λέω οκ δεν θα κάτσω κι όλα μου τα χρόνια εδώ. Συζητούσαν για μεταπτυχιακά, για το πόσο γενικότερα ψάχνονται και αναρωτήθηκα ''Εγώ τι κάνω για μένα;'' Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να διανοηθώ αυτή την στιγμή ότι θα κάτσω να διαβάζω (έχω τελειώσει φιλολογία), δεν έχω καμία όρεξη ειλικρινά και ειδικά με το ωράριό μου που σηκώνομαι από τις 6. Εσείς περάσατε μια τέτοια κρίση, κάνατε τελικά κάποια κίνηση; Σκέφτηκα να δω έστω για ιδιωτικές σχολές με πιο πρακτικά θέματα, που επικεντρώνονται στην πράξη και όχι σε θεωρίες που με έχουν κουράσει τόσα χρόνια.