ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαινω με μια κοπελα με την οποια μιλαμε εδω και 2 μηνες. Εχει χωρισει εδω και 5 μηνες απο σχεση 6+ ετων και ενω μου ειπε πως ουτε εχει "κολλησει" στον πρωην της, ουτε απλα ψαχνει καποιον "αντικαταστατη" ωστε να τον ξεπερασει, και φαινεται να το εννοει, παρ'ολ'αυτα δεν προσπαθει το ιδιο με μενα στο να γνωριστουμε καλυτερα, της στελνω π.χ. 5-6 μηνυματα και στελνει 1-2 και αρκετα μικροτερα, την ρωταω να βγουμε και ενω δεν το αναβαλλει, δεν δειχνει και πολυ ενθουσιασμο να το κανονισουμε. Γενικα δε μπορω να την ψυχολογησω, μου βγαζει αντιφατικες πλευρες του εαυτου της και εχω καθε υπομονη να την μαθω σιγα σιγα αλλα νιωθω πως αν ηθελε πραγματικα να βγουμε δεν θα εβρισκε δικαιολογιες. Θα μου πειτε τωρα οτι παιζουν 2 σεναρια (μεταξυ αλλων) ειτε να βγαινει και με αλλον ο οποιος της αρεσει περισσοτερο απ'οτι εγω (στη τελικη δεν τα εχουμε επισημα, δεν υπαρχει καμια τυπικη δεσμευση ή υποχρεωση, μπορει να κανει ο,τι θελει οπως και εγω) ειτε ξεγελαει τον εαυτο της και ζει σε αρνηση και δεν ξεπερασε ακομα τον πρωην της. Και στις 2 περιπτωσεις ομως, εφοσον αυτη δεν εξηγιεται ντομπρα, φοβαμαι πως θα φαω τα μουτρα μου και αργα ή γρηγορα θα ερθει η ξενερα και το μπλοκ. Υπαρχει καποιος τροπος να την πιεσω να μου πει ξεκαθαρα τι ακριβως θελει απο μενα και πως με βλεπει χωρις να φανει πως με βαζω πρωτο και δεν την υπολογιζω; Επειδη την υπολογιζω αλλα δε θελω και να χανω τον χρονο μου με εναν ανθρωπο που μπορει απλα καποια στιγμη να μου πεταξει ενα "δεν νιωθω ετοιμη για σχεση" ή "σε βλεπω φιλικα". Ο χρονος ειναι ο,τι εχουμε στη διαθεση μας, τα λεφτα, το σωμα, το στατους, ολα τα φτιαχνουμε απο την αρχη 100 φορες αλλα ο χρονος πισω δε γυρναει και επειδη εχω και εγω χαραμισει χρονια απο τη ζωη μου σε σχεσεις που δε κατεληξαν καπου, δε θελω να χασω και αλλο χρονο..