ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα στην ομάδα! Είμαι 27 ετών και αντιμετωπίζω εδώ και 3 χρόνια κάποια θεματακια με την αδερφή και με την μητέρα του συντρόφου μου. Με το παλληκάρι είμαστε μαζί 3 χρόνια και από τις αρχές κιόλας η αδερφή του ήταν αρκετά παρεμβατική σε πολλά και η μητέρα του αρκετά κακιασμενη θα έλεγα. Για την μητέρα του το γνώριζα, μιας και έτσι είναι και προς τον άντρα της αδερφής του συντρόφου μου, αλλά για την αδερφή του δεν το περίμενα. Όλα αυτά τα χρόνια έχω ανεχτεί αρκετά, τόσο με την αδερφή του όσο και με την μητέρα του, αλλά εδώ και περίπου 1 χρόνο έχω αρχίσει να κουράζομαι. Πλέον, βρισκόμαστε σε έντονες διαφωνίες σχετικά με διάφορα που γίνονται, μιας και εκείνος αρχικά προσπαθεί να τις καλύψει, αλλά σε δεύτερη φάση καταλαβαίνει ότι πλέον δεν πάει καλά το πράγμα με την συμπεριφορά τους. Το θέμα, βέβαια, είναι άλλο. Έχω αρχίσει εμφανώς να αποφεύγω εξόδους με την οικογένειά του και πλέον κάνουν παράπονα. Ο ίδιος από την άλλη θεωρει λογικά αυτά τα παράπονα χωρίς να καταλαβαίνει απόλυτα την θέση μου. Πλέον έχω βρεθεί σε μια πολύ δύσκολη θέση να διαλέξω ανάμεσα στο να βάλω τον εαυτό μου από πάνω και να αποφύγω άλλη μια έξοδο και στο να πάω σε άλλη μια έξοδο που για ακόμη μια φορά θα με φέρουν σε άβολη θέση. Να πω σε αυτό το σημείο ότι το σημαντικότερο πρόβλημα πλέον είναι η αδερφή του που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να τον κρατήσει απεγνωσμένα κοντά της και προσπαθεί να τον κάνει να εξαρτάται από εκείνη κάνοντας πράγματα που ο σύντροφός μου βλέπει με δυσκολία... Φοβάμαι πως αν αποφεύγω τις εξόδους θα καταλήξω να απομακρύνομαι εντελώς και στο τέλος θα τον καταφέρουν να με χωρίσει, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να ρίχνω καθημερινά σχεδόν την αξιοπρέπειά μου και να τις αφήνω να μου φέρονται έτσι. Υπάρχει κάποια που να έχει περάσει ή να περνάει κάτι αντίστοιχο; Πως μπορώ να το αντιμετωπίσω αυτό; Ευχαριστώ πολύ κοπελες!