ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήρθα εδώ να κάνω vent γιατι...δεν έχω να τα πω πουθενά. Φέτος περνάω ίσως από τα πιο μοναχικά Χριστούγεννα. Χωρίς σχέση, χωρίς φίλους στα 22 μου χρόνια. Σπίτι, στο κρεβάτι να βλέπω τηλεόραση και να βλέπω ποστ από γνωστούς μου και παιδιά της ηλικίας μου να φοράνε τα καλά τους και να περνάνε όμορφα με την παρέα τους. Σκληρό. Θα ήθελα να είχα έστω ένα άτομο. Τα αδέρφια μου έχουν φίλους και παρέες και βγαίνουν μαζί τους οπότε δεν τα βλέπω και πολύ και ζηλεύω με καλό τρόπο, ότι χαίρομαι και θα ήθελα να μπορούσα και εγώ. Έχω μια φιλη, αλλά μένει σε άλλη πόλη μακριά και τα οικονομικά μου με δυσκολεύουν για να πάω. Θα ήθελα να βγάλω τις πιτζάμες για μια μέρα, να ντυθώ καλά να νιώθω όμορφη για να πάω κάπου... Όλο αυτό με έχει κάνει είμαι συνέχεια λυπημένη. Κάποτε είχα παρέες και τα Χριστούγεννα ήταν η αγαπημένη μου γιορτή, τώρα όλη μέρα κοιμάμαι για μην σκέφτομαι και να νιώθω ότι φεύγουν οι μέρες γρήγορα για να μην στεναχωριεμαι. Από τη μια πιάνω τον εαυτό μου να κλαίει πολλές φορές μέσα στη μέρα και από την άλλη ντρέπομαι που στεναχωριέμαι, γιατί σκέφτομαι ότι έχω ένα σπίτι και ένα κρεβάτι και φαγητό και ότι άλλοι άνθρωποι περνάνε τα Χριστούγεννα στο δρόμο χωρίς να έχουν να μείνουν κάπου, και κάποιο άλλοι σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Μακάρι κάνεις άνθρωπος να μην ήταν μόνος. Ποτέ, αλλά ειδικά τις γιορτές. Γιατί καλά τις άλλες μέρες αλλά όταν είσαι μόνος σου τις μέρες όπου όλοι τριγύρω σου είναι μαζί πονάει δέκα φορές πιο πολυ. Εγώ θα πω καλά Χριστούγεννα στις ψυχές που δεν έχουν κανέναν να τους ευχηθεί και το τηλέφωνο τους δεν χτυπάει. Εύχομαι τα επόμενα να είμαστε καλύτερα.