ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μα γιατί να μην το πεις? Είναι η ψυχολόγος σου, δεν θα σε κρίνει! Αντίθετα θα διαχειριστεί σωστά την κατάσταση και θα σταματήσεις να βασανίζεσαι. Γιατί αυτό που περιγράφεις ακούγεται πραγματικά εξουθενωτικό για εσένα.

Ώρα για αλλαγή.

Ψυχολόγου

Κοίτα, εφόσον μιλάμε για ψυχοθεραπεία, θα έπρεπε να το πεις, όσο έμμεσα και αν σου βγει αλλά ναι, πρέπει. Για 3 βασικούς λόγους. Πρώτον, επειδή μπορεί (μην το αποκλείεις) να νιώθει το ίδιο για σένα και λόγω της θέσης της (καθώς εσύ μιλάς σε αυτήν, όχι αυτή σε σένα) την δεσμεύει ο επαγγελματικός ρόλος της Δεύτερον, επειδή λέγοντάς το θα μπορεί να το προσθέσει σε όλα όσα έχεις ήδη πει για σένα σε αυτήν, οπότε καταλαβαίνει καλύτερα τι έχεις περάσει και μπορεί να σε δει και πέρα από το ερωτικό (αν αυτό προκύψει τελικά) άρα αυτό που λέμε "να ξέρεις τι παίρνεις" ισχύει στη περίπτωσή σου περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, ξέρει τον ενδόμυχο εαυτό σου και μπορεί να σε καταλάβει καλύτερα από τον καθένα. Και τρίτον, επειδή όταν πηγαίνουμε σε ψυχολόγο, οφείλουμε να λέμε την αλήθεια. Αν είναι να μην λέμε την αλήθεια που συπελάγεται με την μη παραδοχή αυτής, ποιον το νόημα να πηγαίνεις; Αυτό που κάνουν οι γυναίκες που όταν τις ρωτάς "τι έχεις;" λένε "τίποτα" είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ισχύει στον ψυχολόγο, όση περισσότερη ανάλυση στα συναισθήματα και τις σκέψεις σου, τόσο το καλύτερο. Οπότε ναι, πρέπει να το πεις, δε ξέρω πως θα σου βγει αλλά το να το κρατάς μέσα σου δεν θα οδηγήσει κάπου, και δεν θα το μάθει ποτέ (άρα και εσύ δε θα μάθεις πως αισθάνεται η ίδια για αυτό) αλλά και εσύ ενώ θα πηγαίνεις στην ψυχολόγο για να σου βγει ένα ψυχικό βάρος, τόσο δεν θα ξαλαφρώνεις από αυτό καθώς δε θα τα εκμυστηρεύεσαι όλα για όλα, κάτι το παράδοξο δηλαδή το να κρύβεις κάτι από το άτομο στο οποίο πηγαίνεις για να τα λες. Πες το. Στη χειρότερη των περιπτώσεων που δε νιώθει το ίδιο (σταυρώνω τα δάχτυλα να το νιώθει!) θα σου φύγει τλ βάρος της εξομολόγησης. Στη καλύτερη νιώθει το ίδιο. Στην έτσι και έτσι, τίποτα δε γίνεται με το που το πεις και υπάρχει μελλοντικά η πιθανότητα να προκύψει κάτι και εφόσον πλέον γνωρίζει για το τι νιώθεις για εκείνη, θα μπορεί πιο εύκολα και άνετα να σου ανοιχτεί και εκείνη. Πάντως, και στις 3 πιθανές εκβάσεις, δεν πρόκειται να σε παρεξηγήσει, είναι επαγγελματίας εξάλλου. Πρέπει η σχέση σας (είτε μείνει στο επαγγελματικό κομμάτι είτε αλλάξει προς κάτι άλλο) να βασίζεται στην απόλυτη ειλικρίνεια και στην εμπιστοσύνη. Δες το αλλιώς: άμα εσύ ήσουν αυτή και είχες για πελάτη (δε μου αρέσει η λέξη "ασθενής" ) κάποια που να νιώθει κάτι για σένα, δε θα ήθελες να το ξέρεις; Θα προτιμούσες να σε κοιτάει και να χαμογελάει με γλυκύτητα και τρυφερότητα και εσύ να αγνοείς τους όποιους λόγους; Φαντάζομαι πως θα προτιμούσες να το ξέρεις. Επίσης, λάβε υπόψιν πως αυτό που νιώθεις για εκείνη επηρεάζει τον τρόπο που της λες τα πάντα. Αλλιώς μιλάμε σε ένα άτομο με το οποίο δε νιώθουμε κάποια έλξη ερωτικής μορφής και αλλιώς με ένα άτομο που νιώθουμε, στη πρώτη περίπτωση είμαστε κάπως πιο κυνικοί και τα λέμε πιο άμεσα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση τα λέμε με τέτοιο τρόπο που να μην στεναχωρηθεί και δεν δίνουμε προτεραιότητα στο να πούμε την όλη αλήθεια με όλες τις πληροφορίες. Σκέψου το πως θα το διαχειριστείς, πάρε τον χρόνο σου, κανείς δεν σε πιέζει αλλά εγώ θα σου πρότεινα να το πεις τώρα που είναι στις αρχές ακόμα επειδή μετά θα είναι πιο δύσκολο, αν σε ρωτήσει δηλαδή πόσο καιρό νιώθεις έτσι και της πεις μήνες (φαντάζομαι πηγαίνεις 1 ή 2 φορές τη βδομάδα άρα θα περάσει γρήγορα ο καιρός προτού καν το καταλάβεις) θα φανεί κάπως, σκέψου να αποκρύπτεις από κάποιον μία αλήθεια για μήνες. Όλα καλά θα πάνε, μην το υπεραναλύεις συζήτησέ το και μαζί της έμμεσα για να δεις την άποψή της, ρώτα την π.χ. "τι συμβουλή θα δίνατε σε μία πολύ καλή μου φίλη που νιώθει κάτι πέραν του επαγγελματικού με την ψυχολόγο της; πιστεύετε θα έπρεπε να της το εξομολογήσει και αν ναι, υπό ποιες συνθήκες;".