ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βλέπω ανθρώπους γύρω μου που κάνουν τα ίδια και τα ίδια. Όπως κι εγώ. Λεωφορείο, δουλειά, σπίτι, φαγητό, έξοδος ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του κάθε ανθρώπου, επιστροφή στο σπίτι, ύπνος και πάλι πίσω. Ή ρεπό κι άραγμα. Έχει τύχει, το παρατήρησα κι αυτό, ακόμα και ίδιες φάτσες να δω για κάποιες συνεχόμενες μέρες κοντά μου, στο λεωφορείο π.χ. ή αλλού. Σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά του ο καθένας πάει κάπου συγκεκριμένα. Όχι για γνωριμίες. Π.χ. σε χώρους διαβάσματος για διάβασμα, σε χώρους θεαμάτων για το θέαμα, σε πάρκο για άθληση. Αυτό που θέλω να ρωτήσω λοιπόν, ή που έχω απορία αλλά ξέρω ότι σαφή και λογική απάντηση δεν θα πάρω είναι το εξής: Αφού όλοι έχουμε μια καθημερινότητα, μια ρουτίνα, πώς κάνουν γνωριμίες οι άνθρωποι; Αληθινές γνωριμίες, όχι σοσιαλμιντιακές με φατσούλες και καρδούλες και likes αν και ξέρω ότι τέτοιες κάνουν οι περισσότεροι. Υπάρχουν φορές που τη μοναξιά μου δεν την χωράει το μυαλό μου, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται. Είναι αδύνατον να τη συλλάβει ο νους μου. Δηλαδή τώρα σοβαρά ποιές δραστηριότητες κάνουν οι άνθρωποι και γνωρίζουν κόσμο; Δεν είμαι κλεισμένος στο σπίτι αλλά δε γίνεται τίποτα. Τίποτα. Δεν έχω λεφτά να πάω και σε πολυσύχναστα διάσημα μέρη, δεν με ενδιαφέρει κιόλας αυτός ο τρόπος διασκέδασης, πάω και ξοδεύω λίγα εκεί που είναι τα ενδιαφέροντά μου. Αλλά τώρα σοβαρά υπάρχει άνθρωπος, ειδικά άνω των 30 ή 40 ετών, αυτή η γενιά, που να πει ότι έκανε την τάδε δραστηριότητα και γνώρισε ανθρώπους; Κι αν ναι, ποιά είναι αυτή η σούπερ δραστηριότητα; Εγώ πιστεύω πως δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση. Φίλοι υπάρχουν μόνο από τα παλιά, αν έχουν κρατήσει άτομα από το σχολείο ή τα φοιτητικά χρόνια ή από κάποια δουλειά κι αυτό σπάνιο. Ή αν γνωριστούν άνθρωποι μέσω παρέας που έχουν τα αδέρφια τους ή οι συγγενείς τους ή οι συνάδελφοί τους. Έρωτες το ίδιο. Αν σου γνωρίσει κάποιος κάποιο άτομο. Εγώ δε βλέπω να μιλάει κανένας με κανένα, χρόνια τώρα, πουθενά, ούτε σε χώρους εκδηλώσεων ούτε πουθενά. Αν δεν έχεις ούτε γονείς, ούτε αδέρφια, ούτε παλιούς φίλους (είναι αλλού τώρα, μακριά) τι κάνεις; Κι αν οι συνάδελφοι δεν είναι τύπου γραφείο αλλά χειρωνακτική δουλειά όπου ο καθένας είναι για πάρτη του; Ποιά είναι αυτή η μαγική καταπληκτική δραστηριότητα που λένε όλοι ότι πρέπει να κάνεις για να γνωρίσεις άτομα; Προσωπικά πιστεύω ότι καμία δεν είναι. Απλώς κάθεσαι και λιώνεις στη μοναξιά περνώντας ανάμεσα από τους ανθρώπους και ζεις μήνες ολόκληρους μέσα στην αλαλία μέχρι να τύχει να συναντήσεις κάποιο γείτονα π.χ. για να πεις ένα ''γειά, καλά είμαι, ευχαριστώ πολύ, εσείς;'' και να επιστρέψεις και πάλι στην αλαλία. Έτσι ζω.