Δεν έχεις κανέναν φίλο ή φίλη? Για ποιο λόγο? Η αλήθεια είναι ότι και εγώ είσαι αρκετους( τσακωμός, συνθήκες, κτλ. ) όμως στο τέλος οι καλοί θα μείνουν, έτσι έχω λίγους και καλούς. Συμφωνώ με αυτό που λες , σε τέτοιες δραστηριότητες συνήθως οι άνθρωποι δεν μιλάνε: γυμναστικη , χορό,κτλ. Και γενικά όσο μεγαλώνεις είναι δυσκολότερο να κα εις φίλους, γιατί το αγνό συναίσθημα που είχαμε παλιά σαν παιδιά δεν υπάρχει πια, τουλάχιστον από τη μια από τις 2 πλευρές πάντα. Εγώ θα έλεγα να μην πιέζεις καταστάσεις, αποδεξου ότι είναι δύσκολο, μην το σκέφτεσαι και προσπάθησε να ευχαριστιεσαι στιγμές μόνος. Ούτως ή άλλως δεν μπορείς ούτε να παρακαλάς ούτε να αρχίζεις να μιλάς στους πάντες και να γίνεσαι καταπιεστικος. Η καταπίεση φέρνει τα αντίθετα αποτελεσματα
17.2.2024 | 19:16
Ούτε στον παράδεισο δεν ζει ο άνθρωπος μόνος...
Γι' άλλους τα σ/κ είναι όνειρο. Εμένα πια έχουν γίνει εφιάλτης. Όλη μέρα σπίτι, μην έχοντας όρεξη να κάνω τίποτα. Δεν έχω καθόλου φίλες και φίλους, όσο παράξενο και αν φαντάζει αυτό.
Στα 30 μου περίμενα να βγαίνω για ένα ποτό το Σάββατο, ένα κυριακάτικο καφεδάκι με φίλες ή και κάποιο ταίρι. Εγώ μένω με τους γονείς μου μέσα... Δεν θέλω συμβουλές, έτσι κι αλλιώς και μόνη μου τόλμησα να βγω το καλοκαίρι και γυρνούσα σπίτι σε ακόμα πιο κενή ψυχολογική κατάσταση, καμία σχέση με τις χαζομάρες του ίντερνετ ότι βγαίνεις έξω μόνος / η και γίνεται πιο όμορφη η καθημερινότητά σου. Να μην αναφέρω ότι ως κοπέλα έχει γίνει πια και επικίνδυνο με αυτά που ακούω. Και σε μαθήματα χορού δοκίμασα να πάω και κανείς δεν έχει όρεξη να γνωρίσει άνθρωπο, πήγαινα κι έφευγα.
Ώρες ώρες λέω πραγματικά για ποιον λόγο ζω ή για να το γράψω πιο σωστά υπάρχω. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε την μαυρίλα μου αλλά έτσι νιώθω πια, παραίτηση και ξερό ψωμί.
1
