Δεν καταλαβαινω τι προτεραιοτητα εχεις. Μια αναφερεις εργασια μια ερωτικα και ολα αυτα με τον φοβο αστεγιας. Βρες μια δουλεια πρωτα και τα αλλα σιγα σιγα θα ερθουν..
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Δεν καταλαβαινω τι προτεραιοτητα εχεις. Μια αναφερεις εργασια μια ερωτικα και ολα αυτα με τον φοβο αστεγιας. Βρες μια δουλεια πρωτα και τα αλλα σιγα σιγα θα ερθουν..
Ενα τριμηνο στο εξωτερικο , τι θα σου προσφερει, για διακοπες θα πας? Οργανωσου με διαφορες κοινοτητες ελληνων του εξωτερικου, να βρεθει πρωτα μια δουλεια, κι επειτα να βρεις καπου να μεινεις. Προφανως εφοσον δεν εχεις χρηματα θα συγκατοικησεις για αρχη. Μετα βλεπεις. (το φοβος ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗΣ στα 30φευγα φανταζομαι πως ειναι αυτοσαρκασμος!)
Σκέψου ότι δεν είσαι ο μόνος. Όλοι το περάσαμε στην Ελλάδα αυτό, που οι ευκαιρίες εργασίας δεν είναι απεριόριστες. Επίσης οι ελληνικές εταιρείες είναι πολύ πίσω σε πολλά θέματα. Από κάπου πρέπει να αρχισεις όμως. Πιέσου και ψάξε για εργασία. Έπειτα φύγε από το πατρικό σου. Και εγώ μετά τα 30 έφυγα και έχω καταχωρεί, είναι πολύ δύσκολο να μένεις με τους γονείς σου σε τέτοια ηλικία, μπορει να γινουν ανυπόφοροι σε καταλαβαινω. Πρέπει να έχεις και εσύ το χώρο σου ,για αυτό πιέσου και θύμισου με θα αξίζει. Και δεν χρειάζεται να ψάξεις μεγάλο χώρο, απλά κάνε την αρχή και σιγά σιγά θα βρεις τα πατήματα σου
Δυστυχώς στην Αθηνα με 300 ευρω ουτε αποθήκη δεν ενοικιαζεις πλεον.
Ξέρω αριστα γερμανικά, αγγλικά αλλα και πολυ καλά γαλλικα.
Σκέφτομαι Κεντρικη Ευρώπη. Ολομοναχ@ .
Ειναι τρομακτικο αλλα και αυτο το να με μενεις με γονεις στα 30φεύγα πολυ τρομακτικότερο.
Πραγματικά η υγεια μου εχει αρχισει να καταρρέει.
Αχρείαστη η συγνώμη επειδή δεν θέλεις πλέον, όπως λες, να βρεις δουλειά στην Ελλάδα.
Κανένας δεν πρόκειται να στεναχωρηθεί, είναι παραπάνω από βέβαιο.