ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
22.2.2024 | 11:48

Φοβος ενηλικίωσης

Παράλογος φόβος μετακόμισης απο το πατρικό και έναρξης ενήλικης ζωής πολύ καθυστερημένα,στα μετά τα τριάντα, γιατι ναι είμαι άνεργ@ μια ζωή και πλεον φοβαμαι την εργασιακή απόρριψη.Οταν έψαχνα δουλειά πιο νέ@, όλο με απέρριπταν. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω ήταν το καθημερινό μου ψάξιμο για δουλειά. Ε τώρα δεν θέλω ΕΓΩ να βρω δουλειά (στην ελλάδα).Sorry. Δεν ξέρω πώς να βγω απο ολο αυτό και να κανω την επιλογή που θα κάνει τη διαφορά. Τα ερωτικά ανύπαρκτα. Αν είχα έστω μια αγκαλιά ίσως έβλεπα πιο αισιοδοξα την ζωή μου και την έπαιρνα στα χέρια μου και ισως ετσι θα ειχα το κουράγιο να αντιμετωπίσω την αβεβαιότητα και τις απανωτές απορρίψεις. Ειμαι παγιδεμέν@ σε μια πραγματικότητα που δεν επέλεξα άμεσα και πρέπει να αφησω επιτέλους τους γονείς μου γιατί νιώθω σαν ζώο σε αιχμαλωσία μεσα εδώ και ειναι πολύ απάνθρωπο αυτό που ζω καθημερινά μαζί τους και που χαραμίζονται τα νιάτα μου έτσι. Θα μου πείτε, ε καλά γιατί δεν φεύγεις. Το θέμα ειναι οτι δεν πάω πουθενά γιατι δεν έχω πού να πάω. Τρομάζω οταν σκέφτομαι το μέλλον μου και βλέπω μια μαύρη άβυσσο μπροστά μου έτοιμη να με ρουφηξει. Και αν μεινω άστεγ@ γιατι δεν θα τα καταφέρω να βρω εργασία? Ειναι τρομακτικό πολύ. Μα αυτο που με παραλύει ειναι η παραίτησή μου.Δεν εχω το κουράγιο να ψάξω πολύ και να επιμείνω για δουλειά γιατί εχω κοινωνικη φοβία. Θα προτιμήσω να μείνω έτσι. Είναι τοσο τρομερό να εισαι άστεγος;; Πως να σταματήσω να φοβάμαι την αβεβαίτητα και απλως να τα μαζέψω και να φύγω απο εδω μέσα γιαιτί αυτο επειγει αυτη τη στιγμή και να πάω στο εξωτερικό για κανένα τρίμηνο μηπως αλλάξει τη ζωή μου;;
6
 
 
 
 
σχόλια

Δεν καταλαβαινω τι προτεραιοτητα εχεις. Μια αναφερεις εργασια μια ερωτικα και ολα αυτα με τον φοβο αστεγιας. Βρες μια δουλεια πρωτα και τα αλλα σιγα σιγα θα ερθουν..

Ενα τριμηνο στο εξωτερικο , τι θα σου προσφερει, για διακοπες θα πας? Οργανωσου με διαφορες κοινοτητες ελληνων του εξωτερικου, να βρεθει πρωτα μια δουλεια, κι επειτα να βρεις καπου να μεινεις. Προφανως εφοσον δεν εχεις χρηματα θα συγκατοικησεις για αρχη. Μετα βλεπεις. (το φοβος ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗΣ στα 30φευγα φανταζομαι πως ειναι αυτοσαρκασμος!)

Σκέψου ότι δεν είσαι ο μόνος. Όλοι το περάσαμε στην Ελλάδα αυτό, που οι ευκαιρίες εργασίας δεν είναι απεριόριστες. Επίσης οι ελληνικές εταιρείες είναι πολύ πίσω σε πολλά θέματα. Από κάπου πρέπει να αρχισεις όμως. Πιέσου και ψάξε για εργασία. Έπειτα φύγε από το πατρικό σου. Και εγώ μετά τα 30 έφυγα και έχω καταχωρεί, είναι πολύ δύσκολο να μένεις με τους γονείς σου σε τέτοια ηλικία, μπορει να γινουν ανυπόφοροι σε καταλαβαινω. Πρέπει να έχεις και εσύ το χώρο σου ,για αυτό πιέσου και θύμισου με θα αξίζει. Και δεν χρειάζεται να ψάξεις μεγάλο χώρο, απλά κάνε την αρχή και σιγά σιγά θα βρεις τα πατήματα σου

Δυστυχώς στην Αθηνα με 300 ευρω ουτε αποθήκη δεν ενοικιαζεις πλεον.
Ξέρω αριστα γερμανικά, αγγλικά αλλα και πολυ καλά γαλλικα.
Σκέφτομαι Κεντρικη Ευρώπη. Ολομοναχ@ .
Ειναι τρομακτικο αλλα και αυτο το να με μενεις με γονεις στα 30φεύγα πολυ τρομακτικότερο.
Πραγματικά η υγεια μου εχει αρχισει να καταρρέει.

Αχρείαστη η συγνώμη επειδή δεν θέλεις πλέον, όπως λες, να βρεις δουλειά στην Ελλάδα.
Κανένας δεν πρόκειται να στεναχωρηθεί, είναι παραπάνω από βέβαιο.

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon