ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ακούω αυτο το τραγούδι τις τελευταίες τέσσερις ώρες.Μολις εφαγα τη καλύτερη καρμπονάρα που εχω φτιάξει ποτέ μου.Μπράβο μου!κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή.έχω να γράψω μερικά κείμενα(με τι περιεχόμενο δεν έχω ιδέα)για μια εργασία στη σχολή,να διαβάσω κάτι τελευταία για ένα άλλο μαθημα που δίνω αυριο το πρωί και έχω και να στείλω ενα κάρο βιογραφικά και αι΄τησεις για υποτροφία σε όλα τα φστιβάλ χορού της ευρώπης,χωρίς να έχει κανένα νόημα,χωρίς να δίνουν καν υποτροφίες, απλα επειδή σκέφτηκα οτι θα μπορούσε και τελικά γιατί όχι,καθένας με τη τύχη του.νιώθω μια απίστευτη ενταση μέσα μου,όχι αρνητική,αλλά μια φόρτιση που δεν καταλαβαίνω,δεν μπορω να την ηρεμήσω.αν αρχ΄σω να σκέφτομαι εστω και για λιγο νιωθω οτι θα βάλω τα κλάμματα.δεν ειμαι θλιμμένη,αλλα νιώθω μια βαθιά συγκίνηση,μια ευγνωμοσύνη για κάτικαι μια αίσθηση οτι όλα γύρω μου κινούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να ¨πάρουν το δρόμο τους¨και οτι εγω πρέπει να τρέξω για να προλάβω να βρω μια θάση,αυτή που θα είναι δική μου μεσα σε όλα αυτα.νιώθω καλά,γιατί νιώθωω οτι η ζωή μου είναι όμορφη,αλλά και πάλι νιώθω σαν να μην μπορώ να την οικειοποιηθώ πληρως,σαν οι καταστάσεις να με ξεπερνούν.βέβαια,μπορεί αυτο να συμβαίνει συνήθωσ και να μην το είχα καταλάβει,τώρα μεγαλώνω και το νιώθω.όλα θα πάνε καλα.give me your hand, cause you' re wonderfull