Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Μη ρωτάς εδώ αν θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα, χάνεις χρόνο. Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου και ξαναπροσπάθησε.
Ω θα σου πω κάτι τετριμμένο αλλά εγώ σαν το έκανα κτήμα μου ελάφρυνα..Για να μη σε πρήζω, ούτε εγώ έχω τίποτα από όσα αναφέρεις. Τελευταία μάλιστα πετάχτηκαν στα σκουπίδια κόποι 10 χρόνων στα επαγγελματικά. Έκλαιγα για ημέρες τόσο πολύ που απορούσα πόσα δάκρυα μπορεί να παράγει ο ανθρώπινος οργανισμός. Ε ξέρεις τί πονάει τελικά? Οι ματαιώσεις των όποιων προσδοκιών. Ε είπα, Λενάκι, τέρμα τα όνειρα για σένα. Ζω μόνο την ημέρα, κοιτάζω κάθε μέρα να βρω δουλειά, φροντίζω τον εαυτό μου και ελέγχω τον χαρακτήρα μου. Κι αν είναι να έρθουν κι άλλα άσχημα, δεν θα στεναχωριέμαι και θα αγχώνομαι προκαταβολικα. Αν είναι να έρθει και κάτι όμορφο καλώς να έρθει.Αλλα δεν θα κάτσω να φάω άλλη τόση ζωή παρέα με τη φαντασία ενός καλύτερου μέλλοντος. Καλή δύναμη σου εύχομαι.
