Εδω και ένα χρόνο έχω γνωρίσει και έχω σχέση με έναν άντρα που πολύ θα περιέγραφαν ως δύσκολο. Είναι εργασιομανής και πολύ πετυχημένος επαγγελματικά, εσωστρεφής και καθόλου εκδηλωτικός. Τον λατρεύω ταιριάζουμε στα πάντα και το ξέρω πως και αυτος νιώθει τα ίδια αλλά φθείρομαι από όλη την κατάσταση. Σπάνια μου δείχνει τι νιώθει, ειναι συνέχεια κουμπωμένος αποφεύγει τα πολλά πολλά . Εγώ από την άλλη είμαι έξω καρδιά χαρούμενο και εκδηλωτικό άτομο η ψυχή της παρέας. Όσες φορές το έχω θίξει αυτό καθώς και ότι τις περισσότερες φορές νιώθω μόνη μου μου ζητάει να κάνω υπομονή και μου λέει ότι φταίει το κλειστό του χαρακτήρα του. Εγώ δυσκολεύομαι και αυτό δυστυχώς βγαίνει σε εντάσεις που δημιουργώ αποκλειστικά εγώ. Ποσο υπομονή να κάνω ;; Το ξέρω ότι θέλει να ζήσει μαζί μου οτι με εκτιμά με σέβεται και όλα αλλα θέλω να κοιμάμαι με τον άνθρωπο μου το βράδυ, να ειναι μαζί μου τις στιγμές που τον χρειάζομαι να μου λέει πράγματα και να σχεδιάζουμε αλλα τόσα μαζί. Τόσο απαιτητική ειμαι; Περνάω σκ μόνη ταξίδια επαγγέλματικα και μη μόνη βράδια μόνη.