Ελεύθερη επαγγελματίας αλλά φυλακισμένη στα στερεότυπα περασμένων δεκαετιών.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Ελεύθερη επαγγελματίας αλλά φυλακισμένη στα στερεότυπα περασμένων δεκαετιών.
Να το επιδιώξεις γιατί να φανεί απελπισμενο; Γονυπετης θα πας; Απλά να το κάνεις διακριτικά.
Θα περιμενεις να κανει το πρωτο βημα αφου ομως του δειξεις οτι ενδιαφερεσαι. Με ματιες , με κινησεις δεν ξερω, αλλά πρεπει να δειξεις διαθεσιμη.
Δίνεις λίγα στοιχεία. Δεν είναι άσπρο/μαύρο εδώ για να σου πω κάνε έτσι ή αλλιώς. Αν έμενες Αθήνα για παράδειγμα, θα σου έλεγα κάνε άνετα εσύ το πρώτο βήμα και δεν τρέχει μία.
Αφού μένεις σε επαρχιακή πόλη (ή ακόμα χειρότερα χωριό) που ίσως αποτελείται από συντηρητική και οπισθοδρομική κοινωνία, μπορεί να είναι διαφορετικά. Να χρειάζεται περισσότερη προσοχή.
Και ο χειρισμός εξαρτάται, τόσο από το πώς σε βλέπουν οι άλλοι εκεί, όσο και από το πώς και το πού έχει μεγαλώσει ο άνθρωπος που σε ενδιαφέρει ώστε να αποκτήσει την ανάλογη οπτική και χαρακτήρα για το πώς θα το πάρει.
Για μένα, ακραίο και απελπισμένο σαν κίνηση και από μόνο του, δεν είναι.
Σκέφτεσαι στερεοτυπικά.
Το ίδιο κι εκείνοι που σου λένε ότι πρέπει να κάνει εκείνος το πρώτο βήμα.
Όσο για την ερώτηση που γράφεις: ''Κι άμα δεν το κάνει;''
Άμα δεν το κάνει, θα έχει χαθεί ολοκληρωτικά μια ευκαιρία γνωριμίας μεταξύ σας.
Κάνε ό,τι νομίζεις.
Αν εν έτει 2024 πιστεύουν οι άνθρωποι ακόμα σε άντρες-κυνηγούς και γυναίκες-γατούλες και στερεοτυπικές ανοησίες για να έρθουν πιο κοντά, τότε τι να πω.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Ή δεν τις κάνει.