Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Θα διαφωνήσω συγγνώμη που σας την σπάω. Κρασί στην παραλια και μάλιστα με καύσωνα. Λιποθυμία μου ρθε. Αλλά εντάξει ότι ευχαριστεί τον καθένα.
Συμφωνώ Miss... έτσι από μακριά, φαντάζει εφιαλτικό.
Όταν όμως δροσίσει λίγο προς το βράδυ και φυσήξει ελαφρύ αεράκι λόγω θάλασσας ενώ ακούς πλάτσα-πλούτσα τα κυματάκια να σκάνε στα ακροδάχτυλα... ανεβάζει διαθέσεις !
Τα περιγράφεις πολύ ωραία δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.
Έτσι ακριβώς, αυτό θέλουμε και ψάχνουμε, και είτε είμαστε με τον άνθρωπο της ζωής μας είτε όχι, το σημαντικό δεν είναι μόνο η παρουσία κάποιου, αλλά το πώς εμείς αισθανόμαστε πλήρεις. Λίγο κρασί, λίγη θάλασσα και η αίσθηση της εσωτερικής ολοκλήρωσης. Ευτυχία είναι να απολαμβάνεις τα απλά, καθημερινά πράγματα.
Σε αντίθεση με μας, που λέμε "πυρ, γυνή και θάλασσα" τα τρία κακά (της μοίρας μας) 🙂
Πέρα από την πλάκα, αν δεν το παρακάνεις με το κρασί και ξέρεις να χαίρεσαι και τη θάλασσα, μπορούν να σε κάνουν αυτά τα δύο να ξεχνιέσαι για λίγο, μέχρι να έρθει και το αγόρι.
Πολλά περισσότερα μπορεί να ποθήσει αλλά είσαι ολιγαρκής.
Αν εσένα σου αρκεί, όλα καλά.
Ελπίζω να έχεις την ίδια ευχάριστη διάθεση όταν φύγει κάτι από τα τρία και μείνεις με τα υπόλοιπα.
Η χαρά της ζωής είσαι εσύ βρε! Άσε καλέ την κοπέλα να χαρεί, προφανώς και η ζωή εχει τα πάνω της και τα κάτω της, αλλά δεν νομίζω ότι έχει νόημα όταν κάποιος είναι στα πάνω του να του υπενθυμίζουμε ότι υπάρχει κατηφόρα. Ας χαρούμε με τους χαρούμενους παρέα!
Φυσικά επειδή είμαι η χαρά της ζωής όπως λες, έδωσα την καλύτερη ευχή στην κοπέλα.
