ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον συντροφο μου ειμαστε μαζι περιπου 1,5 χρονο. Τρελα ερωτευμενοι περνουσαμε υπεροχα με καποιες διαμαχες που φυσικα ηταν παντα πολυ λιγες μπροστα σε αυτα που νιωθαμε. Πριν απο ενα μηνυμα ειχαμε εναν τεραστιο τσακωμο, και ο Σ. ισχυριστηκε εμμεσως πλην σαφως πως εγω μπορει να συνομιλω με αλλους αντρες (κατι το οποιο δεν ισχυει) και ειχε ως αποτελεσμα να μεινουμε χωρια για εναν μηνα. Τωρα λοιπον με προσεγγισε αυτος και ενω ημουν αρνητικη στην αρχη γιατι με πληγωσε πολυ ολο αυτο και δεν ηθελα να το ξαναπερασω στο τελος αποφασισα να δωσω μια ευκαιρια ακομη αφου τον αγαπω τοσο και απο κοινου συμφωνησαμε να κανουμε μια σοβαρη προσπαθεια. Δεν ξερω αν ειναι η ιδεα μου ,αλλα τις 4 αυτες μερες που ειμαστε ξανα μαζι πραγματικα δεν βλεπω εναν αντρα που του ελειψα η μετανοιωσε αλλα καποιον ο οποιος με το παραμικρο μου επιτιθεται και με ειρωνευεται μια συμπεριφορα που δεν την εχει ξαναπαρουσιασει. Του το ειπα και μου λεει οτι με πειραζει αλλα εγω το νιωθω πολυ αληθινο. Νιωθω οτι με πλησιασε με σκοπο να με πληγωσει παλι. Απο την αλλη λεω ιδεα μου ειναι ειμαστε μεγαλα και σοβαρα παιδια αλλα καθε φορα που φευγω απο το σπιτι του η κλεινω το τηλεφωνο νιωθω χαλια.