ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ερωτικός μετανάστης είπα να δοκιμάσω να δω πως θα μας βγει στην γειτονική Ιταλία, ακολούθησα την κοπέλα μου που είναι βέρα Ιταλίδα, κλασικός Αθηναίος πρωτεύουσιανος που απλως θα ακολουθήσω, η ζωή εδώ είναι τέρμα χαλαρά, δεν ζούμε σε πόλη είμαστε κοντά σε ένα χωριό που τώρα το χειμώνα δεν έχω δει άνθρωπο εξω, εκεί δε που μένουμε δεν υπάρχει ψυχή, άντε να περάσουν 5-10αυτοκινητα κι αυτό ήταν όλο, Η ζωή εδώ είναι πολύ χαλαρά σε όλα, δεν λέω είναι ωραία για τις πρώτες μέρες , ήδη πλιττω , δεν έχω τι να κάνω , δεν έχω φίλους δεν έχω παρέες δεν ξέρω που να παω, εκείνη προφανώς και είναι από εδώ οπότε έχει απεριόριστα πράγματα να κάνει, να δει τους γονείς της κλπ όσο θέλει, δεν είμαι αναγκασμένος να τους βλέπω και εγώ όμως οπότε δεν ακολουθώ, από την πόλη είμαστε κοντά 1 ώρα, δεν μου αρέσει, το σπίτι είναι σαν εξώχικο για τους καλοκαιρινούς μήνες αλλά δεν νιώθω ανετα, πιεζομαι στα πάντα, στο ότι δεν ξέρω την γλώσσα στο ότι δεν έχω απολύτως τίποτα να κάνω , η ζωή μου εξαρτάται απ' την κοπελα μου, να μου πείτε τώρα δεν είμαι πιτσιρικάς όχι Χρονών ειμαι αλλά τα παρατησα για να έρθω εδώ για μια καλύτερη ζωή προπάντων, δεν ήρθα για χειροτερα, είναι χειριστικη για εμένα, θέλει να μου επιβάλει να βλέπω γονείς συνεχώς , οκ εδώ έχει το πάνω χέρι επειδή είναι η πατρίδα της αλλά εγώ νιώθω ξένος, έφερα το αμάξι μου την μηχανή μου τα πράγματα μου αλλά και πάλι δεν υπάρχει ελευθερία, ούτε να μιλήσω δε μπορώ να της πω ότι κοίτα να δεις αρχίζω και πλυττω εδώ πρέπει να βρούμε ένα σπίτι κάπου αλλού και όχι εδώ , και η απάντηση είναι , όχι ακόμα δε γίνεται, Με το θέμα δουλειάς, λόγω ότι δε ξέρω την γλώσσα , μου κανόνισε ραντεβού κλείσαμε συνάντηση με έναν κύριο να με πάρει στην δουλειά , όλα ωραία όλα καλά ,μου είπε ότι θα με πάρει χωρίς άλλες λεπτομέρειες ωράρια χρήματα το που είναι η δουλειά κλπ, μου είπε να του στείλω τα στοιχεία μου να επικοινωνήσει μαζί μου, ακόμα περιμένω , μπαίνουμε στην δεύτερη εβδομάδα, και σε αυτό πάλι περιμένω να μου πουν χωρίς να ξέρω καν τι και πώς , αρχίζω και ενοχλούμε γιατί δεν είμαι πιτσιρικάς, δηλαδή ημαρτον πια, δεν έχω που να τα πω , περνώ τους γονείς μου αλλά δεν τα λέω όλα για να μην τους στεναχώρησω, φίλους πάλι το ίδιο, έχω μπει σε ένα τρυπάκι που είμαι μόνος εδώ πέρα, ρε μπορώ να αρθρώσω λέξη με ανθρώπο, δεν ξέρω αν ποσταριστει όλο αυτό το σεντόνι, τουλάχιστον να τα βγάλω από μέσα μου, θα μου πείτε ρε είναι κάτι καινούργιο απ'.την πολη να πας σε χωριό με 0 κατοίκους, ναι έχετε δίκιο αλλά πόσο υπομονή, σε λίγο θα αρχίσω να μιλάω με τον Χριστό, συγνώμη για το κατέβατο