ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα τα γράψω όσο πιο συνοπτικά μπορώ. Το Πάσχα το πέρασα μαζί με την μητέρα μου σε σπίτι φίλων της (ηλικιωμένο ζευγάρι) οι οποίοι μένουν στην ίδια κωμόπολη με εμάς. Ήταν εκεί και τα παιδιά τους, και τα 2 στην ηλικία μου κοντά. Με την κοπέλα υπήρξε απίστευτη χημεία με αστειάκια και φλερτ από την πλευρά μου (όχι το χυδαίο τύπου καμάκι, το αθώο το τζεντλεμανίστικο που δεν το επιβάλλεις στον άλλον και μόνο αν παίρνεις τα κατάλληλα "μηνύματα" το συνεχίζεις). Μετά το φαγητό πήγαμε και οι 3 βόλτα (εγώ, αυτή και ο αδερφός της). Θα ήταν υπέροχο να μην ήταν αυτός αλλά ήταν. Στο τέλος κόμπλαρα στο ξεκάρφωτο να ζητήσω τον αριθμό της για να κανονίσουμε να βγούμε καμιά φορά έξω, ήταν ο αδερφός της μπροστά και ένεκεν πρώτης γνωριμίας, το θεώρησα κάπως βιαστικό, δεν ξέρω βασικά, στο δρόμο του γυρισμού σκεφτόμουν να γυρίσω και να της τον ζητήσω, αλλά κόλωσα. Αυτή μένει με μία συγκάτοικο σε άλλη κωμόπολη (1 ώρα απόσταση περίπου) ενώ ο αδερφός της μένει μαζί με τους γονείς τους. Ξέρω το ονοματεπώνυμό της και έχει ίνστα (και φβ) όμως εγώ δεν χρησιμοποιώ καθόλου τα σόσιαλ (γενικά δεν μου αρέσουν) και όσο και αν μπήκα στο πειρασμό να της στείλω κάποιο μήνυμα, σκέφτηκα "θα το παρεξηγήσει στάνταρ, θα δει ένα άκυρο προφίλ που μόλις δημιουργήθηκε, με μηδέν φίλους/ακολούθους...τι συμπέρασμα θα βγάλει η κοπέλα; σίγουρα όχι κάτι καλό" και το άφησα εκεί. Παρακάλεσα την μητέρα μου να πει στην μητέρα τους να τους δώσει τον αριθμό μου, εκείνη είπε να την καλέσω ώστε να δει τον αριθμό μου και να τους τον δώσει, το οποίο και έκανα. Μάλιστα, για να το σιγουρεύσω, την ξαναπήρα μετά από περίπου 20 λεπτά με άκυρη αφορμή να την ευχαριστήσω για το υπέροχο φαγητό και να την παρακαλέσω να δώσει στην μητέρα μου την συνταγή για ένα παραδοσιακό γλυκό που έκανε, απλά για να της υπενθυμίσω στο τέλος να δώσει "στα παιδιά" τον αριθμό μου. Αυτό έγινε Κυριακή του Πάσχα και τώρα ξημερώνει Τετάρτη, 3 ημέρες μετά και ακόμα δεν με κάλεσαν, ούτε μου έστειλαν μήνυμα και πολύ φοβάμαι πως ή το ξέχασε να τους τον δώσει (στον γιο της δηλαδή που μένουν μαζί και μετά θα τον έπρηζα εγώ να μου δώσει της αδερφής του) ή το έδωσε μεν αλλά περιμένουν καμιά Παρασκευή ή Σάββατο να με πάρουν που λόγω δουλειάς θα μπορούμε να βγούμε (σταυρώνω τα δάχτυλά μου να είναι αυτό). Θέλω να την δω τόσο πολύ, με έκανε να νιώσω υπέροχα όσο είμασταν μαζί. Ξέρω πως έκανα βλακεία που δεν ζήτησα τον αριθμό της μετά την βόλτα όμως απλά κόλλησα επειδή μετά θα έβγαινε με κάτι φίλες της και ήταν και ο αδερφός της μπροστά. Απλά ελπίζω να με καλέσουν, δεν ξέρω τι να κάνω, αν κατεβάσω ίνστα και της στείλω, ακόμα και αν το δει (και δεν σταλθεί στα ανεπιθύμητα) , θα είναι κάπως αμήχανο, δεν ξέρω καν τι θα της πω. Το καλό (το σούπερ, υπέροχο, εξαιρετικά θαυμάσιο καλό) είναι πως έρχεται συνήθως κάθε ΣΚ -ή ανά 2- να επισκεπτεί τους γονείς της, έτσι μου είπε η μητέρα της. Θέλω να πιστεύω πως θα την δω, ελπίζω να γίνει δηλαδή. Αν γίνει, υπόσχομαι πως θα της ζητήσω τον αριθμό της ο κόσμος να χαλάσει, έμαθα από το λάθος μου. Το θέμα είναι όμως να την δω επειδή διαδικτυακά δεν ξέρω πως θα σας φαινόταν εσάς κορίτσια που διαβάζετε την στήλη με τις εξομολογήσεις, αν βλέπατε +1 στα εισερχόμενα και το ανοίγατε και ήταν ένα μήνυμα από προφίλ χωρίς ακολούθους. 3 μέρες πέρασαν από τότε και την σκέφτομαι συνέχεια, πραγματικά ελπίζω να την ξαναδώ και σύντομα επειδή δεν θέλω να χαθούμε. Συγνώμη που έγραψα τόσα πολλά, η αλήθεια είναι πως όταν νιώθεις κάτι, σου έρχονται τόσα να πεις, πράματα που όσο δεν έγραφες δεν σκεφτόσουν καν και τώρα βρίσκουν διέξοδο με το υποσυνείδητο. Έχουμε και τα ίδια αρχικά ονόματος, από Α. και τα 2, ίσως να είναι κάρμα, δεν ξέρω. Μακάρι να την ξαναδώ και μακάρι να γνωρίσετε όλοι και όλες σας κάποιο άτομο που να σας κάνει να το σκέφτεστε όλη την μέρα και την νύχτα, δεν υπάρχει κάτι το ομορφότερο...