Ο LAYTON ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη και πάντα είχε μια φοβερή ενέργεια μέσα του, την οποία διοχέτευε στα σπορ. Όταν, όμως, βρέθηκε ένα βράδυ στο Pacha NYC και άκουσε τον Danny Tenaglia να παίζει, κατάλαβε πως το μοναδικό πράγμα που ήθελε να κάνει στη ζωή του ήταν να βρεθεί στη θέση του, να γίνει DJ.
Αυτοδίδακτος, έπεσε με τα μούτρα στην τελειοποίηση της τεχνικής του και συγχρόνως ξεκίνησε να ασχολείται με την παραγωγή. Πολύ σύντομα κατάφερε όχι απλά να εισχωρήσει στο επάγγελμα αλλά να εξασφαλίσει εμφανίσεις στα σημαντικά Cielo, Pacha, Space και ένα μεγαλειώδες residency στο Output. Κι επειδή τίποτα, τελικά, δεν είναι τυχαίο στη ζωή, ο Layton Giordani συνεργάστηκε και με το είδωλό του, τον Danny Tenaglia, λίγα χρόνια μετά.
Αυτήν τη στιγμή, στα 27 του χρόνια, θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς κοινωνούς της νέας γενιάς της techno. Τεράστιο ρόλο σε αυτό έπαιξε η συνεργασία του με τον Adam Beyer και την πολύ επιδραστική ‒εμπορικά και μη‒ δισκογραφική του, Drumcode Records. Η στενή επαφή τους έφερε επιτυχημένες κυκλοφορίες, τις απαιτούμενες εμφανίσεις σε φεστιβάλ, μεγάλες διοργανώσεις και κλαμπ παγκοσμίως.
Όμως, αυτό που ξεχωρίζει τον Layton και αποδεικνύει έμπρακτα την πίστη του τελειομανή Beyer στο ταλέντο του είναι το ότι στα 24 χρόνια ύπαρξής της η Drumcode εταιρεία έχει κυκλοφορήσει μόνο καμιά δεκαπενταριά άλμπουμ. Τα δύο από αυτά, και μάλιστα μέσα σε 3 χρόνια, έχουν την υπογραφή του.
Η σκηνή της χορευτικής μουσικής θα επιβιώνει πάντα. Είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους να περνούν καλά και να μπορούν να δραπετεύουν από την πίεση της καθημερινότητας.
Με αφορμή, λοιπόν, την κυκλοφορία του «New Generation», ενός άλμπουμ που ήδη έχει κάνει τεράστια αίσθηση, και με τον Layton καθηλωμένο στη Νέα Υόρκη λόγω της πανδημίας, βρήκαμε τον χρόνο να μιλήσουμε για το νέο του δισκογραφικό πόνημα.
— Καθώς γράφω αυτές τις ερωτήσεις, οι κριτικές που διαβάζω για το άλμπουμ σου είναι εξαιρετικές. Άρα, νιώθεις πως η σκληρή δουλειά σου απέδωσε;
Είναι σουρεαλιστικό το να βλέπω πως το άλμπουμ πηγαίνει τόσο καλά. Χαίρομαι πάρα πολύ που ακόμα και σε τέτοιους καιρούς μπορώ να δώσω λίγη χαρά στον κόσμο με τη μουσική μου. Νιώθω περήφανος και μπορώ να πω πως ναι, η σκληρή δουλειά απέδωσε.
— Πόσο καιρό σου πήρε να ολοκληρώσεις το «New Generation»; Είχες κάποια πολύ συγκεκριμένη ιδέα αυτού που ήθελες να παραδώσεις ή άφησες τη ροή της διαδικασίας και κάθε κομματιού να σε παρασύρει;
Μου πήρε περίπου έναν χρόνο να ολοκληρώσω τα κομμάτια. Δεν είχα κάποιο ολοκληρωμένο πλάνο όταν ξεκινούσα, ήθελα όμως το αποτέλεσμα να αποπνέει μια ποικιλομορφία, να εξερευνήσω διαφορετικά μουσικά είδη και να αποκαλύψω νέες πλευρές της δημιουργικής μου ταυτότητας μέσω της μουσικής. Έγραψα πάρα πολλά τραγούδια και στο τέλος επέλεξα πολύ αργά και προσεκτικά αυτά που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν καλύτερα μαζί.
— Πόσο διαφορετική ή παρόμοια είναι η προσέγγισή σου όταν γράφεις για ένα σινγκλάκι, ένα EP ή ένα άλμπουμ; Σε ποιο σημείο ξεθωριάζει στο μυαλό σου η ιδέα «γράφω για το dancefloor» και δίνει χώρο στην καθαρή δημιουργικότητα, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό;
Νομίζω πως όταν γράφω για σινγκλάκια έχω στο μυαλό μου έναν και μοναδικό σκοπό, να συνθέσω ένα πολύ δυναμικό κομμάτι με νόημα, που θα συντρίψει την πίστα! Σε αυτό το άλμπουμ εστίασα σε ένα μουσικό ταξίδι. Δεν ήθελα να προκαλεί την ανάγκη για χορό στους ανθρώπους από την αρχή μέχρι το τέλος του, αλλά να τους δώσω κάτι με αρχή, μέση και τέλος, που θα τους επέτρεπε να «περιπλανηθούν» σε πολλά συναισθήματα.
— Έχω την εντύπωση πως η επιλογή του τίτλου, «Νέα Γενιά», δεν ήταν καθόλου τυχαία. Είναι ο τρόπος σου να διοχετεύσεις την προσωπική σου άποψη για το μέλλον της techno; Μπορούμε να μιλήσουμε για εξέλιξη στη μουσική, όταν η επικρατέστερη ιδέα είναι πως «όλα έχουν γίνει» και όταν πολύ συχνά παρατηρούμε πως οι καλλιτέχνες επιστρέφουν στο παρελθόν προς αναζήτηση έμπνευσης;
Ακριβώς έτσι είναι, η «Νέα Γενιά» είναι η δική μου ιδέα και εκτίμηση για το πού κατευθύνεται η μουσική. Νομίζω πως δείχνει ότι ως «techno» καλλιτέχνης έχω πολύ περισσότερα να προσφέρω από αυτό. Η techno εξελίσσεται και μπαίνει σε τόσο πολλά μουσικά μονοπάτια, που οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα είδη έχουν αρχίσει να θολώνουν. Αυτό πιστεύω πως θα είναι το μέλλον της μουσικής γενικά: πολλές διαφορετικές κεντρικές ιδέες, από πολλά και διαφορετικά είδη που θα «συνομιλούν» σε μια σύνθεση, δημιουργώντας κάτι νέο και συναρπαστικό.
— Στα 24 χρόνια ύπαρξής της η Drumcode έχει κυκλοφορήσει σχετικά λίγα άλμπουμ. Εδώ έρχεσαι εσύ, όμως, που μέσα σε τρία χρόνια έχεις κυκλοφορήσει ήδη δύο με τη σφραγίδα της. Ήταν δική σου ιδέα ή παρότρυνση του Adam Beyer; Πόσο έχεις εξελιχθεί μέσα από αυτήν τη διαδικασία;
Το πρώτο άλμπουμ ήταν ιδέα του Adam, το δεύτερο δική μου. Ένιωσα πως είχα ωριμάσει και εξελιχθεί αρκετά από την κυκλοφορία του πρώτου μου άλμπουμ, «Where it begins». Πως είχε έρθει η στιγμή να εκθέσω στο κοινό την προσωπική μου ιστορία και να τους «προσκαλέσω» να δουν πού βρίσκομαι τώρα. Είμαι ευγνώμων για την άψογη σχέση που έχω με την Drumcode και ανυπομονώ να γράψω κι άλλη μουσική για τη συγκεκριμένη δισκογραφική εταιρεία.
— Μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα πια είναι το γεγονός ότι οι καλλιτέχνες επιβιώνουν από τις ζωντανές εμφανίσεις και τα πνευματικά δικαιώματα. Ήρθε και ο Covid και τα γύρισε όλα ακόμα πιο ανάποδα. Πώς σε επηρέασε η κρίση της πανδημίας;
Σε τρομακτικό βαθμό. Αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι στη Νέα Υόρκη και κάθομαι όλη μέρα, κάθε μέρα, περιμένοντας να επανέλθουμε σε μια φυσιολογική κατάσταση. Ζω για να ταξιδεύω, για να γνωρίζω νέους ανθρώπους και για να περιοδεύω. Λατρεύω να παίζω μουσική, βλέποντας καινούργια πρόσωπα μπροστά μου, και να συνδέομαι μαζί τους. Υποθέτω πως η μόνη θετική πλευρά αυτού που ζούμε με την πανδημία είναι το ότι είχα πολύ περισσότερο χρόνο για να γράψω μουσική. Προσπαθώ να είμαι πάντα θετικός και να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.
— Με δεδομένα τα πρόσφατα αυτά γεγονότα και την κατάσταση που προέκυψε, πιστεύεις πως η βιομηχανία της χορευτικής μουσικής πρέπει να αλλάξει για να καταφέρει να επιβιώσει; Κι αν ναι, πώς;
Η σκηνή της χορευτικής μουσικής θα επιβιώνει πάντα. Είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους να περνούν καλά και να μπορούν να δραπετεύουν από την πίεση της καθημερινότητας. Δουλεύουν όλη την εβδομάδα και θέλουν, έχουν την ανάγκη να παρτάρουν τα Σαββατοκύριακα ‒ είναι μια μορφή απόδρασης. Σίγουρα θα δεχτούμε ένα ισχυρό οικονομικό χτύπημα, αλλά δεν θα συντριβούμε. Η μουσική είναι πολύ ισχυρή για να το αφήσει να συμβεί.
— Είσαι πολύ νέος και έχεις επιτύχει ήδη τόσα, που σε άλλους μπορεί να πάρει μια ολόκληρη καριέρα για να το καταφέρουν. Πώς φαντάζεσαι το μέλλον σου;
Προσπαθώ να μη φαντάζομαι το μέλλον μου τόσο πολύ, απλώς να είμαι δημιουργικός και να εφευρίσκω συνεχώς κάτι νέο για τη μουσική μας. Υποθέτω πως θα ήταν πολύ ωραίο να ζήσεις μια γεμάτη ζωή και να φτάσεις στο σημείο που έφτασε ο μέντοράς μου, ο Adam (σ.σ. Beyer), ή να γίνεις θρύλος, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο το κάνω. Πολύ απλά, προσπαθώ να κάνω ό,τι δεν έχει γίνει και να φέρω κάτι μεγάλο στη σκηνή για όλους μας, ώστε να λέμε «σούπερ!» και να το απολαμβάνουμε όλοι μαζί.
— Τι περιμένεις με ανυπομονησία να κάνεις, όταν τελειώσει όλη αυτή η τρέλα;
Πάρα πολλά! (γελάει) Θέλω πάρα πολύ να κάνω μια «New Generation» περιοδεία σε όλο τον κόσμο, γιορτάζοντας τη μουσική. Ανυπομονώ να επιστρέψω στο Άμστερνταμ και να συνεχίσω να ζω τη ζωή μου εκεί. Επίσης, μετράω τις ώρες μέχρι να ξαναδώ τους φίλους μου. Απλώς περιμένω να έρθει η ώρα να μπω σε ένα αεροπλάνο και να ταξιδέψω για την πρώτη μου εμφάνιση, παρέα με όλους εσάς, τους καταπληκτικούς ανθρώπους!
Το «New Generation» του Layton Giordani κυκλοφορεί από την Drumcode και μπορείτε να το ακούσετε εδώ.
σχόλια