Τότε που χορεύαμε... O Νίκος Πάστρας γύρισε την ταινία «Μελατονίνη» κατά τη διάρκεια του ΑDD Festival

Τότε που χορεύαμε... O Νίκος Πάστρας γύρισε την ταινία «Μελατονίνη» κατά τη διάρκεια του ΑDD Festival Facebook Twitter
Τη Ναταλία από την πρώτη φορά που την είδα σε μια φωτογραφία προφίλ στο Facebook ήξερα πως ήταν αυτή.
0



ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ που διαδραματίζεται με φόντο την ηλεκτρονική μουσική και τις διαταραχές ύπνου είναι με λίγα λόγια η Μελατονίνη του Νίκου Πάστρα, που χάρη στους ήχους του Γιάννη Βεσλεμέ (Felizol) κέρδισε το βραβείο πρωτότυπης μουσικής στο Φεστιβάλ Δράμας. Η μικρού μήκους ταινία γυρίστηκε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, στη μέση του δημοφιλούς Φεστιβάλ ADD. Οι δύο έφηβοι πρωταγωνιστές της συναντιούνται για πρώτη φορά, ενώ χορεύουν. Η κοπέλα φοβάται να κοιμηθεί και το αγόρι είναι ναρκοληπτικό.

Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη της Μελατονίνης, που αυτή την περίοδο ετοιμάζει τη μεγάλου μήκους εκδοχή της ταινίας του Ακρυλικό και ένα ακόμα μεγάλου μήκους πρότζεκτ με δέκα νέους ηθοποιούς, με τους οποίους δουλεύει ισότιμα το σενάριο και τους χαρακτήρες.

— Πώς είναι να γυρίζεις ταινία στη μέση ενός μουσικού φεστιβάλ;

Τρομακτικό, προκλητικό και ακραία απολαυστικό. Ειδικά σε ένα φεστιβάλ όπως το ADD, με 8.000 άτομα να χορεύουν σαν να μην υπάρχει αύριο και χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα του παραδοσιακού στησίματος ενός γυρίσματος. Αυτή η έλλειψη ελέγχου είναι που στο τέλος το έκανε απολαυστικό, όταν αφεθήκαμε και αφουγκραστήκαμε την ενέργεια των χιλιάδων ιδρωμένων σωμάτων που μας περιτριγύριζαν και τις «ακολουθήσαμε». Αυτό ήταν και το ζητούμενο έτσι κι αλλιώς, να «εκμεταλλευτούμε» αυτήν τη μοναδική συνθήκη και να αποτυπώσουμε, ταυτόχρονα με την ιστορία μας, την εμπειρία της.

Δεν νομίζω ότι οι αίθουσες θα πεθάνουν τόσο εύκολα. Μέσα στα χρόνια έχουν περάσει πολλές κρίσεις, με την τηλεόραση, τα βιντεοκλάμπ, τις ψηφιακές πλατφόρμες και την εκάστοτε οικονομική κρίση, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε αυτή η σχεδόν ρομαντική ανάγκη των ανθρώπων να συνυπάρχουν σε μια αίθουσα, να κλαίνε, να γελάνε, να φοβούνται και να φιλιούνται με φόντο μια τεράστια οθόνη.

— Υπήρξε κάποιο απρόοπτο στα γυρίσματα που θα 'θελες να μοιραστείς;

Το απρόοπτο ήταν το ίδιο το γύρισμα. Το να γυρνάς γύρω-γύρω με δύο ηθοποιούς, ένα συνεργείο οχτώ ατόμων, μια κάμερα και ένα led φως, προσπαθώντας να κάνεις γύρισμα σε ένα γεμάτο κόσμο φεστιβάλ (πόσο 2019...) είναι ένα εγχείρημα σχεδόν παράλογο. Με τη βοήθεια της διοργάνωσης (ADD και 6 d.o.g.s), του υπέροχου συνεργείου και των δυο φανταστικών ηθοποιών μας τα καταφέραμε.

Τότε που χορεύαμε... O Νίκος Πάστρας γύρισε την ταινία «Μελατονίνη» κατά τη διάρκεια του ΑDD Festival Facebook Twitter
Φωτογραφία από τα γυρίσματα μέσα στο ADD Festival.

— Πριν γυρίσεις τη Μελατονίνη, ο ύπνος και οι διαταραχές ύπνου ήταν κάτι που σε απασχολούσε ως θέμα;

Σίγουρα. Είμαι ένας άνθρωπος που έχει κάνει αυτές τις σκέψεις και η σχέση μου με τον ύπνο δεν είναι και η καλύτερη. Σχεδόν ποτέ δεν κοιμάμαι πριν από τις πέντε το πρωί.

— Έχεις φοβίες;

Φοβάμαι τη θάλασσα, γιατί δεν ξέρω κολύμπι.

— Πώς είχες φανταστεί το ζευγάρι της ταινίας; Πόσο εύκολο ήταν το casting;

Το ζευγάρι της ταινίας το είχα φανταστεί ακριβώς όπως είναι. Η Ναταλία και ο Θοδωρής είναι τα πρόσωπα που σχεδόν ονειρεύτηκα όταν πρωτοσκέφτηκα την ιδέα. Τη Ναταλία, που τότε ήταν στο τελευταίο έτος της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών, μου την πρότεινε ένας φίλος σκηνοθέτης, που την είχε δει για τη δική του ταινία, και από την πρώτη φορά που την είδα σε μια φωτογραφία προφίλ στο Facebook ήξερα πως ήταν αυτή.

Όταν βρεθήκαμε σε ένα καφέ για να συζητήσουμε πρώτη φορά την ταινία, πετύχαμε τυχαία τον Θοδωρή (ο οποίος δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός, αλλά αποδείχτηκε εξαιρετικός) και η Ναταλία μου τον σύστησε. Αυτό ήταν. Κούμπωσε τόσο εύκολα όσο και δύσκολα. Το casting των ταινιών μου σχεδόν πάντα γίνεται από ένστικτο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι πιο σωστό, ειδικά σε μια ταινία που είναι τόσο πάνω στους ηθοποιούς και στα σώματά τους. Έφεραν τόσο πολλά πράγματα σε μια δύσκολη συνθήκη γυρίσματος με τρομερό επαγγελματισμό.

Τότε που χορεύαμε... O Νίκος Πάστρας γύρισε την ταινία «Μελατονίνη» κατά τη διάρκεια του ΑDD Festival Facebook Twitter
Ναταλία Swift και Θοδωρής Νάστος.

— Τι σε τραβάει πιο πολύ στα teen movies;

Σίγουρα η αποτύπωση της πιο ενδιαφέρουσας, κατά τη γνώμη μου, ηλικίας. Τότε που όλα είναι έντονα, αντιδραστικά και δραματικά, που, ενώ οι ορμόνες κάνουν πάρτι, είσαι ταυτόχρονα αθώος και σκληρός και ενώ ξέρεις αρκετά πράγματα, ταυτόχρονα είσαι περίεργος για άλλα τόσα. Μου αρέσουν όλες οι τάσεις των teen movies, από την τρυφερή σκληρότητα του Τζον Χιουζ και τη λεπτή ειρωνεία του Clueless και του Mean Girls ως τον rough ερωτισμό του Λάρι Κλαρκ και τη σχεδόν υπερρεαλιστική ματιά του Χάρμονι Κορίν.

— Με καλλιτέχνες όπως η Nalyssa Green και ο The Boy συνεργάζεστε συχνά και κάνετε «ανταλλαγές» στις δουλειές σας. Εσύ ποια κοινά σημεία εντοπίζεις ανάμεσά σας;

Το ότι ανήκουμε στην ίδια γενιά, οπότε έχουμε αρκετές κοινές αναφορές και ευαισθησίες. Το ότι είμαστε φίλοι, το ότι μας αρέσει να δουλεύουμε μαζί.

— Η περίοδος που περνάμε τώρα καλλιτεχνικά σε εμπνέει ή σε μπλοκάρει;

Η περίοδος αυτή είναι τόσο ρευστή και γεμάτη ανασφάλεια, που δεν νομίζω να υπάρχει σοβαρή απάντηση σε αυτό. Θα ήταν λάθος να πω ότι συμβαίνει ή το ένα ή το άλλο.

Τότε που χορεύαμε... O Νίκος Πάστρας γύρισε την ταινία «Μελατονίνη» κατά τη διάρκεια του ΑDD Festival Facebook Twitter
Ο Νίκος Πάστρας αυτή την περίοδο ετοιμάζει τη μεγάλου μήκους εκδοχή της ταινίας του «Ακρυλικό». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μέλλον των ταινιών και του σινεμά σε συνάρτηση με όσα συμβαίνουν τώρα; Ζούμε το τέλος των αιθουσών;

Δεν νομίζω ότι οι αίθουσες θα πεθάνουν τόσο εύκολα. Μέσα στα χρόνια έχουν περάσει πολλές κρίσεις, με την τηλεόραση, τα βιντεοκλάμπ, τις ψηφιακές πλατφόρμες και την εκάστοτε οικονομική κρίση, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε αυτή η σχεδόν ρομαντική ανάγκη των ανθρώπων να συνυπάρχουν σε μια αίθουσα, να κλαίνε, να γελάνε, να φοβούνται και να φιλιούνται με φόντο μια τεράστια οθόνη. Έτσι και τώρα πιστεύω πως όταν αυτό το πράγμα ξεπεραστεί ή γίνει, έστω, αρκετά ελεγχόμενο, οι αίθουσες θα ξαναγεμίσουν. Και ακόμα περισσότερο από πριν, γιατί το χρειάζονται έτσι κι αλλιώς, μια και δυσκολεύονταν και πριν από τον Covid-19.

— Μια εμπειρία σε κινηματογραφική αίθουσα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Νομίζω, όταν είδα για πρώτη φορά το Mulholland Drive. Ήταν μια ταινία που την περίμενα με τόση ανυπομονησία και όταν επιτέλους πήγα να τη δω, με πήρε ο ύπνος ‒ τελικά δεν την είδα.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η Λάιζα Μινέλι σήμερα δηλώνει ευτυχισμένη. ή Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης.

Οθόνες / Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης

Gay icon, μια χαρισματικά αφοσιωμένη performer, αλλά και αντικείμενο χλεύης. Το ντοκιμαντέρ του Μπρους Ντέιβιντ Κλάιν «Liza: A Truly Terrific, Absolutely True Story» σίγουρα δεν αφηγείται την ιστορία ενός τυπικού nepo baby.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ