Γιατί δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο το δημοκρατικό δικαίωμα; Τι σημαίνει να είσαι Ευρωπαίος πολίτης; Ποιο σύστημα αξιών θα κληθούμε να υπερασπιστούμε; Και γιατί η αποχή δεν συνιστά επιλογή; Οι ευρωπαϊκές εκλογές της 9ης Ιουνίου συγκαταλέγονται στις κρισιμότερες των τελευταίων ετών. Οι πολλαπλές προκλήσεις, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, η άνοδος της ακροδεξιάς, τα μεταναστευτικά ρεύματα και οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής είναι κάποιοι από τους λόγους που η Ευρώπη οδηγείται στη σημαντικότερη εκλογική αναμέτρηση της ιστορίας της. Την ίδια στιγμή, το κλίμα ανασφάλειας και ανησυχίας έχει ενισχύσει τον ευρωσκεπτικισμό και έχει απομακρύνει από την ευρωπαϊκή κάλπη πολλούς πολίτες. Ωστόσο, οι εκλογές αποτελούν θεμέλιο της δημοκρατίας και το μέλλον της Ευρώπης διαμορφώνεται μόνο μέσω του εκλογικού δικαιώματος. Στο πλαίσιο αυτό, ζητήσαμε από δέκα προσωπικότητες απ’ όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής να μας πουν γιατί κρίνουν σημαντικό το να συμμετάσχουμε στη μεγαλύτερη δημοκρατική διαδικασία της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Ιόλη Ανδρεάδη
Σκηνοθέτρια, συγγραφέας, ερευνήτρια & επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
Η ψήφος μας είναι σημαντική, γιατί με την επιλογή μας έχουμε τη δύναμη να δώσουμε βήμα σ’ εκείνους που περπατούν έστω και μία φορά τον χρόνο στις πόλεις και στα χωριά της Ελλάδας. Υπερασπίζονται τον ευάλωτο πλανήτη μας. Υποστηρίζουν την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ειρήνη. Υποψιάζονται πως υπάρχει ζωή και έξω από το διαδίκτυο. Τολμούν να αγαπάνε πράγματα κόντρα στη μόδα. Δεν μιλούν με έπαρση και αφ’ υψηλού για τις ζωές μας. Δεν μας λένε μονότονα: αυτή που προτείνεται από τις Βρυξέλλες είναι η μόνη πραγματικότητα. Κάνουν τέχνη χωρίς να φοβούνται. Προτείνουν ανοιχτούς κόσμους. Μπορούν να δημιουργήσουν κάτι από το τίποτα.
Αλεξία Τασούλη
Διπλωματική συντάκτρια
Θα ήθελες η μητέρα σου να σου επιβάλει να παντρευτείς κάποιον που δεν θέλεις και να αναγκαστείς να πορευτείς για πολλά χρόνια μαζί του, ενώ εσύ δεν ήθελες καν να συγκατοικήσεις με άλλο άτομο; Θα ήθελες ο πατέρας σου να σου επιβάλει να ακολουθήσεις ένα συγκεκριμένο επάγγελμα το οποίο δεν σου αρέσει, όταν εσύ ονειρευόσουν να γίνεις κάτι άλλο; Κάπως έτσι μετρά και η ψήφος σου. Έχεις τη δύναμη να προτείνεις προς τα πού θέλεις να πάει η ζωή σου. Και η ψήφος σου στις ευρωεκλογές είναι τόσο σημαντική όσο και οι προσωπικές επιλογές σου που επηρεάζουν άμεσα την καθημερινότητά σου. Μη δώσεις τη δύναμη σε κάποιον άλλον να πάρει τις αποφάσεις για το πόσα χρήματα θα διανεμηθούν στις κοινωνικές ανάγκες της Ευρώπης ή ποιος θα ηγηθεί στην επόμενη παγκόσμια κρίση. Διότι είναι βέβαιο ότι θα έρθει κι άλλη παγκόσμια κρίση, που θα σε αφορά. Όπως έγινε με την πανδημία, που χτύπησε και την πόρτα σου. Μη δώσεις τη δύναμή σου σε κάποιον άλλον, που δεν βλέπει τον κόσμο όπως εσύ. Δες το ακριβώς ανάποδα.
Κωνσταντίνα Βαρσάμη
Ραδιοφωνική παραγωγός
Με τη σκέψη «βουνό ή θάλασσα», «εκλογές ή μπάνιο» δηλαδή, η θάλασσα μοιάζει πιο προκλητική για μια Κυριακή του Ιουνίου. Θα ανέβω στο βουνό όμως. Θα μετρήσω τα σκαλιά του εκλογικού κέντρου, μετρώντας παράλληλα τους 720 βουλευτές που θα μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Από αυτούς, οι 21 θα είναι Έλληνες. Σήμερα θα είμαι ένας από τους 400 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στην Ε.Ε. και προσπαθούν να φτιάξουν έναν κόσμο ασφαλέστερο, όπου οι άνθρωποι έχουν ίση μεταχείριση και οι νόμοι τηρούνται. Επειδή ανάμεσά τους φωνάζουν δυνατά και μερικά εκατομμύρια ακροδεξιών, νιώθω υποχρεωμένη την Κυριακή 9 Ιουνίου του 2024 να ανέβω στο βουνό!
Φώτης Σεργουλόπουλος
Παρουσιαστής ΕΡΤ
Το να αδιαφορεί κάποιος για τα δικαιώματα που του έχει δώσει μια δημοκρατική πολιτεία και είναι κατοχυρωμένα με αγώνες και, ακόμα περισσότερο, με αιματοβαμμένες διεκδικήσεις, συρράξεις, πολέμους, εξεγέρσεις και συλλήψεις, δείχνει πόσο ιστορικά αναλφάβητος μπορεί να είναι. Το έχουμε διαπιστώσει πως γυρνώντας την πλάτη στο δημοκρατικό δικαίωμα της ψήφου, πιστεύοντας μάλιστα πως η «επαναστατική» μας αυτή απόφαση δίνει ένα μήνυμα στο σύστημα, ότι δεν είμαστε, δηλαδή, τα πρόβατα που θα μπούμε στη γραμμή για να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντά τους, αυτό που καταφέρνουμε είναι άφωνοι να τα παρακολουθούμε διογκωμένα, απορώντας για το τόσο θράσος τους.
Από το «Ανήκουμε στη Δύση» μέχρι σήμερα, λίγες είναι οι φορές που το έχουμε συνειδητοποιήσει. Ίσως, στην καλύτερη περίπτωση, όταν έρχονται «πακέτα» που απορροφούμε, αλλά και, στη χειρότερη, όταν τα «δανεικά κι αγύριστα» γίνονται η υποχρέωση που θα πρέπει να κοιτάξουμε στα μάτια και να την αντιμετωπίσουμε. Αυτό, πάντως, σημαίνει ότι υπάρχει ένα σύστημα που λειτουργεί και μας εκπλήσσει ευχάριστα κάθε φορά που αισθανόμαστε ότι μπορούμε να ζητήσουμε από ανώτερα κλιμάκια της Ευρώπης το δίκιο μας, τα ανθρώπινα δικαιώματά μας ως απλοί πολίτες της Ε.Ε., ενώ με την εμβληματική εμφάνιση της Μαρίας Καρυστιανού διαπιστώνουμε ότι η πρόσβαση στο Ευρωκοινοβούλιο είναι πραγματική και εφικτή.
Αυτή τη φορά ίσως περισσότερο από άλλες συνειδητοποιούμε ότι άνθρωποι της τηλεόρασης και γενικότερα αναγνωρίσιμοι από τα media ζητούν την ψήφο μας, κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό, άσχετα αν μας εκπλήσσει και πολλές φορές αναρωτιόμαστε τι μπορεί να είναι αυτό που τους έχει σπρώξει σε μια τέτοια απόφαση, αλλά και τον λόγο που τα κόμματα τους έχουν επιλέξει ώστε να μπουν στα ψηφοδέλτιά τους. Δεν είναι καθόλου κακό, διότι διαπιστώνουμε πως αυτή είναι η δημοκρατία, το δικαίωμα κάθε πολίτη να εκλέγεται, αλλά και διότι η προτροπή να ψηφίσουμε γίνεται εντονότερη, ώστε να μη συμβεί αυτό που είπαμε στην αρχή, να γίνουν για άλλη μια φορά οι επιλογές των άλλων καθεστώς ερήμην μας.
Άλεξ-Ναπολέων Κάβδας
Social media expert
Κάθε ψήφος είναι μια προσωπική έκφραση. Συγκεκριμένα, στις ευρωεκλογές ο/η Ευρωπαίος/-α πολίτης/-ις έχει την υποχρέωση να εντοπίσει μια φωνή που τον/την εκφράζει, η οποία θα μιλά αντ’ αυτού/-ής στην Ε.Ε. Η φωνή αυτή μπορεί –και οφείλει– να μεταφέρει τα «θέλω» των πολιτών στις διαδικασίες και στις αποφάσεις, επηρεάζοντας και αλλάζοντας έτσι την απτή πραγματικότητα του καθενός και της καθεμιάς. Ο/η πολίτης/-ις-ψηφοφόρος χρειάζεται να διερευνήσει και να ενημερωθεί για τις προσωπικότητες που θα επιλέξει να ψηφίσει, ώστε η φωνή του/της να βρει μια όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρη έκφραση. Η ψήφος, επομένως, αποτελεί την πλέον άμεση οδό για αλλαγή στην καθημερινότητά μας, τόσο σε πανευρωπαϊκό όσο και σε τοπικό επίπεδο.
Γιώργος Καραμίχος
Ηθοποιός
Η σχέση των Ελλήνων με τη μαμά Ευρώπη είναι ακριβώς σαν τη σχέση μας με την Ελληνίδα μάνα. Στην αγκαλιά της τρέχουμε για το χαρτζιλίκι και τα βαριά έξοδα. Στην ποδιά της αναζητούμε και την επιβεβαίωση ότι είμαστε ωραίοι και άξιοι. Πάντα κάτι τής κρύβουμε όμως, πάντα μια μικρή ή μεγάλη ενοχή ελλοχεύει, που μας απομακρύνει από την ουσιαστική ενηλικίωση και ανάληψη της προσωπικής ευθύνης. Ειδικά οι φετινές εκλογές του Ευρωκοινοβουλίου έχουν μεγάλη βαρύτητα, καθώς οι ακροδεξιές δυνάμεις αυξάνονται και, όπως όλοι οι ψευτόμαγκες, είναι φοβισμένες και δειλές, άρα επικίνδυνες. Εδώ και τώρα θα αποδείξουμε αν μπορούμε να φανούμε ώριμοι και να μην «απέχουμε». Να μην αφήσουμε άλλη μια φορά τη μαμά να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Για να έχουμε πάλι κάποιον να κατηγορούμε στις παρέες και στους ψυχολόγους μας.
Θέμης Καραμουρατίδης
Συνθέτης
Η ψήφος σου είναι σημαντική τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Είναι μια πράξη αυτοσεβασμού και σεβασμού. Ψηφίζοντας, συμμετέχεις κι εσύ στις αποφάσεις που αφορούν το ατομικό σου μέλλον αλλά και αυτό των ανθρώπων γύρω σου, είναι κομμάτι της θέσης σου στο σήμερα και στην κοινωνία και στο πώς την οραματίζεσαι. Σήμερα δεν υπάρχει «δεν ήξερα», «δεν ενημερώθηκα», και δεν έχεις καμία δικαιολογία και ελαφρυντικό να απέχεις από την προσπάθεια να αλλάξει κάτι, να γίνει καλύτερο, να μεγαλώσουν οι αδύναμες φωνές. Ψηφίζοντας, έχεις θέση, έχεις λόγο. Απέχοντας, γίνεσαι συμμέτοχος στην αδράνεια.
Κωστής Μαραβέγιας
Μουσικός
Δεν είναι σημαντικό μόνο να πάμε να ψηφίσουμε αλλά και να ψάξουμε ποιους θα επιλέξουμε. Να αφιερώσουμε χρόνο. Να ρωτήσουμε αυτούς που εμπιστευόμαστε. Πέρα από την ευκολία της αναγνωρισιμότητας, να φτάσουμε στους ικανούς, εκείνους που αξίζουν και στοχάζονται μια Ευρώπη που προοδεύει, με ανθρωποκεντρικό και κοινωνικό πρόσημο, μια Ευρώπη που συμπεριλαμβάνει και δεν αποκλείει. Αυτούς που είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν τα επόμενα πέντε χρόνια της ζωής τους για την κοινότητα, για εμάς.
Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σκηνοθέτρια
Η αποχή δηλώνει παραίτηση – δεν είναι διαμαρτυρία. Αν αφαιρέσεις από τη δημοκρατία το εκλογικό δικαίωμα, παύει να είναι δημοκρατία. Η ψήφος δίνει σαφή μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις – εσείς συνεχίστε, εσείς αλλάξτε, εσείς εξελιχθείτε, εσείς εξαφανιστείτε, εσείς προχωρήστε, εσείς σταματήστε.
Γιάννης Ξανθούλης
Συγγραφέας
Άλλοι θριαμβολόγησαν που κατσικωθήκαμε στη θρυλική Ευρωπαϊκή Ένωση –ένωση με ψαρόκολλα άγνωστης διάρκειας– κι άλλοι έγιναν αδιάφοροι παθητικοί θεατές –και συνεχίζουν– σε αυτό το υπερφιλόδοξο οικονομικό τσίρκο. Από τη μια δείχνει ελκυστική η ετικέτα «Ευρωπαϊκό», αφού ανέκαθεν μαϊμουδίζαμε τα ευρωπαϊκά πρότυπα κοπιάροντας στη μοδιστρούλα της γειτονιάς την ωτ-κουτύρ της Εσπερίας, κι από την άλλη φάγαμε κατακέφαλα τα χαΐρια της Ένωσης και γίναμε Ευρωπαίοι συμπαθείς φτωχοί. Το μοναδικό ρεφρέν που αναμασώ είναι το θρυλικό «Πακέτα Ντελόρ», «Πακέτα Ντελόρ», που μετά βεβαιότητας βοήθησαν τα Μοναστήρια του Αγίου Όρους να βελτιώσουν τα χάλια τους. Έπεσαν όντως πολλά «δισ.». Από κει και πέρα, αφήνοντας στην άκρη την ύποπτη γεύση του «ανθρωπισμού» και τη σάχλα της πολυκοσμικότητας, που την πληρώνουμε καθημερινά –και είμαστε ακόμη στην αρχή, νάναι Μεγάλος ο Αλλάχ–, βιώνουμε μια δυσανάγνωστη ευαισθησία, επικυρώνοντας κάθε τόσο με εκλογές την ύπαρξη του Ευρωκοινοβουλίου. Εννοείται πως ψηφίζουμε στα κουτουρού αυτά τα αστέρια που μας πλασάρει η λαϊκή αγορά της πολιτικής… κι ας πάει και το παλιάμπελο. Ααα… ναι. Πρέπει να νιώθουμε ενεργοί –με κανονικές κενώσεις– Ευρωπαίοι πολίτες, για να σπάμε τα νεύρα των Τούρκων, που τους δέρνει το «ασιατικό κόμπλεξ». Γιατί η Ελλάς είναι το πιο πολύπαθο ευρωπαϊκό σύνορο με τους βαρβάρους. Άντε λοιπόν με το καλό να πάμε να αναδείξουμε αυτούς που θα βάλουν σε δοκιμασία το ήπαρ τους στη σοκολατούχα πόλη των Βρυξελλών. Bonjour tristesse, όπως θάλεγε και η αείμνηστη Φρανσουάζ Σαγκάν. Για τους παραπάνω λόγους και με ενισχυμένη την περιέργεια θα οδηγηθώ στην κάλπη κι από κει και πέρα… θα βγάλω από το συρτάρι τα κοντομάνικα Λακόστ.
