και κάθε δεκαπενταύγουστο στην πόλη συμβαίνει κάτι παράξενο. Από τα στενά δρομάκια...
και τους τοίχους των κτηρίων, αρχίζουν να εμφανίζονται τα μυθικά πλάσματα της πόλης...
άλλα μοιάζουν όμορφα...
άλλα μυστήρια...
άλλα κάτι απροσδιόριστο...
όλα όμως στα δικά σου μάτια φαίνονται τόσο σπουδαία και πιστεύεις ότι σε όλα βρίσκεται κάτι δικό σου...
αν και θεωρείς πως σε καταλαβαίνουν, ποτέ δεν προσπάθησες να τους μιλήσεις, να μοιραστείς κάποιες σκέψεις σου, στέκονται εκεί αμίλητα...
σιωπηλά...
και παραπονεμένα...
όμως δεν σου αρέσει να τα βλέπεις έτσι θλιμμένα και με μάτια δακρυσμένα...
δεν έχεις να τους προσφέρεις τίποτα, παρά μονάχα τους βάζεις μουσική, νομίζεις ότι θα τους αρέσει...
και θα τα βοηθήσει στο δύσκολο αγώνα τους για να επικρατήσει η χαρά ανάμεσα στους κατοίκους της πόλης ...
ακόμη και τα πιο μοχθηρά πλάσματα συμπάσχουν αν και έχουν χάσει την υπομονή τους ...
και όλα μαζί αναρωτιούνται απελπισμένα ...
σχόλια