ezak /
Εντάξει,...
...λίγες στροφές παραπάνω αλλά έτσι είναι αυτά. Δε σε νοιάζει όμως. Με την καλή παρέα και τις υπέροχες μουσικές στο mp3 δεν καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα φτάνεις στο πέτρινο γεφύρι της Πλάκας, το τότε σύνορο του ελληνικού και τουρκικού κράτους (έως το 1913). Ένα ιστορικό γεφύρι που κτίστηκε το 1866 και άντεξε όχι μόνο τις άγριες διαθέσεις του ποταμού Αράχθου αλλά και τους βομβαρδισμούς των Γερμανών, με αποτέλεσμα να αποτελεί το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι όλων των Βαλκανίων, με μήκος 40 μ. και ύψος 20 μ. Εκεί δίπλα στέκεται και το τότε τελωνείο, όπου στις 4 Φλεβάρη 1944 υπογράφεται η συνθήκη ανακωχής μεταξύ ΕΔΕΣ και ΕΑΜ των Ζέρβα και Βελουχιώτη. Συνεχίζεις κάτω από την σκιά των Τζουμέρκων, προσπερνάς τα Άγναντα και μέσα από το κέντρο της Πράμαντα στρίβεις αριστερά. Λίγο πιο κάτω, κοιτάς ψηλά στο βράχο και νομίζεις ότι βλέπεις μια αετοφωλιά. Φτάνεις ως εκεί, από τα πέτρινα σκαλιά και συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για ένα σπήλαιο-μοναστήρι. Είναι η μονή Κηπίνας, η οποία ιδρύθηκε τον 13Ο αιώνα και πήρε το όνομά της από τους κήπους που καλλιεργούσαν οι τότε μοναχοί στις όχθες του Καλαρρύτικου ποταμού, ο οποίος διαρρέει τη χαράδρα. Από τα μικρά παράθυρα της μονής αγναντεύεις το επιβλητικό τοπίο και ακολουθείς το φως του ήλιου που λαμποκοπά στις άσπρες ράχες των χιονισμένων κορυφών .Η διαδρομή στριφογυρνά ανάμεσα στα δάση και τα βραχοτόπια και μετά από λίγη ώρα καταλήγεις στο χωριό Καλαρρύτες. Σε υψόμετρο 1.200 μ, ένας οικισμός προσαρμοσμένος στον ηπειρώτικο χώρο και κλίμα, με απλές γεωμετρικές γραμμές, όπου κυριαρχεί η πέτρα και το ξύλο. Στην κεντρική πλατεία του χωριού, ο ηλικιωμένος άνθρωπος που συναντάς στην ταβέρνα του Ναπολέων, σε πληροφορεί ότι για να πας στο απέναντι χωριό, το Συρράκο, υπάρχει και ένα μονοπάτι που εκείνος το κάνει μιάμιση ώρα, εσύ όμως θα το κάνεις μία. Και πράγματι, το ακολουθείς και κατεβαίνεις στη χαράδρα, ο ήλιος τόσο ζεστός, καταλαβαίνεις ότι σε αυτά τα μέρη η άνοιξη μαθαίνεται από το τραγούδι των πουλιών και το σύρσιμο των ερπετών. Κάπου ψηλά, παρατηρείς ένα γεράκι και η συζήτηση στρέφεται στον Κώστα Κρυστάλλη και στο Σταυραητό του. Έχεις να κάνεις με φιλόλογους, βλέπεις. Όσο περπατάς, οι κουβέντες λιγοστεύουν. Δεν υπάρχουν πλέον λέξεις. Αυτές κρέμονται στα φύλλα των πλατανιών και πέφτουν στο Χρούσια ποταμό, που σχηματίζεται από τους άφθονους καταρράκτες, παντού τριγύρω. Είσαι στον πάτο της χαράδρας και μπροστά σου υπάρχει μόνο ανηφόρα. Στην πλατεία του Συρράκου, ο ελληνικός καφές θα φέρει το γλυκό του κουταλιού μήλου και πορτοκαλιού και αυτό με τη σειρά του, τις χορτόπιτες, τους γίγαντες στο φούρνο, τα χόρτα και τα άλλα νηστίσιμα και ασφαλώς το κόκκινο κρασί. Με μέτρο όμως, έχεις άλλη μία ώρα, το μονοπάτι της επιστροφής. Μεγάλη Πέμπτη απόγευμα, οι πιστοί κατεβαίνουν σιγά-σιγά, στις εκκλησίες των χωριών. Πίσω στους Καλαρρύτες, στον περίβολο του Αγ. Νικολάου, ο ακέφαλος καβαλάρης περιμένει να φορέσει τα καλά του και σε προσκαλεί…Ας πενθήσουμε παιδιά…
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Καιρός: «Κίτρινη προειδοποίηση» για χιόνια σε 3 περιοχές τις επόμενες ώρες - Νέοι χάρτες
Τι είναι η «τεχνική του fake χλοοτάπητα, Astroturfing» που ανέδειξε η υπόθεση Λάιβλι - Μπαλντόνι
Μελομακάρονα, κουραμπιέδες και κοκαΐνη στα λύματα της Αττικής
Δυστοπία στη Νέα Υόρκη: Γυναίκα καιγόταν ζωντανή στο μετρό και οι περαστικοί τραβούσαν βίντεο
Squid Game 2: Σε λίγες ώρες η πρεμιέρα
σχόλια