Δημήτρης Νόλλας: Οι ιστορίες είναι πάντα ξένες

Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνεται το σύνολο του έως τώρα διηγηματογραφικού έργου του βραβευμένου συγγραφέα. Η έκδοση ξεκινά με τα αφηγήματα της Πολυξένης (1974) και περιλαμβάνει στη συνέχεια τις εξής συλλογές: Το τρυφερό δέρμα (1982), Ονειρεύομαι τους φίλους μου (1990), Τα θολά τζάμια (1996), Ο παλαιός εχθρός (2004), Στον τόπο (2010). Περιλαμβάνονται ακόμη δύο διηγήματα που δεν έχουν ως σήμερα περιληφθεί σε κάποια συλλογή, «Σαν σήμερα», «Τζαμάρουν τα σπουργίτια;» και ένα τρίτο, «Διάλογοι σε φωτεινό καφενείο», που εκδόθηκε εκτός εμπορίου από τον Ίκαρο, σε τρεις γλώσσες (ελληνικά, γαλλικά, αραβικά), και διαβάστηκε σε εκδήλωση για την αρμονική συνύπαρξη (vivre-ensemble) «Café de jour» στο Παρίσι.

Τα διηγήματα διατρέχουν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εστιάζοντας στα θέματα που εδώ και χρόνια απασχολούν τον Δημήτρη Νόλλα: ο ξένος, η πατρώα γη, η μοναξιά, η περιδίνηση του σύγχρονου ανθρώπου στην παράλογη καθημερινότητα. Παράλληλα, καθώς τα κείμενα δημοσιεύονται διατηρώντας τον χαρακτήρα της πρώτης τους γραφής, αναδεικνύεται η ματιά του συγγραφέα στον κόσμο τον συγκεκριμένο χρόνο, και ταυτόχρονα η εξέλιξη στον τρόπο γραφής του.

Στο εκτενές επίμετρό της, η Τιτίκα Δημητρούλια μεταξύ άλλων αναφέρει: «...Ένας τροχός που δεν σταματάει να γυρίζει η ζωή κι ο κόσμος. Τις σπίθες της τριβής του αποτυπώνει μαστορικά στα διηγήματά του ο Δημήτρης Νόλλας, μαζί με τις ουλές από τα εγκαύματα που προκαλούν στα σώματα και στις ψυχές. Παρακαταθήκη πολύτιμη στη νεοελληνική λογοτεχνία».