Σπύρος Κιοσσές: Τσιγάρο βαρ;

Μακρινές θείες, γειτόνισσες, πλανόδιοι πωλητές, περαστικοί, μάνες, παιδιά, περιθωριακοί τύποι, αδέσποτα – δευτερεύοντες χαρακτήρες που αξιώνουν κάποτε ν’ ακουστούν κι οι δικές τους ιστορίες. Μικροϊστορίες, δηλαδή «ιστορίες σύντομες σε έκταση», όπως αυτές που απαρτίζουν τη συλλογή· αλλά και «ιστορίες των μικρών αυτού του κόσμου», που κάνουν ένα φευγαλέο πέρασμα απ’ τη ζωή και την αντίληψη του αφηγητή. Όσο κρατάει ένα τσιγάρο. Αλήθεια, έχεις τσιγάρο;

Απόσπασμα από το βιβλίο:

«Την παρατηρούσα όρθια, ακουμπισμένη στον τοίχο, να ρουφάει το τσιγάρο, σχηματίζοντας βαθιές κοιλότητες στα μάγουλα και κοιτώντας τον καπνό που φυσούσε να διαλύεται μπροστά της. Δυο πιθαμές σώμα όλη κι όλη, απροσδιόριστης ηλικίας. Στη δυσκολία να μαντέψεις τα χρόνια της συνέβαλλε και το κενό από δόντια στόμα, αλλά και οι αμέτρητες ρυτίδες του προσώπου της. Ποτάμια βαθιά της χαράκωναν το δέρμα· νερά παχύρρευστα κι ορμητικά, που διακλαδίζονταν σε δεκάδες παραποτάμους, μεταφέροντας, λες, στις κοίτες τους μια σκούρα ιλύ, αρχέγονη. Το βλέμμα της, πάντως, πέταγε σπίθες».