Γιάννης Αγγελάκας: Ο μεγάλος μαθητής και ο μικρός δάσκαλος

ΜΜ: Δάσκαλε, μου ζήτησε ο δημιουργός μας να γράψουμε κάτι για το οπισθόφυλλο του βιβλίου. Έτσι γίνεται, λέει, με όλα τα βιβλία, το απαιτούν οι εκδότες.

ΜΔ: Ωραία, εσύ, που έχεις το ψώνιο του συγγραφέα, σκάρωσε κάτι, και το συζητάμε.

ΜΜ: Εγώ, δάσκαλε, θα έλεγα τα εξής:

Κυρίες και κύριοι, ο Μαθητής και ο Δάσκαλος κου–

ΜΔ Ο δάσκαλος και ο μαθητής.

ΜΜ Οκέι...

Ο Δάσκαλος και ο Μαθητής κουβεντιάζουν. Κι όσο κουβεντιάζουν, λύνονται ένας ένας οι γρίφοι και αποκαλύπτονται τα μυστήρια του άπειρου σύμπαντος, της αιώνιας δημιουργικής ψυχής και της ανθρώπινης βλακείας.

Πρόκειται για ένα φωτεινό ανάγνωσμα. Για ένα βιβλίο που δεν χρειάζεται να ανάβετε λαμπατέρ τα βράδια, όταν το διαβάζετε. Είναι εύχρηστο, οικονομικό, εύληπτο, και έχει και ζωγραφιές για να ξεκουράζεται το μυαλό.

Σας αξίζει! Αυτά.

ΜΔ: Καλή κοτσάνα μού ακούγεται, πρότεινέ την και ό,τι γίνει. Α! Δεν μου 'πες πώς θα λέγεται το βιβλίο.

ΜΜ: Εεε... Ο Μεγάλος Δάσκαλος και ο Μικρός Μαθητής.

ΜΔ: Σίγουρα;

ΜΜ: Αλίμονο, δάσκαλε, σου 'χω πει ποτέ ψέματα;